คือเราย้ายมารร.ใหม่ตอนม.4จำได้ว่าตอนนั้นมีผญ.ในห้องเเค่9คน มีย้ายมาเป็นคู่บ้างเดี่ยวบ้างเเล้วมีเด็กเก่า2คน เราเองย้ายมาคนเดียววันเเรกก็ไม่มีใครคุยด้วยเลยต้องทำอะไรคนเดียวคนที่เขาย้ายมาก็รวมตัวกันหมดยกเว้นเรา
เคยพยายามเอาตัวเองเข้าไปอยู่ในกลุ่มที่รวมเด็กใหม่เเต่เราเข้ากับพวกเขาไม่ได้เลยเลยต้องตีตัวออกมา ส่วนตัวเรามองว่าสังคมเล็กเราไม่เจอใครที่เข้ากับเราได้เลยคือเราเป็นคนเงียบๆเเต่ถ้าสนิทคือเหมือนคนบ้า เราเรียนตรงเวลามากคือเป็นเด็กเรียนคนนึงเลยเเต่ที่เหลือคือไม่มีใครเข้ากะเราได้ เเต่พอต่ตัวออกมาจากกบุ่มนั้นเราก็ไปเจอเด็กเก่าคนนึงมีความชอบคล้ายๆเราคุยกันถูกคอจนเป็นเพื่อนกัน
เเต่เรารู้สึกว่าบางทีเราก็เหมือนอยู่คนเดียวบางทีเพื่อนเราคนนั้นไม่มาคือเราต้องsoloเดี่ยวตลอดเเบบคนเดียวจริงๆ กินข้าวคนเดียว เดินคนเดียว เเล้วสังคมในนั้นก็ไม่ได้ดี จนเราอึกอัดมากๆ บางทีนั่งเรียนโต๊ะครูบางห้องจัดเป็นนั่งกลุ่มเราต้องนั่งโต๊ะกลางคนเดียวนอกนั้นเขานั่งกลุ่มหมด
ทุกวันนี้คือคิดเเค่ว่าเราผิดพลาดตรงไหนถึงต้องเจอเเบบนี้ หรือเราเข้ากับคนอื่นได้ยากเเต่เราพยายามปรับตัวเข้ากลุ่ทใหญ่คือไม่ไหวจริงๆค่ะตอนนี้คิดหนักไปจนถึงมหาลัยเลย