"ช่วยเล่าที่มาหน่อยค่ะ" พันทิปเอ่ยถามโจโฉ
"ตามชื่อเรื่องใช่ไหม?" โจโฉย้อนถามเพราะไม่เคยตอบคำถามคนอื่น มีแต่คนอื่นต้องตอบตัวเอง
"ค่ะ" พันทิปตอบพลางรู้สึกเป็นรอง
"หลังผมล้มเหลวจากการลอบฆ่าตั๋งโต๊ะ ทรราชย์แผ่นดิน ก็หนีหัวซุกหัวซุนไปตายเอาดาบหน้า เพราะมีติดประกาศค่าหัวผมไปทั่ว  ต้องหลบๆ ซ่อนๆ ในตอนกลางวัน และเดินทางในตอนกลางคืน  แต่ก็มาพลาดจนได้เมื่อถูกเจ้าเมืองแห่งหนึ่งที่ชื่อตันก๋งจำได้ และให้ลูกน้องคุมตัวจำไว้"
"ซีแหง๋แก๋สิคะ?"พันทิปถามคล้ายอยากให้โจโฉตาย
"เปล่า  ตันก๋งให้ทหารคุมตัวผมไปพบกลางดึก  ทีแรกผมก็คิดอย่างคุณนี่แหละ  ว่าตันก็คงต้องจับผมส่งตั้งโต๊ะเป็นแน่แท้  มิคาดตันก๋ง คุกเข่าโครมกับพื้น พร้อมกับยกย่องความกล้าหาญมีอุดมการณ์ของผม และขอติดตามผมไปทุกแห่งเพื่อกอบกู้ความถูกต้องตามอุดมการณ์ของตัวเอง  เขาทิ้งลูกเมียครอบครัว ตำแหน่งเจ้าเมืองทรัพศฤงคารต่าง ๆ เพื่อตามผมไป  ไม่นึกว่าผมจะมาเจอคนโง่บ้าการเมืองอย่างนี้"
"ใช่ ตันก๋งบรมโง่ที่มาคบหาคนอย่างคุณ" พันทิปเห็นชอบกับโจโฉ
"แล้วเราสองคนก็เดินทางต่อ และแวะพักที่บ้านหลีแปะเชียะที่เป็นญาติห่างๆ ของผม"
"แน่ใจนะว่าชื่อถูกต้อง" พันทิปถามความแน่ใจ
"งั้นผมไปหาข้อมูลก่อน แล้วค่อยมาเล่าตอนหน้าเป็นตอนจบก็ได้" โจโฉออกตัว
"งอนเสียแล้ว  งั้นก็ติดตามอ่านตอนหน้าเป็นตอนจบแล้วกันค่ะ" พันทิปเห็นด้วย