สวัสดีคะ เราอยากขอคำแนะนำหน่อย เราเป็นแม่ครัวอยู่คาเฟ่แห่งหนึ่ง ที่ร้านจะสนใจคำพูดติเตียนของลูกค้าเสมอ. และก็ได้ปรับปรุงเรื่อยๆมา ส่วนมากคำติจะอยู่ในแกรบ เราไม่ค่อยได้เจอคำติซักเท่าไหร่. เพราะ เราจะทำตรงสูตรเค้าที่สุด. ไม่ออกนอนลู่นอกทาง เพราะเราเป็นคนขี้คิดมาก. และก็เครียดง่าย
แต่ก็ไม่พ้นทุกครั้งที่มีคำติมาเค้าจะเอาไปฟ้องเจ้านายเสมอ แต่ทีของเค้า เราไม่เคยพูด ทั้งเขียนบิลผิด ทำเมนูผิด ส่งของให้แกรบผิด
แต่ทีของเราเค้ากัดไม่ปล่อย เวลามีคำชมเค้าไม่เคยบอกสิ่งคำชมมันเยอะกว่าอยู่แล้ว. เอาตรงๆเราเหนื่อย. เราเป็นแม่ครัวคนเดียว. ทำทุกอย่าง. ออเดอร์มาฝั่งเราก็เยอะ. เราช่วยทุกคนถ้าเราว่าง. รวมทั้งเค้า เราเจบใจบางครั้งเราทำไรเค้าไม่ได้ เพราะเค้ามาในลุคใสๆ. ถ้าเราโวยวายเราก็กลายเป็นตัวร้ายทั้งที. หนทางที่ยุติทุกอย่างคงเป็นการที่เราต้องออก แต่เรายังไม่พร้อมเราก็ต้องทน. แต่เราจะทนได้กี่น้ำเราก็ยังไม่รู้ เอาจริงเราก็ลองมาทุกทางแล้วและ ทั้งยอมรับ ปรังปรุง. ไม่เถียง. แต่สุดท้ายถ้าคนจะหาเรื่องมันก็หาเรื่องจนได้
เพื่อนร่วมงานขี้ฟ้อง ขี้เอาหน้า
แต่ก็ไม่พ้นทุกครั้งที่มีคำติมาเค้าจะเอาไปฟ้องเจ้านายเสมอ แต่ทีของเค้า เราไม่เคยพูด ทั้งเขียนบิลผิด ทำเมนูผิด ส่งของให้แกรบผิด
แต่ทีของเราเค้ากัดไม่ปล่อย เวลามีคำชมเค้าไม่เคยบอกสิ่งคำชมมันเยอะกว่าอยู่แล้ว. เอาตรงๆเราเหนื่อย. เราเป็นแม่ครัวคนเดียว. ทำทุกอย่าง. ออเดอร์มาฝั่งเราก็เยอะ. เราช่วยทุกคนถ้าเราว่าง. รวมทั้งเค้า เราเจบใจบางครั้งเราทำไรเค้าไม่ได้ เพราะเค้ามาในลุคใสๆ. ถ้าเราโวยวายเราก็กลายเป็นตัวร้ายทั้งที. หนทางที่ยุติทุกอย่างคงเป็นการที่เราต้องออก แต่เรายังไม่พร้อมเราก็ต้องทน. แต่เราจะทนได้กี่น้ำเราก็ยังไม่รู้ เอาจริงเราก็ลองมาทุกทางแล้วและ ทั้งยอมรับ ปรังปรุง. ไม่เถียง. แต่สุดท้ายถ้าคนจะหาเรื่องมันก็หาเรื่องจนได้