สวัสดีนะทุกคน เราอายุ21ปี อาจจะโตสำหรับใครหลายๆคนหรืออาจจะเด็กสำหรับใครสักคน แต่เราคิดว่าเรายังเด็กและตัวเราเองก็อยากใช้ชีวิตให้มีความสุขมากๆ แต่เหมือนชีวิตตอนนี้จะยุ่งยากเกินกว่าที่เราจะมีความสุขหรือเล่นสนุกเหมือนคนรุ่นเดียวกันได้ ตอนนี้เรากำลังเรียนปี3 ใกล้จะเปิดเทอมที่2แล้ว เหลือเวลาอีกปีครึ่งเราก็จะเรียนจบแล้ว และเราก็ทำงานด้วย เราเลิกงานตี2-ตี3ทุกวัน บางวันแทบจะไม่ได้นอนด้วยซ้ำ ถามว่าเหนื่อนไหมเหนื่อยมากไม่ได้อยากทำงานจนไม่มีเวลาพักผ่อน ครอบครัวเราก็ไม่ถึงกับจน แต่เราคิดว่าถ้าหาได้ก็จะช่วยลดภาระพ่อแม่ พอรู้ตัวอีกทีภาระที่เราแบกรับมันโคตรจะหนักเลย การทำงานจนพักผ่อนไม่เพียงพอสิ่งที่ตามมาคือสุขภาพ อยู่ๆน้ำหนักเราก็ขึ้นรวดเดียว10+กิโล นอนเท่าไหร่ก็ไม่พอ ขี้ลืม เหนื่อยง่าย จนพี่ที่ทำงานดุบ้างแต่เราก็เข้าใจเค้านะืเพราะตัวเราเองก็รู้ตัวว่าเราไม่ค่อยกระตือรือร้นกับงานเท่าไหร่ พี่ที่ทำงานใจดีนะ เขาเป็นคนมีเหตุผลจะไม่ว่าแบบไร้สาระแต่จะพูดให้ฟังและก็จะช่วยแก้ปัญหา นี่คือสิ่งที่เราโชคดีที่สุด ส่วนเรื่องครอบครัวเราไม่ค่อยได้ติดต่อสักเท่าไหร่ เพราะคนที่บ้านเราก็เป็นแบบนี้กันปกติมีอะไรก็จะทักคุยกันตลอดแต่น้อยครั้งเพราะเค้าก็ทำงาน สาวนเรื่องเรียน พูดได้เลยว่าร้ายแรงมาก ตอนนี้เกรดเฉลี่ยเรา1.90 ซึ่งถ้าต่ำกว่า1.80ก็จะถูกรีไทน์ เอาจริงๆเราคิดจะดรอปหลายครั้งแล้วแต่ก็คิดใหม่พยายามลากไปให้ถึงที่สุด เพื่อนๆในห้องต่างก็คิดว่าเราไม่เอาไหน ก็จริงนะเราเป็นคนเรียนไม่เก่ง แต่ในด้านการทำงานเราคิดว่าเราเก่งกว่าทุกคนในห้องแน่นอน แล้วเราก็ไม่เคยเอาคำพูดที่ทุกคนว่าเรามาด้อยค่าตัวเราเองเพราะไม่มีใครรู้จักตัวเราเท่าตัวเราเอง