ผมแอบชอบผู้หญิงคนนึงเรารู้จักกันเมื่อประมาณ 2 - 3 เดือนก่อน คือผมทำงานฟรีแลนซ์แล้วเธอก็ทำฟรีแลนซ์เช่นกัน คือเรารับงานที่เดียวกันจึงได้มีโอกาศได้รู้จักกัน แต่พอหลังจากที่งานนั้นจบลงเมื่อ 2 - 3 เดือนก่อน เราก็ไม่ได้เจอกันอีกเลย ผมขอเฟสเธอไว้แต่เธอไม่ค่อยเล่นเฟสหรือแทบจะไม่อ่านแชทเลย ผมเลยเกือบจะถอดใจ ผมคิดในใจว่าถ้าเรามีโอกาศได้เจอกันอีกครั้ง ผมจะเดินหน้าจีบเธอจะไม่ปล่อยให้เธอหายไปเด็ดขาด และแล้วเมื่อสัปดาห์ที่ผ่านมา เรามีโอกาศได้เจอกันอีกครั้งเพราะเรารับงานที่เดียวกันผมได้เห็นรอยยิ้มของเธออีกครั้งผมดีใจมาก วันนั้นทั้งวันผมคิดอยู่ตลอดว่าจากนี้ไปจะได้เจอเธออีกไหม ผมหาเรื่องกลับพร้อมเธอเพราะเธอกับผมกลับทางเดียวกัน ผมขึ้นรถเมล์กลับพร้อมเธอจนถึงป้ายที่เธอต้องลง ผมรู้สึกใจหายกลัวจะไม่ได้เจอเธออีกผมจึงวิ่งลงจากรถเมล์ ตามเธอไปตอนนั้นคิดอะไรไม่ออกสตั้นไป 3 วินาที ผมจึงพูดไผว่า ไม่รู้จะมีโอกาศได้เจอกันอีกไหม ไปกินข้าวกัน แล้วเธอก็ตกลง วันนั้นเราได้กินข้าวด้วยกัน  หลังจากกินข้าวเสร็จผมจึ่งเอ่ยขอไลน์เธอก่อนที่ผมจะกลับ เธอก็บอกว่าไลน์ก็ไม่ค่อยอ่านไม่ค่อยตอบหรอก จริงผ่านไปหลายวันเธอแทบจะไม่อ่านจริงๆ วันนี้ผมกลับไปที่ร้านข้าวมันไก่ร้านนั้นอีกครั้ง ร้านทีเรานั่งกินข้าวด้วยกันเธอบอกผมว่าเธอมากินร้านนี้บ่อย ผมไปเพียงเพื่อหวังว่าจะได้เจอเธอ และผมคงจะไปกินข้าวมันไก่ร้านนั้นเป็นประจำ ผมต้องใช้เวลาเดินทางจากห้องผมไปร้านข้าวมันไก่ร้านนั้นประมาณ 30-40 นาที แต่หากได้เจอเธอมันก็คงคุ้มค่า ผมไม่รู้ว่าเธอมีแฟนหรือยังผมไม่เคยถาม ตอนนี้ผมอยากชวนเธอไปดูหนัง ผมคิดถึงเธอมาก แต่เธอไม่อ่านแชทผม ผมควรโทรไปไหม มันจะน่าเกลียดหรือเปล่า ขอคำแนะนำหน่อยครับ ผมไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อนเลย จากประสบการณ์การมีความรักที่ผ่านมา ผมไม่เคยขี้ขลาดและประม่าแบบนี่เลย ผมแก่กว่าเธอ 7-8 ปีเลย เป็นเพราะวัยเราห่างกันเกินไปหรือเปล่าจึงทำให้ผมประม่า