ถึงว่าทำไมตัวเองถึงไม่มีแฟนสักที สาเหตุมันมาจากตัวเรานี่เอง เหมือนจะชอบแค่คุยกัน คุยได้ไม่นานก็เริ่มเบื่อแล้ว เวลาเห็นคนรักกัน รู้สึกว่าคนนั้นโชคดีจังที่มีคนที่รักอยู่เคียงข้าง แฟนเขาดูอบอุ่นจัง บางทีแอบน้ำตาไหล ซึ้งใจ ตัดภาพมาที่ตัวเอง ชอบมีความคิดอยากให้คนที่คุยด้วยไปเจอคนที่ดีกว่า ชีวิตเธอจะดีกว่านี้ถ้าไม่มีเรา คือถ้าคิดแบบนี้ตั้งแต่แรกก็ไม่สมควรที่จะดึงใครเข้ามาไหม อันนี้บอกตัวเอง ชอบหาข้อเสียตัวเองเพื่อไล่ให้เขาไป หรือบางทีจากไปดื้อ ๆนึกอย่าหาย หายไปเลย ไม่มีสัญญาณเตือน ลึก ๆ เราว่าตัวเราเองใจร้ายเหมือนกัน เพียงเพราะไม่กล้าบอกว่าไม่ได้อยากคุยต่อแล้ว