ในรั้วโรงเรยนกรู้สึกไม่ชอบมาเรียนรอบนี้เรารู้สึกไม่อยากพูดไม่อยากสนทนากับใครรู้สึกความคิดเห็นไม่ตรงกับเพื่อน รู้สึกว่าเพื่อนไร้สาระ ไปเรื่อย,น่าเบื่อ,โหกเหวกโวยวาย,ไม่ค่อยชอบ บางทีก็อยากอยู่เงียบๆคนเดียว งงๆตัวเองนะว่าเกิดอะไรขึ้นทั้งที่เมื่อก่อนก็พูดคุยอะไรกับเพื่อนดีซึ่งทุกวันนี้ยังหาคำตอบให้ตัวเองไม่ได้เลย
ผลที่ได้ในรั่วโรงเรียนคือ การไปโรงเรียนงานที่ครูส่งก็เสร็จเร็วขึ้นจากที่นั่งคุยกับเพื่อนเมื่อก่อน แต่สังคมในโรงเรียนห่วยมากค่ะ ไม่มีเพื่อนเยอะเลย55555555

อยากบอกว่าตอน
ปิดเทอม ม.5 ขึ้น ม.6 ตั้งแต่ได้ทำงานพาร์ทไทงั้นก็ไม่อยากพูดอยากสนทนากับใครเลยในรั่วโรงเรียน งานแรกคืองานเสิร์ฟนั่งชิว ยอมรับเลยงานแรกในชีวิตที่เคยทำรู้สึกสนุกแล้วก็ชอบมากพี่ที่ทำงานตอนรับดีมากเราคือน้องสุดในร้านไปเเรกๆก็กะกล้ากลัวกลัวเพราะตอนพวกพี่เค้าอยู่ด้วยกันเค้าพูดว่าเจ้าของร้านโหดทำงานไปเรื่อยๆตอนแรกก็ยิ้มๆนิดหน่อยแต่พอทำไปได้รู้สักคนทุกๆไม่รู้ทุกร้านเป็นแบบนี้ไหมมีการแบ่งแยกฝ่ายแต่นี้คืออยู่ได้กับทุกคนแถมรู้เรื่องในร้านคนสุดท้ายตลอดไม่รู้เพราะเราน้องสุดในร้านไหมรวมๆก็คือดีเจ้าของร้านก็ไม่ได้โหดอะไรขนาดนั้นแค่แก้เป็นคนน้านิ่งส่วนเจ๊แก้เป็นคนปากร้ายแต่ใจดีผู้จัดการก็เป็นมิตรกับลูกน้องทุกคนเป็นกันเองพี่ๆในร้านพูดได้ทุกเรื่องไม่ว่าเรื่องไรรู้สึกพูดได้แบบไม่อึดอัดไม่กลัวถ้าเทียบกับที่ในโรงเรียนอะหรอไม่ค่อยพูดอะไรพวกนี้ได้กับใคร
ออกจากงานนั้นมาทำงานที่2
ทำงานเป็นพนักงานเสิร์ฟร้านชาบูแห่งนึ่ง แรกเข้าร้านไปสมัครคือสะอาดเรียบร้อยมากแทบจะถอดรองเท้าเข้ามาพื้นสะอาดมากบอกก่อนว่าพี่มาทำงานนี้ได้เพราะพี่ที่รู้จักแนะนำและก็ก็ทำอยู่เดียวเลยชวนมากทำเดียวสมัครอะไรเสร็จกลับมาถึงบ้านไม่นานมีคนโทรมาไม่ทราบชื่อปรากฏว่าเจ้าของร้านชาบูถามว่าสะดวกไปทำงานเลยไหมไอเราก็เงินก็อยากได้ดีใจที่เค้ารับ(อยากบอกว่าตอนนั้นที่คิดจะทำงานคืออยากได้เงินส่งให้พ่อและส่งตัวเองเรียนด้วย)ก็เลยตัดสินใจตกลงแล้วไปทำงานเลยพี่ที่รู้จักก็แนะนำบอกสอนทุกอย่างจนวันนึงต้องมีการไปส่งชาบูด้วยก็ไม่คิดอะไรก็สนุกดีได้ขับรถได้ขับรถเล่นไปด้วยแต่ทำไปเรื่อยๆอีกก็มีการทิ้งขยะด้วยก็ไม่เห็นเป็นไรช่วยๆ(แต่พนักงานในครัวมีตอนเเรกคืออะไรสมัครอะไรมากใช่พนักงานเสริฟ)ทำได้ไปสักพักอีกก็ใช้เราไปซื้อของเข้าร้านบ้าง ซื้อดอกไม้ไหว้พระในร้าน ซื้อของที่เจ้าของร้านอยากกิน แบบนี้วนๆซํ้าๆ ซื้อไม่ถูกใจก็ให้เอาไปเปลี่ยนละซื้อมาใหม่ ขับรถไปร้านช้าโทรตาม(บอกก่อนว่าตอนนั้นเราเป็นคนขับรถไม่เร็ว)บอกให้เรารีบๆหน่อยทั้งๆที่เราก็ซื้อของให้เค้านั้นและ
ต่อมาโรงเรียนเราเปิดเราก็ขอออกจากงานบอกล่วงหน้าประมาณ2อาทิตย์หรือว่า3อาทิตย์ไม่แน่ใจพอถึงวันออกเค้าก็ขอไม่ให้เราออกให้ออกจากโรงเนียนแล้วมาทำแต่เต้าคงพูดหยอกเล่นกับเราเฉยๆ 
งานที่ทำเข้า12ออกงาน3ทุ่ม
ค่าจ้าง 300 บาท
ต่อมาเปิดเทอม ม.6 เทอม 1 เรารู้สึกอยากทำงานอีกเพราะอยากจะส่งให้พ่อด้วยแหละเลยตัดสินใจกลับไปทำงานอีก ทำ5โมงเย็นออก3ทุ่ม ตอนนั้นเราก็ทำเหมือนตอนแรกๆแต่ครั้งนี้มีล้างจานรั่วด้วยบ้างครั้ง ล้างถังขยะ แทบจะเหมือนเดิมที่เจ้าของร้านใช้แต่ก็ต้องยอมเพราะจะเก็บเงินนั้นเราได้เงินลดมาเหลือ 140 บาท เราเอาเงิน100บาทไปโรงเรียน แล้วอีก40บาทเราหยอดกระปุก
ทำเป็นนี้ไปวนๆซํ้าๆ เราบอกเลยเรียนด้วยทำงานไปด้วยเหนื่อยมากตื่นตี5อาบนํ้าไปโรงเรียนกลับถึงบ้าน4โมงครึ่งต้องรีบเปลี่ยนผ้าไปทำงานให้ทัน5โมงเย็นทุกวันเผื่อไม่ให้ถูกหักเงินเพราะถ้าไปสายถูกหักเงินแน่นอนแล้วกลับบ้านมาก็เกิบตะเที่ยงคืนก็มาซักผ้าอีกบอกนี้ทุกวันเที่ยงคืนกว่าจะได้นอน
อยู่มาวันนึงเรารีบมากกลับมาจากโรงเรียนช้าเพราะเราเอารถไปเองเราจึงรีบไปทำงานแต่ดันขับเสียหลักล่อหลังบัดจึงทำให้เกินอุบัติเหตุจนเข้ากับเสาหลักรถพังยังเสาก็หักเห็นให้สภาพก็คิดว่าเสียชีวิตแต่เราแค่ตกใจและชํ้าถลอก(บอกก่อนว่าโรงเรียนเรามีรถรับส่งที่เสียค่าใช้จ่ายกับนำรถไปเองเราก็ต้องรอให้รถรับส่งไปให้หมดก่อนทุกครั้งก่อนที่รถของนักเรียนที่นำไปเองออกไปได้)
แต่เรายังห่วงงานเราเลยโทรไปหาพี่ที่ทำงานบอกว่าเกิดอุบัติเหตุพี่เค้าก็เลยบอกจะบอกเจ้าของร้านให้เราเลยได้หยุดงานไป2วัน
วันที่3เจ้าของร้านโทรตามให้เราไปทำงานแต่เรายังเจ็บและยังชํ้าปวดเดินไม่ถนัดเราหยุดงานได้5วันเพราะเจ้าของร้านโทรตามให้ไปทำงานและยังให้เราขับรถไปส่งของบอกเลยว่าการขัลรถครั้งนี้เรากลัวมากและขับช้ากว่าเดิมทำให้เจ้าของร้านโทรตาม 2-3 ครั้ง เรื่องมันก็วนลูปอยู่แบบนี้ซํ้าๆ วันนึงมันก็เกิดขึ้นกับเราถูกยิกออกจากงานทั้งพี่ที่รู้จักและเราเองเพราะเค้าจะให้หลานเค้ามาทำเรารู้สึกดิ่งๆเพราะไม่รู้จะทำงานอะไรแล้วจะเอาเงินในไปส่งให้พ่อแต่พอได้สักพักเรารู้สึกกลับดีใจมากที่ได้ออกจากงั้นนั้นรู้สึกไม่กดดันรู้สึกดี บอกเลยว่าถ้าให้ทำงานกับเรียนตอนนี้เราเลือกเรียนมากกว่าถ้าให้ทำงานไปด้วยเรียนไปด้วยเหนื่อยมากตอนแรกตอนที่ไม่ได้ทำงานเรารู้สึกอยากทำงานมากไม่อยากเรียนแล้วมันเหนื่อยมากแต่พอมาได้ทำงานรู้สึกอยากกลับไปเรียนเหมือนเดิมเพราะเราคิดว่าเรียนนิและสภาพที่สุด
บอกเลยเราไม่ได้อยู่กับพ่อกับแม่ แม่มีคนใหม่ส่วนพ่อติดคุกเราอยู่กับป้าพี่สาวแม่ป้าเราก็ให้เงินปกติแต่ตอนเราทำงานเราไม่รับเองเราอยากเอาเงินที่หาได้เก็บใช้เองแก้ไม่คิดให้เราทำงานด้วยนะแต่เราอยากทำเองอยากเบาภาระเพราะแก้ก็มีลูกต้องส่งเรียนเหมือนกันแต่พอเราไม่ทำงานแก้ก็ให้เงินปกติแต่ตอนนั้นเราคิดว่าเราส่งเงินให้พ่อด้วยเลยอยากทำงานเก็บเงินดีกว่าสะดวกกว่า