เอาละครับ พอดีว่าเรื่องราวนี่เกิดขึ้นกับผมเองและอยากทราบมุมมองคนอื่นว่าคิดเห็นยังไง คือตัวผมเคยคุยกับเขามาครั้งนึงแล้วก็เลิกคุยกันเพราะเหตุผลว่าเขาเบื่อหรือก็คือ Love Bombing แต่พอมาครั้งที่สองที่เขาเป็นฝ่ายกลับมาเราก็คุยกันดีมากๆคุยกันได้ทุกเรื่องกันดีแต่ในหลายๆครั้งที่คุยเขาเองก็แสดงออกมาว่าเป็นคนขี้คิดขี้แค้นแต่ตอนนั้นก็คงไม่ได้คิดอะไรคิดว่าคงจะเล่นๆพอคุยไปนานมันก็มีบ้างที่รู้สึกว่าคุยกับเขาแล้วทำให้เรารู้สึกไม่ดีกับตัวเองในหลายครั้งอาจจะเป็นเพราะเป็นคนที่คิดมากในเรื่องต่างๆ มันก็ดูเหมือนจะไม่มีอะไรเขาก็คงหายเป็นแบบเดิมเพราะเราพยายามที่จะ Deep talk กันแล้วจริงๆจนครั้งนี่ได้เป็นแฟนกัน แต่เมื่อมาถึงช่วงประมาณไม่นานมานี่เขาก็ได้เปลี่ยนไปแบบหน้ามือเป็นหลังมือทั้งที่ปกติเขาจะทักมาแล้วหรือไม่ก็ชวนโทร แต่เขากลับหายไปพอนี่ทักไปเขาก็ออนไลน์แต่ไม่ตอบหรือก็คือตั้งใจที่จะไม่ตอบเลยก็ว่าได้ จนผ่านไปสองวันมันก็เป็นเหมือนเดิมก็คือเขาไม่ทักมาเลยแต่ช่วงนั้นเขาเมนส์มาก็คงคิดว่าอารมย์อาจจะแปรปวนก็เป็นได้แต่มานึกดีๆครั้งก่อนๆที่เขาเป็นก็ไม่เคยที่จะเป็นแบบนี่ไปด้วย จนนี่รู้สึกว่ามันไม่ใช่แน่เลยถามเขาไปว่าเป็นอะไรรู้สึกยังไงกันแน่เขาก็ตอบกลับมาว่ารู้สึกเป็นเหมือนเดิมคือ "เบื่อ" รู้สึกไม่เหมือนเดิมไม่รู้สึกอะไรกับผมแล้วบางทีอยากอยู่คนเดียวแล้วก็บอกว่าอยากให้เจอคนที่ดีกว่าไม่อยากให้เสียเวลา แต่นี่เองก็พยายามที่ถามเขาว่าไม่รู้จริงหรอว่าเพราะอะไรถึงเป็นงี้อีกแต่เขาก็ตอบแบบเดิมๆแล้วเขาก็บอกว่า งั้นห่างกันไปก่อนละกัน นี่ก็รู้สึกไม่หวังอะไรกับเขาแล้วเพราะนี่เป็นครั้งที่สองที่เขาเป็นเหมือนเดิมทุกอย่าง ผมก็เลยคุยกับคนใหม่ พอผ่านไปสองวันเขาก็กลับมาแล้วบอกว่าอยากลดสถานะหรือก็คือเลิก บอกว่าอยู่กับนี่แล้วอึดอัดไม่ใช่สเปคไม่เป็นตัวเองนี่ก็เลยโอเคก็คงคิดไว้แล้วก็จบกัน แต่พอผมลงเพลงให้คนใหม่แท็คเพลงให้คนใหม่ เขาก็ดันกลับมาบอกความรู้สึกผิดต่างๆจนมาเคลียร์กันเขากลับใช้แต่อารมย์และบอกว่านี่นอกใจทั้งที่ตอนที่คุยกับเขาไม่เคยที่จะคิดแบบนั้นด้วยซ้ำแต่เพราะเหตุผลของเขามันเหมือนกับครั้งก่อนและบอกว่าห่างกัน ผมก็ตีความไปแล้วว่ายังไงก็จบแน่นอนแต่เขาคิดว่ามันไม่ใช่อาจจะเป็นเพราะผมไม่บอกเลิกเขาไปเลย อันนี่ผมก็ผิดจริงหรือพี่ๆมีมุมมองยังไงบ้างครับ แล้วเขาก็มายุ่งกับคนคุยใหม่นี่เพียงเพราะนี่คุยแปปเดียวแล้วลงเพลงให้แต่ตอนที่อยู่กับเขากลับไม่เคยมีแบบนี่แต่เถียงกับเขาไปเขาก็ไม่รับฟังเหตุผลจริงๆมีแต่ใช้อารมย์และเขาต้องไม่ผิดยังไงนี่ก็ต้องผิด หาว่าหนีปัญหาอย่างงั้นอย่างงี้ทั้งที่นี่พยายามจะคุยกับเขาดีแต่สุดท้ายก็เคลียร์กันไม่จบอยู่ดี ผมบอกว่าไม่ต้องมายุ่งกันอีก เขาก็บอกว่า ทำกูขนาดนี่เดียวได้รู้สึกกูไม่ปล่อย มุมมองของผมผมรู้สึกเขามีแต่อีโก้ใช้แต่อารมย์ไม่รับฟังยังไงก็ต้องชนะและอยากแก้แค้นให้นี่ต้องรู้สึกแบบเดียวกับที่เขารู้สึก ทุกคนว่าเรื่องนี่ผมผิดมากน้อยอย่างไรครับ