ตามหัวข้อเลยค่ะ เคยมีใครที่รู้สึกผิกกับการประสบความสำเร็จของตัวเองมั้ยคะ 

• ต้องเกริ่นก่อนว่าไอ่ความสำเร็จที่เราพูดถึงอาจจะไม่ได้ใหญ่โตอะไรขนาดนั้นแต่ว่าแต่ละเรื่องที่เราได้มามัยดันเป็นเรื่องที่เรายังไม่ทันได้พยายามขนาดนั้นเลยค่ะ เราจะยกตัวอย่างเพื่อทุกคนงงนะคะTT เช่นเราเคยสัมภาษณ์ติดทุนแลกเปลี่ยนญี่ปุ่นโดยที่ตอนสัมภาษณ์เราตอบคำถามพาทภาษาอังกฤษแทบไม่ได้เลยค่ะ เทียบกับอีกคนที่เก่งภาษามากกก หรือว่าเรื่องที่เราได่รับความไว้วางใจให้เป็นหัวหน้างานทั้งๆที่ตัวเราก็รู้ดีว่าเราไม่ได้มีความรับผิดชอบขนาดนั้น บางคนที่ทำงานกับเราเขาตั้งใจทำงาน ทั้งงานของตัวเองแล้วก็ช่วยงานเพื่อนอีก เวลาว่สงเขาก็ดูใช้ให้มีประโยชน์ หรือตั้งแต่สมัยเรียนที่ตอนสอบเราไม่ได่ตั้งใจอ่านหนังสือขนาดนั้นแต่ดันได้เกรด4ทุกตัว ผิดกับเพื่อนในห้องที่ตั้งใจอ่านล่วงหน้าไว้เนิ่นๆแต่ดันได้คะแนนน้อยกว่าเรา เคยมีคนบอกว่าเราอาจจะเป็นคนโชคดีมากๆ แต่ครั้งนึงเราเคยมองค่ะว่าคำว่า "โชคดี" มันเป็นคำที่ด้อยค่าคำว่า "พยายาม" มาก แต่ทั้งหมดที่เราได้รีบมามันเป็นเรื่องที่เราไม่ต้องพยายามเลย เรารู้สึกผิดมากเลยค่ะ รู้สึกว่าทั้งหมดนี้มันควรเกิดขึ้นกับคนที่พยายามทำทุกอย่างมากกว่าเรา เราควรจัดการกับความรู้สึกนี้ยังไงดีคะ