คือเราไม่เข้าใจ แม้จะออกมาอยู่กับตัวเองเราก็มีความคิดแบบนี้อยู่เหมือนเดิม

- ประเด็นแรก ยิ่งนานวัน หรือยิ่งเราอายุมากขึ้นแม่เราก็มองเราแปลกๆ ราวกับว่าเราไม่ใช่ลูกของเขา
- ประเด็นที่สอง ลูกทั้งรู้อยู่แก่ใจว่า ลูกชายหรือพี่ชายของเราติดยาเสพติด แทนที่จะดูแลและสั่งสอนเอาเองแต่กลับไปโทษพวกที่เอายามาขาย และรู้ทั้งรู้ว่าลูกชายหรือพี่ชายเราทำงานกับพ่อแม่เพื่อแลกกับเงินแล้วไปซื้อยามาเสพ แต่แม่ก็ยังรักและเอ็นดู ผิดกับเรามาก ทั้งที่แค่เรามีครอบครัว มีแฟน มีสามี แม่ก็ทำตัวเหมือนว่าเราไม่ใช่ลูกของเขา แล้วบางที ครอบครัวทะเลาะกันเราไม่ได้เป็นฝ่ายทำให้ทะเลาะนะ แต่กลับมาพูดเรื่องทั้งหมดเป็นเพราะเรา พูดราวกับว่าถ้าเราไม่เกิดมาใช้ชีวิตกับครอบครัวนี้พวกเขาจะมีความสุขอย่างไงอย่างงั้น คือตอนนี้เรารู้สึกอยากตัดขาดกับครอบครัวนี้แต่เราก็ยังรู้สึกบาปอยู่ในใจ คือเราทิ้งพ่อแม่ที่เลี้ยงเรามาไม่ได้อ่ะ เราไม่รู้จะทำไง