น้อยใจคนใสครอบครัวเพราะไม่เคยให้ของขวัญอะไรเลย ทำยังไงให้เลิกคิดแบบนี้ทีคะ

คือว่าอีก2วันจะวันเกิดหนู แล้วก่อนหน้านั้นแม่หนูถามว่าหนูอยากได้โทรศัพท์ใหม่รึเปล่าเพราะเครื่องนี้มันทำไรแทบไม่ได้แล้ว เล่นตตยังค้าง แล้วหนูก็บอกนะว่าอยากได้ แม่หนูเขาก็ให้หนูหาดูในออนไลน์หนูก็ไปเจออยู่เครื่องนึงซึ่งมันค่อนข้างดีในทุกด้านละก็ไม่เกินงบที่แม่หนูให้มาเท่าไหร่ พอบอกไปแม่หนูก็บอกโอเคแบบนี้หนูก็คิดว่า เออยังไงก็ได้แน่ หนูก็ไล่ดูรีวิวไล่หาว่ามันขายที่ไหน ถ้าผ่อนราคามันจะเท่าไหร่ หนูนั่งหามาหลายวัน จนแม่หนูเขามาบอกอีกทีว่าให้ไปเลือกเอาหน้าร้าน แต่หนูกลัวว่ามันจะไม่มีรุ่นที่หนูอยากได้ละก็กลัวว่ามันจะไม่ดีเพราะหนูไม่รู้ว่ามันมีรุ่นอะไรบ้าง กลัวร้านเขาจะหลอกขายมาไม่อยากให้มันเปลืองตังค์หลายรอบ แต่เขาก็ไม่ฟัง ละก็ถามว่างั้นจะเอาอยู่มั้ย แต่ตอนนั้นหนูโกรธ+น้อยใจ เพราะเขาพูดให้หนูหวังไปแล้วว่าได้แน่แต่พอวันที่เขาจะพาไปซื้อแต่กลับเป็นแบบนี้ หนูก็เลยตอบว่างั้นไม่เอาแล้ว แล้วเขาก็คิดว่าหนูจะไม่เอาจริงๆแต่ความจริงหนูประชดนะ5555 พอเขาไม่สนใจแล้วหนูก็รู้สึกน้อยใจมากๆๆ เพราะหนูไม่เคยขออะไรจากเขาเลย เขาให้อะไรหนูก็เอาหมด เพราะหนูคิดไว้อยู่แล้วว่าถ้าขอไรไปอ่ะมันต้องมีอะไรแลกเปลี่ยนแน่ๆหนูก็ตั้งใจเรียนตลอดไม่โดดเรียน ไม่คบเพื่อนแย่ๆ ทำเกรดออกมาดีตลอด ตั้งใจทำทุกอย่างที่จะไม่เป็นภาระแต่ทุกปีหนูก็ไม่เคยขออะไรเขาเลยนะ ไม่ว่าจะเป็นวันสำคัญของหนูหรือตอนที่เกรดออก หนูไม่เคยขอและหนูก็ไม่เคยได้ ทุกปีหนูไม่เคยรู้สึกน้อยใจ แต่ทำไมรอบนี้หนูรู้สึกน้อยใจจนร้องไห้ แต่หนูก็ไม่อยากโทษเขานะเพราะหนูเป็นคนบอกไม่เอาเอง แต่กลับมาคิดทีหลังว่าทำไมทีลูกของคนอื่นทำไมเขาได้ของขวัญ ได้กำลังใจโดยไม่ต้องร้องขอ แต่กลับกันหนูไม่เคนได้อะไรพวกนี้เลย มันทำให้หนูรู้สึกว่าที่หนูตั้งใจมาตลอดมันมีค่าสำหรับเขาหรือเปล่า หนูไม่อยากจะคิดแบบนี้เลย แต่มันก็อดคิดไม่ได้เศร้า หนูขอคำแนะนำของพี่ๆหน่อยค่ะว่าจะเอาความคิดแบบนี้ออกจากหัวได้ยังไง พอคิดมันก็อยากจะร้องไห้ทุกทีหนูไม่อยากอ่อนแอในเรื่องไม่เป็นเรื่องค่ะ ปล.ถ้าหนูพิมพ์ไม่รู้เรื่องต้องขอโทษด้วยนะคะหนูไม่เคยเล่าเรื่องที่หนูน้อยใจอะไรให้ใครได้อ่านมาก่อนเลยอาจจะเรียบเรียงได้แปลกๆหน่อยนะคะ
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่