ขอเล่าเพื่อเป็นประสบการณ์ให้คนอื่นๆนะค่ะ เรื่องมีอยู่ว่า ปกติเราเลี้ยงแมวเปอร์เซียระบบปิดนะค่ะ อยู่ในหมู่บ้านจัดสรร
ที่มีพื้นที่หน้าและหลังบ้านกว้างพอสมควร ซึ่งปกติตอนเย็นแมวเราทานข้าวอิ่มจะขอออกมาเดินเล่นที่สนามหน้าบ้าน
หรือสนามหลังบ้าน เป็นแบบนี้มาตลอด ซึ่งจะมีเราคอยนั่งมองอยู่ข้างๆเสมอ 
     แต่วันนึงขณะที่แมวเราอยู่สนามหน้าบ้าน เราหิวน้ำจึงเข้าไปหยิบน้ำในบ้าน ออกมาอีกทีแมวหาย เราก็เรียกหาแต่ก็ไม่เจอ
เราจึงเดินไปสนามหลังบ้าน แต่ก็ได้ยินเสียงขู่ของแมวดังแถวข้างถนนข้างบ้าน เรารีบเปิดประตูเข้าไปดู เราตกใจมากเพราะ
เจอแมวเราอยู่กลางวงล้อมไปด้วยหมาลาบลาดอร์ของเพื่อนบ้าน แมวเราตัวสั่นมาก ฟันเขี้ยวเหมือนจะหลุด เรารีบไล่หมาและ
พาแมวออกมา พาไปหาสัตวแพทย์ หมอบอกว่าฟันน้องหัก ต้องเย็บเหงือก และทานยาฆ่าเชื้อ เมื่อหมอได้วางยาสลบและทำการ
รักษา โดยการเย็บแผลที่ปาก เอาฟันที่หักออก ฉีดยาแก้ปวดและยาอื่นๆ เราก็นำแมวกลับบ้าน แต่แมวยังไม่ฟื้น จนฟื้นอีกทีตีสอง
แมวเราเหมือนมีอาการเมายาสลบ พอเช้าเริ่มเหมือนรู้สึกตัวมากขึ้นแต่หน้าบวมมาก และไม่ยอมทานอาหารเลย เราต้องให้เกลือแร่
และวิตามิน อาหารเจล เพื่อให้เค้าทานอะไรบ้าง พอเข้าวันที่4เค้าเริ่มผอมเราจึงให้เค้าทานอาหารเปียกแมวป่วย ก็เริ่มกินได้บ้าง 
จนครบ 7วันพากันไปตัดไหม แค่ก็ยังทานอาหารไม่มากอยู่ดี เหมือนมีอาการกลัวอยู่ เราก็ให้ความรักเค้าเต็มที่ จนป่านมาได้4สัปดาห์
เค้าเริ่มทานอาหารเม็ดได้ และเริ่มร่าเริ่ง ไม่กลบอยู่ในมุมมืด ขี้อ้อน ขี้เล่น เหมือนเดิม แล้ว
     เรื่องนี้เราเล่าเพื่อเป็นประสบการณ์สำหรับเจ้าของที่มีแมวป่วย หรือแมวที่รักษาตัวอยู่ ขอให้มีความหวังและทำเต็มที่เพราะตอนแรก
อาการแมวเราหนักมาก เป็น 4สัปดาห์ที่นอนไม่หลับเลย แต่ตอนนี้น้องหายแล้ว เหลือเขี้ยวเดียว แต่ก็ร่าเริงเหมือนเดิมแล้วค่ะ