เรื่องมีอยู่ว่า เราเริ่มทำงาน ณ ที่แห่งหนึ่งช่วงต้นเดือนกรกฎา ด้วยความที่เป็นเด็กใหม่ เรื่องงานเราก็ต้องเรียนรู้ แล้วเราก็ร็สึกเหมือนมีเพื่อนรุ่นราวคราวเดียวกันอยู่แค่คนเดียว เราเลยสนิทกันมากขึ้น เพราะว่าเป็นพาร์ทไทม์เหมือนกัน เวลาเรามีปัญหา เขาก็ยื่นมือเข้ามาช่วยเหลือตลอด จนเราเผลอใจไป สุดท้ายเรามารู้ว่าเขามีแฟนอยู่แล้ว ด้วยความที่เรายังพอมีความตระหนักรู้อยู่บ้าง เราจึงตัดสินใจจะมูฟออน

ต่อมาประมาณช่วงเดือนกันยา-ตุลา เราคิดว่าเรามูฟออนได้แล้ว แต่มันมีเหตุการณ์เกิดขึ้น มันจะมีวันนึงเขาลางานไป นี่เลยทักไปแกล้งๆถามว่าวันนี้ไม่มาทำงานเหงาป่าว แต่คำตอบที่ได้รับมาทำเอาเราสตั้นเลย เขาตอบมาว่า เหงาแหละ ก็ฉันไม่มีแฟนแล้ว เราตกใจ เลยพิมพ์ถามไปว่า อ้าว โอเคป่ะเนี่ย แล้วเขาก็บอกว่าปกติดี แค่เหมือนมีอะไรหายไป แล้วหลังจากนั้นก็คุยกันยาวเหยียดเลย ตัวเราเองก็คงจะรีบเกินไป ภายในเวลาไม่เกิน 3 วันนับจากวันนั้นก็ดันไปบอกชอบเขา เขาก็พยายามปฏิเสธมา2-3ครั้ง แต่ก็ยังตีมึนจีบต่อ จนสุดท้ายเมื่อคืน เขาทักมาถามว่า เรายังรอเขาอยู่หรอ เราก็บอกรอตลอด แล้วเขาก็บอกว่า เธอไม่ต้องรอฉันหรอก ฉันไม่ได้ต้องการใคร เราเป็นเพื่อนกันก็พอแล้ว เราตัดสินใจอยู่นาน ว่าควรทำยังไงต่อไปดี จนสุดท้าย... เราตัดสินใจเคารพการตัดสินใจของเขา  ขอแค่เขาไม่เปลี่ยนไป ซึ่งมันคือสิ่งที่เรากลัวที่สุด และไม่อยากให้มันเกิดขึ้นเลย

อยากจะรู้ว่าเราควรจะจัดการความรู้สึกยังไงต่อดี ควรจัดการความรู้สึกตัวเอง มูฟออน แล้วเป็นเพื่อน ที่ปรึกษาที่ดีให้เขา

หรือเราควรจะรอ และให้เวลากับเขาดี รอวันที่เขาดีขึ้น ระหว่างนี้ก็คอยอยู่ข้าง ๆ คอยเป็นที่ปรึกษาที่ดี พอวันที่เขาพร้อมมีใครสักคน เราค่อยกลับไป