เฮ้อ... จะบอกว่า นี่ก็ไม่ได้ตั้งใจจะมารีวิวนะคะ (อีกละ ป้านี่ชอบพูดแบบนี้ทู้กกกกที)
ชีพจรลงเท้ามาก เดือนนี้ นอกจากทริปกฐิน (ที่มีมากขึ้นตามอายุแล้ว) ก็มีทริปประชุมนี่ล่ะค่า ที่บันเทิงเริงรื่นไม่แพ้กัน
เพิ่งกลับจากดานังเมื่อคืนค่ะ หลังจากทริปกฐินวันอาทิตย์เสร็จ กลับมาพาลูกคนโตไปฉลองวันเกิด ก็แพ็คของต่อไปดานังเช้าวันจันทร์เลย
หลังจากไม่ได้ไปเวียดนามมาเกือบสิบปี และนี่เป็นครั้งแรกที่มาดานัง ก็ไม่ได้คิด ไม่ได้เตรียมอะไรมาก แต่มาถึง ก็ว้าวกับดานังมากกว่าที่คิด
สนามบินดานัง ใหม่ สะอาด สะดวก สบายมากจนน่าแปลกใจทีเดียว เพราะดูใหม่กว่า ใหญ่กว่า ทันสมัยกว่า สนามบินเมืองใหญ่ (ที่ไม่ใช่เมืองหลวง) อย่างเชียงใหม่ หาดใหญ่ ขอนแก่นของเรา เที่ยวบินวันนึงเฉพาะเวียดเจ็ดก็ประมาณสองสามเที่ยว เช้าถึงเย็น ไม่นับแอร์เอเชียอีก
(เคยไปฮานอยมาหลายปีก่อน สนามบินก็ไม่ได้ดูสะอาด ทันสมัยเป็นระเบียบแบบนี้)
Duty free ของสนามบินดานังเป็นของ Lotte ค่ายเกาหลีค่ะ สู้ของไทยไม่ได้หรอกนะคะ แบรนด์เราเยอะกว่า ราคาดีกว่าด้วย
บินกรุงเทพ-ดานัง ชั่วโมงนึงกับสิบห้านาที พอ ๆ กับบินไปหาดใหญ่ เพราะงั้น ถ้าคิดจะไปพักผ่อนแบบเวลาน้อย ไม่ต้องคอยวีซ่า ไม่ต้องคิดอะไรมาก จับเครื่องบินไปดานัง นอนริมทะเล กินซีฟู้ดก็ชิลล์ดี เดี๋ยวนี้พาสปอร์ตไทยเข้าออก ตม. ใช้ scan เอา สะดวก รวดเร็วดีมาก น่าจะเร็วกว่าตรวจบัตร บขส.บางที่อีกนะ
ถนนในดานังใหญ่และเป็นระเบียบกว่าที่คิด (เคยเจอถนนฮานอยนี่แบบ ... เฮ้อออออ) และถนนเลียบริมทะเลก็สวยมาก ที่นี่นักท่องเที่ยวจีนยังไม่มาตั้งมณฑล แต่ดูเหมือนญี่ปุ่น เกาหลีจะมาค่อนข้างมาก (สังเกตจากป้ายนะคะ จะมีภาษาเกาหลีเคียงด้วยเสมอ)
เราไปถึงช่วงก่อนเที่ยงนิด ๆ ไม่รู้ ไม่ได้เตรียมอะไรมาเลย เพราะประชุมอังคาร มาถึงวันจันทร์กันเหนียวหนึ่งวัน และจองตั๋วกลับพฤหัส แต่เลื่อนเป็นพุธเย็น เพราะสามีอยากกลับมาเคลียร์งานมากกกกว่าเดินเรื่อยเปื่อยชมทะเล
เนื่องจากไม่ได้ทำการบ้านมา เท ๆ ยูเอสดอลล่าร์ในกระเป๋าที่เหลือ ๆ มาใส่กระเป๋า แล้วก็บินมาเลยค่ะ แต่โชคดีเจอผู้เข้าร่วมประชุม เป็นบริษัทที่เป็น host ของการจัดประชุมนี่แหละค่ะ ที่สนิทกัน นั่ง flight เดียวกันมา เค้าเรียก Grab เราเลยอาศัยนั่ง Grab กับเค้าด้วยมาที่โรงแรม
เค้าแนะนำว่า บ่ายนี้ เค้าประชุม แต่เราไม่ได้มีคิวประชุม ไปเที่ยวฮอยอันสิ ใกล้ ๆ นั่ง Grab ไป
ปกติ อยู่เมืองไทย ไกลปืนเที่ยง ไม่ได้นั่ง Grab เท่าไร แต่เคราะห์ดีที่ลูก load Grab มาให้ เลยถามไปแบบกลวง ๆ ว่า Grab ที่นี่ใช้เหมือน Grab เมืองไทยไหม ? เค้าบอกว่า เหมือนจ้ะ ใช้ง่าย ๆ เลย ไม่มีปัญหา
นี่ก็แอบโง่อีก ไม่รู้ว่า จะพ่วงบัตรเครดิตกับ Grab ยังไง เลยไลน์ไปให้ลูกแคปหน้าจอบอกวิธีทำมา
เช็คอินพร้อมกัน ถามผู้เข้าร่วมประชุมท่านนั้น (ที่เราพ่วงนั่ง Grab ฟรีมากับเค้าถึงโรงแรม) ว่า แลกเงินยังไง นักประชุมนานาชาติผู้จัดเจนท่านนั้นก็เลยแนะให้เราโหลด App XE ที่มี currency conversion สะดวกมาก แค่เลือกว่าจะเอาสกุลเงินอะไร แล้วใส่ตัวเลขในสกุลเงินนั้น ๆ มันจะเปลี่ยนกลับเป็นสกุลเงินที่เราคุ้นเคยได้เลย อย่างอันนี้ 3 แสนด่อง ก็ประมาณสี่ร้อยกว่าบาท
มาริออท ดานัง สวยมากกกค่า
ทางเข้า จะเป็นแบบ typical ของรีสอร์ตสมัยใหม่ที่นิยมกันคือ จากประตูใหญ่มองเข้ามา ก็ทะลุด้านหลังมองไปเห็นทะเลเลยค่ะ สระว่ายน้ำก็ทำอยู่ริมทะเล ให้ดูเป็นเส้นนำสายตาว่า ว่ายน้ำอยู่ในสระ ระนาบสายตาเชื่อมต่อไปยังทะเลเลยค่ะ
เนื่องจาก Grab ที่เรานั่งมาจาก Airport อัธยาศัยดี (แม้จะพูดอังกฤษไม่ได้ ไทยก็ไม่ได้) ก็ตาม แต่เทคโนโลยีช่วยให้ชีวิตง่ายขึ้นเสมอ Grab เจ้านั้นชื่อ ลี จ้ะ ลีบอก แอดไลน์ผมมาเล้ย ถ้าอยากใช้บริการก็เรียกได้ ชาร์จตามราคาใน Grab นี่แหละ แต่พิเศษกว่า คือ ผมรอรับด้วยนะ จากจุดนึงไปอีกจุดนึงอ่ะ ค่ารอฟรีจ้ะ
Ok Deal จ้ะ ป้าก็เอาสะดวกเข้าว่า
แลกเงินมันที่โรงแรมนี่ละ สะดวกดี เพื่อนนักเดินทางผู้อารีเช็ค(ให้อีกแล้ว)ว่า เรทไม่ขี้เหร่เท่าไร
ประมาณ 1 ดอลล่าร์ต่อ 250,000 ดอง
จากดานังไปฮอยอันประมาณ 18 กม. (ใกล้มากจ้ะ อิชั้นขับรถทุกวัน ไปส่งลูกตอนเช้านี่ก็สิบกว่ากิโลแล้ว สมัยลูกคนโตกับคนกลางนี่ยี่สิบสามสิบโล)
ในพันทิป มีคนแนะนำว่า ให้ไปกินร้าน Michelin ที่ชื่อ Miss LY ลีอีกละ นี่ถูกชะตากับชื่อนี้จริง ๆ
ไม่ยากค่ะ บอกคนขับจ้ะว่า ไปร้านนี้ คนขับก็พาเราไปย่านเมืองเก่า แวะร้านนี้เลย อาหารพอได้ค่ะ อร่อยแบบที่จะอร่อยแบบเวียดนามแหละ คือ รสชาติอ่อน ๆ กลาง ๆ
กินเสร็จเราก็เดินเล่นย่านเมืองเก่า ศาลเจ้า ตลาด อะไรแถวนั้น
แนะนำอย่างนึงว่า แม่ค้าเวียดนามตื๊อเก่งมาก ถ้าเราทำท่าสนใจและจับของเค้านานหน่อยนี่ แทบจะอุ้ม จะลากเราเข้าไปซื้อให้ได้เลยจ้ะ แล้วนี่ได้มาไหม ? ได้สิคะ จะเหลือหรือ ?
คนเวียดนามก็นับถือเจ้าจีนค่ะ เราจะเห็นศาลเทพเจ้ากวนอูเป็นเรื่องปกติ
สถาปัตยกรรมในศาลเจ้าก็คล้าย ๆ กับไทย แต่ธูปที่นี่ จะมีธูปขดแบบวนๆคล้าย ๆ ที่เราเห็นที่ฮ่องกง มาเก๊า
ปลาในศาลเจ้าค่ะ เชื่องมาก แบบว่ายช้า ๆ มาให้เราลูบหัว แล้วอ้าปากเหมือนจะขออาหาร เราบอกป้าที่ศาลเจ้าว่าขออาหารเลี้ยงปลาหน่อยค่ะ ป้าโบกมือปฏิเสธแข็งขันว่า “ห้ามให้” จ้า
เสร็จจากเดินเล่นฮอยอัน ก็ต้องไปเรือกระด้ง
สองคนเหมาไป 9 แสนด่อง 40 นาที ก็ประมาณคนละหกร้อยนิด ๆ มีหมวกเวียดนามให้ใส่ และชูชีพก็ต้องเตือนตัวเองให้ใส่เอง (เพราะไม่มีใครใส่กันจ้ะ)
นั่งก็งั้น ๆ อ่ะนะคะ ภูมิประเทศเป็นปากน้ำ ป่าจาก อะไรเทือกนั้น ฝรั่งคงทึ่ง แต่นี่อยู่สมุทรปราการจ้า นี่มันวิวเดียวกับพระประแดง ปากน้ำ nothing new
แต่รู้สึกว่า ต้องเก็บแต้มด้วยการมานั่งเรือกระด้งสักหน่อย มันคือกระด้งกลม ๆ สานจากไม้ไผ่ น้ำหนักเบา แล้วใช้ชันยายาโดยรอบ พายออกมาเจอความเฮฮาของนักท่องเที่ยวไต้หวัน เกาหลี ที่กิ๊วก๊าวกันสนั่นลั่นคุ้งน้ำ จะมีบางจุดที่คนพายเรือจะโชว์ลีลาพายแบบหมุนไปรอบ ๆ ให้ทุกคนอึ้ง ทึ่ง ดูเสร็จ เค้าจะยื่นไม้พายออกมารับทิป
เสร็จจากเรือกระด้ง ก็คิดว่าจะไปไหนต่อดี อยากไปดูรูปสลักหินอ่อนเจ้าแม่กวนอิมริมทะเล แต่คนขับบอกว่า เวลาเหลือ เดี๋ยวพาไปเที่ยวถ้ำ
เอาดิ ... โอ้โฮ ...
ใครจะไปขอเตือนไว้ก่อน ว่า มีทางขึ้นสองทาง คือ ขึ้นด้วยความปากกัดตีนถีบของตัวเอง ไต่ไปถามซอก ตามโตรก และบันไดหินที่ทั้งชันทั้งลื่น (เพราะในถ้ำชื้นมาก และวันที่ไปฝนไม่ตกก็เหมือนตก น้ำหยดเปาะแปะลงมาตลอด) กับขึ้นด้วยลิฟต์แก้ว
ถ้ารองเท้าไม่ดี แต่งตัวไม่รัดกุม ไปขึ้นลิฟต์แก้วเหอะ อย่าหาทำ ทางมันโหด ไม่อยากนึกว่า ถ้าลื่น สะดุด ล้มจะเป็นยังไง ดูไม่จืดเลย
ด้านในถ้ำมีรูปสลักหินอ่อนของพระโพธิสัตว์ (อ้อ ... เมืองนี้ มีภูเขาหินอ่อนไงคะ เราจึงเห็นร้านขายหินอ่อนสลักหลายร้านเลย ฝีมือดี แต่ราคาไม่ทราบค่ะ) ทั้งพระอวโลกิเตศวร และพระกษิติครรภโพธิสัตว์ มีมุมจำลองนรกด้วยระหว่างที่เราไต่ไปตามหินลงไปชั้นด้านล่าง
หลังจากลงนรก ไต่ขึ้นสวรรค์ในถ้ำแล้ว ออกมาข้างนอกถึงเพิ่งเห็นลิฟต์แก้ว ... เจ็บใจจริง ๆ จะไปต่อคิวขอขึ้น เจ้าหน้าที่บอกว่า ไปซื้อบัตรเพิ่มจ้ะ
และไฮไลท์ของเราคือ รูปสลักหินอ่อนเจ้าแม่กวนอิมริมทะเล คนเวียดนามเรียกเจ้าแม่กวนอิมว่า Lin Ungh เค้าออกเสียงว่า หลินนึ้ง
ที่นี่สวยมากกกก วิวดี และอากาศก็เย็นสบายสุด ๆ
สัปปายะจนเราเดินเวียนประทักษิณสามรอบ รอบ ๆ ศาลเลยค่ะ พลังงานดีมาก ๆ
ทั้งหมดนี้จบในเวลาสามสี่ชั่วโมง กลับมาอาบน้ำ เปลี่ยนชุดทัน business dinner ตอนหกโมงกว่า ๆ
เที่ยวดานัง ฮอยอันแบบเวลาน้อย
ชีพจรลงเท้ามาก เดือนนี้ นอกจากทริปกฐิน (ที่มีมากขึ้นตามอายุแล้ว) ก็มีทริปประชุมนี่ล่ะค่า ที่บันเทิงเริงรื่นไม่แพ้กัน
เพิ่งกลับจากดานังเมื่อคืนค่ะ หลังจากทริปกฐินวันอาทิตย์เสร็จ กลับมาพาลูกคนโตไปฉลองวันเกิด ก็แพ็คของต่อไปดานังเช้าวันจันทร์เลย
หลังจากไม่ได้ไปเวียดนามมาเกือบสิบปี และนี่เป็นครั้งแรกที่มาดานัง ก็ไม่ได้คิด ไม่ได้เตรียมอะไรมาก แต่มาถึง ก็ว้าวกับดานังมากกว่าที่คิด
สนามบินดานัง ใหม่ สะอาด สะดวก สบายมากจนน่าแปลกใจทีเดียว เพราะดูใหม่กว่า ใหญ่กว่า ทันสมัยกว่า สนามบินเมืองใหญ่ (ที่ไม่ใช่เมืองหลวง) อย่างเชียงใหม่ หาดใหญ่ ขอนแก่นของเรา เที่ยวบินวันนึงเฉพาะเวียดเจ็ดก็ประมาณสองสามเที่ยว เช้าถึงเย็น ไม่นับแอร์เอเชียอีก
(เคยไปฮานอยมาหลายปีก่อน สนามบินก็ไม่ได้ดูสะอาด ทันสมัยเป็นระเบียบแบบนี้)
Duty free ของสนามบินดานังเป็นของ Lotte ค่ายเกาหลีค่ะ สู้ของไทยไม่ได้หรอกนะคะ แบรนด์เราเยอะกว่า ราคาดีกว่าด้วย
บินกรุงเทพ-ดานัง ชั่วโมงนึงกับสิบห้านาที พอ ๆ กับบินไปหาดใหญ่ เพราะงั้น ถ้าคิดจะไปพักผ่อนแบบเวลาน้อย ไม่ต้องคอยวีซ่า ไม่ต้องคิดอะไรมาก จับเครื่องบินไปดานัง นอนริมทะเล กินซีฟู้ดก็ชิลล์ดี เดี๋ยวนี้พาสปอร์ตไทยเข้าออก ตม. ใช้ scan เอา สะดวก รวดเร็วดีมาก น่าจะเร็วกว่าตรวจบัตร บขส.บางที่อีกนะ
ถนนในดานังใหญ่และเป็นระเบียบกว่าที่คิด (เคยเจอถนนฮานอยนี่แบบ ... เฮ้อออออ) และถนนเลียบริมทะเลก็สวยมาก ที่นี่นักท่องเที่ยวจีนยังไม่มาตั้งมณฑล แต่ดูเหมือนญี่ปุ่น เกาหลีจะมาค่อนข้างมาก (สังเกตจากป้ายนะคะ จะมีภาษาเกาหลีเคียงด้วยเสมอ)
เราไปถึงช่วงก่อนเที่ยงนิด ๆ ไม่รู้ ไม่ได้เตรียมอะไรมาเลย เพราะประชุมอังคาร มาถึงวันจันทร์กันเหนียวหนึ่งวัน และจองตั๋วกลับพฤหัส แต่เลื่อนเป็นพุธเย็น เพราะสามีอยากกลับมาเคลียร์งานมากกกกว่าเดินเรื่อยเปื่อยชมทะเล
เนื่องจากไม่ได้ทำการบ้านมา เท ๆ ยูเอสดอลล่าร์ในกระเป๋าที่เหลือ ๆ มาใส่กระเป๋า แล้วก็บินมาเลยค่ะ แต่โชคดีเจอผู้เข้าร่วมประชุม เป็นบริษัทที่เป็น host ของการจัดประชุมนี่แหละค่ะ ที่สนิทกัน นั่ง flight เดียวกันมา เค้าเรียก Grab เราเลยอาศัยนั่ง Grab กับเค้าด้วยมาที่โรงแรม
เค้าแนะนำว่า บ่ายนี้ เค้าประชุม แต่เราไม่ได้มีคิวประชุม ไปเที่ยวฮอยอันสิ ใกล้ ๆ นั่ง Grab ไป
ปกติ อยู่เมืองไทย ไกลปืนเที่ยง ไม่ได้นั่ง Grab เท่าไร แต่เคราะห์ดีที่ลูก load Grab มาให้ เลยถามไปแบบกลวง ๆ ว่า Grab ที่นี่ใช้เหมือน Grab เมืองไทยไหม ? เค้าบอกว่า เหมือนจ้ะ ใช้ง่าย ๆ เลย ไม่มีปัญหา
นี่ก็แอบโง่อีก ไม่รู้ว่า จะพ่วงบัตรเครดิตกับ Grab ยังไง เลยไลน์ไปให้ลูกแคปหน้าจอบอกวิธีทำมา
เช็คอินพร้อมกัน ถามผู้เข้าร่วมประชุมท่านนั้น (ที่เราพ่วงนั่ง Grab ฟรีมากับเค้าถึงโรงแรม) ว่า แลกเงินยังไง นักประชุมนานาชาติผู้จัดเจนท่านนั้นก็เลยแนะให้เราโหลด App XE ที่มี currency conversion สะดวกมาก แค่เลือกว่าจะเอาสกุลเงินอะไร แล้วใส่ตัวเลขในสกุลเงินนั้น ๆ มันจะเปลี่ยนกลับเป็นสกุลเงินที่เราคุ้นเคยได้เลย อย่างอันนี้ 3 แสนด่อง ก็ประมาณสี่ร้อยกว่าบาท
มาริออท ดานัง สวยมากกกค่า
ทางเข้า จะเป็นแบบ typical ของรีสอร์ตสมัยใหม่ที่นิยมกันคือ จากประตูใหญ่มองเข้ามา ก็ทะลุด้านหลังมองไปเห็นทะเลเลยค่ะ สระว่ายน้ำก็ทำอยู่ริมทะเล ให้ดูเป็นเส้นนำสายตาว่า ว่ายน้ำอยู่ในสระ ระนาบสายตาเชื่อมต่อไปยังทะเลเลยค่ะ
เนื่องจาก Grab ที่เรานั่งมาจาก Airport อัธยาศัยดี (แม้จะพูดอังกฤษไม่ได้ ไทยก็ไม่ได้) ก็ตาม แต่เทคโนโลยีช่วยให้ชีวิตง่ายขึ้นเสมอ Grab เจ้านั้นชื่อ ลี จ้ะ ลีบอก แอดไลน์ผมมาเล้ย ถ้าอยากใช้บริการก็เรียกได้ ชาร์จตามราคาใน Grab นี่แหละ แต่พิเศษกว่า คือ ผมรอรับด้วยนะ จากจุดนึงไปอีกจุดนึงอ่ะ ค่ารอฟรีจ้ะ
Ok Deal จ้ะ ป้าก็เอาสะดวกเข้าว่า
แลกเงินมันที่โรงแรมนี่ละ สะดวกดี เพื่อนนักเดินทางผู้อารีเช็ค(ให้อีกแล้ว)ว่า เรทไม่ขี้เหร่เท่าไร
ประมาณ 1 ดอลล่าร์ต่อ 250,000 ดอง
จากดานังไปฮอยอันประมาณ 18 กม. (ใกล้มากจ้ะ อิชั้นขับรถทุกวัน ไปส่งลูกตอนเช้านี่ก็สิบกว่ากิโลแล้ว สมัยลูกคนโตกับคนกลางนี่ยี่สิบสามสิบโล)
ในพันทิป มีคนแนะนำว่า ให้ไปกินร้าน Michelin ที่ชื่อ Miss LY ลีอีกละ นี่ถูกชะตากับชื่อนี้จริง ๆ
ไม่ยากค่ะ บอกคนขับจ้ะว่า ไปร้านนี้ คนขับก็พาเราไปย่านเมืองเก่า แวะร้านนี้เลย อาหารพอได้ค่ะ อร่อยแบบที่จะอร่อยแบบเวียดนามแหละ คือ รสชาติอ่อน ๆ กลาง ๆ
กินเสร็จเราก็เดินเล่นย่านเมืองเก่า ศาลเจ้า ตลาด อะไรแถวนั้น
แนะนำอย่างนึงว่า แม่ค้าเวียดนามตื๊อเก่งมาก ถ้าเราทำท่าสนใจและจับของเค้านานหน่อยนี่ แทบจะอุ้ม จะลากเราเข้าไปซื้อให้ได้เลยจ้ะ แล้วนี่ได้มาไหม ? ได้สิคะ จะเหลือหรือ ?
คนเวียดนามก็นับถือเจ้าจีนค่ะ เราจะเห็นศาลเทพเจ้ากวนอูเป็นเรื่องปกติ
สถาปัตยกรรมในศาลเจ้าก็คล้าย ๆ กับไทย แต่ธูปที่นี่ จะมีธูปขดแบบวนๆคล้าย ๆ ที่เราเห็นที่ฮ่องกง มาเก๊า
ปลาในศาลเจ้าค่ะ เชื่องมาก แบบว่ายช้า ๆ มาให้เราลูบหัว แล้วอ้าปากเหมือนจะขออาหาร เราบอกป้าที่ศาลเจ้าว่าขออาหารเลี้ยงปลาหน่อยค่ะ ป้าโบกมือปฏิเสธแข็งขันว่า “ห้ามให้” จ้า
เสร็จจากเดินเล่นฮอยอัน ก็ต้องไปเรือกระด้ง
สองคนเหมาไป 9 แสนด่อง 40 นาที ก็ประมาณคนละหกร้อยนิด ๆ มีหมวกเวียดนามให้ใส่ และชูชีพก็ต้องเตือนตัวเองให้ใส่เอง (เพราะไม่มีใครใส่กันจ้ะ)
นั่งก็งั้น ๆ อ่ะนะคะ ภูมิประเทศเป็นปากน้ำ ป่าจาก อะไรเทือกนั้น ฝรั่งคงทึ่ง แต่นี่อยู่สมุทรปราการจ้า นี่มันวิวเดียวกับพระประแดง ปากน้ำ nothing new
แต่รู้สึกว่า ต้องเก็บแต้มด้วยการมานั่งเรือกระด้งสักหน่อย มันคือกระด้งกลม ๆ สานจากไม้ไผ่ น้ำหนักเบา แล้วใช้ชันยายาโดยรอบ พายออกมาเจอความเฮฮาของนักท่องเที่ยวไต้หวัน เกาหลี ที่กิ๊วก๊าวกันสนั่นลั่นคุ้งน้ำ จะมีบางจุดที่คนพายเรือจะโชว์ลีลาพายแบบหมุนไปรอบ ๆ ให้ทุกคนอึ้ง ทึ่ง ดูเสร็จ เค้าจะยื่นไม้พายออกมารับทิป
เสร็จจากเรือกระด้ง ก็คิดว่าจะไปไหนต่อดี อยากไปดูรูปสลักหินอ่อนเจ้าแม่กวนอิมริมทะเล แต่คนขับบอกว่า เวลาเหลือ เดี๋ยวพาไปเที่ยวถ้ำ
เอาดิ ... โอ้โฮ ...
ใครจะไปขอเตือนไว้ก่อน ว่า มีทางขึ้นสองทาง คือ ขึ้นด้วยความปากกัดตีนถีบของตัวเอง ไต่ไปถามซอก ตามโตรก และบันไดหินที่ทั้งชันทั้งลื่น (เพราะในถ้ำชื้นมาก และวันที่ไปฝนไม่ตกก็เหมือนตก น้ำหยดเปาะแปะลงมาตลอด) กับขึ้นด้วยลิฟต์แก้ว
ถ้ารองเท้าไม่ดี แต่งตัวไม่รัดกุม ไปขึ้นลิฟต์แก้วเหอะ อย่าหาทำ ทางมันโหด ไม่อยากนึกว่า ถ้าลื่น สะดุด ล้มจะเป็นยังไง ดูไม่จืดเลย
ด้านในถ้ำมีรูปสลักหินอ่อนของพระโพธิสัตว์ (อ้อ ... เมืองนี้ มีภูเขาหินอ่อนไงคะ เราจึงเห็นร้านขายหินอ่อนสลักหลายร้านเลย ฝีมือดี แต่ราคาไม่ทราบค่ะ) ทั้งพระอวโลกิเตศวร และพระกษิติครรภโพธิสัตว์ มีมุมจำลองนรกด้วยระหว่างที่เราไต่ไปตามหินลงไปชั้นด้านล่าง
หลังจากลงนรก ไต่ขึ้นสวรรค์ในถ้ำแล้ว ออกมาข้างนอกถึงเพิ่งเห็นลิฟต์แก้ว ... เจ็บใจจริง ๆ จะไปต่อคิวขอขึ้น เจ้าหน้าที่บอกว่า ไปซื้อบัตรเพิ่มจ้ะ
และไฮไลท์ของเราคือ รูปสลักหินอ่อนเจ้าแม่กวนอิมริมทะเล คนเวียดนามเรียกเจ้าแม่กวนอิมว่า Lin Ungh เค้าออกเสียงว่า หลินนึ้ง
ที่นี่สวยมากกกก วิวดี และอากาศก็เย็นสบายสุด ๆ
สัปปายะจนเราเดินเวียนประทักษิณสามรอบ รอบ ๆ ศาลเลยค่ะ พลังงานดีมาก ๆ
ทั้งหมดนี้จบในเวลาสามสี่ชั่วโมง กลับมาอาบน้ำ เปลี่ยนชุดทัน business dinner ตอนหกโมงกว่า ๆ