ผมเจอเพื่อนคนนี้ตอนมอต้นแรกๆเพื่อนคนนี้ดีมาก ช่วงแรกๆเหมือนว่าเราจะมีอะไรที่ชอบเหมือนกันแต่ยิ่งคบกันไปนานๆ มีวันหนึ่งที่เพื่อนบอกว่าไปซื้อสีมาอยากได้มั้ยแค่ร้อยกว่าบาท ผมก็เลยไปขอเงินจากพ่อเลี้ยงมาแล้วฝากเขาไปซื้อ แต่ผ่านไปเป็นเดือนก็ยังไม่ได้ ผมถามเพื่อนก็บอกว่ายายยืมไปจ่ายหนี้อะไรสักอย่างผมก็ไม่ได้อะไรอีกก็ปล่อยไปแล้วก็พักช่วงไปนานมากผมก็ถามเขาเรื่องนี้ผมก็เลยบอกว่าไม่เอาสีแล้วเอาเงินมาคืนได้ไหม เพื่อนก็ทำหน้าไม่พอใจแล้วก็ตอบแบบประชดประชันว่าเดี๋ยวเอามาคืนก็แล้วกันแต่จนแล้วจนรอดก็ไม่คืน ผมถึงเข้าใจว่าถ้าเพื่อนซื้อขนมมาแล้วแบ่งให้ผมกินด้วย=เป็นการคืนแล้ว ผมก็ปล่อยเรื่องนี้ไปเพราะอย่างไงก็เพื่อน มาจนถึงช่วยมอปลาย ผมอยากเรียนสายอาชีพผมเล็งคอมกราฟไว้เพื่อนบ่นว่าอยากเรียนอาหารแต่ผมไม่ชอบ ผมก็เชียร์เพื่อนว่าก็เรียนเลยดิเพราะผมจะเรียนคอมกราฟแต่สุดท้ายเพื่อนก็เรียนตามผมแล้วเป็นช่วงโควิด เรียนออนไลน์เพื่อนติดเกมหนักมากไม่เข้าเรียนตอนนั้นผมก็รอดปี1แต่ปัญหาทางด้านการเงินผมเลยต้องเลิกเรียนไป เพื่อนก็เลิกเรียนไปด้วยแต่ผมไม่รู้ว่าทำไมเขาถึงเลิกเรียนทั้งๆที่บ้านมีเงิน แล้วมีช่วงนั้นที่ผมทะเลาะกับแม่และผมก็ไปอยู่กับเขานั้นก็คือได้เห็นนิสัยจริงๆ ทำให้รู้ว่าผมกับเขาแตกต่างกันมาก เขาเป็นคนที่ถ้าใครทำอะไรให้ไม่พอใจก็จะแสดงสีหน้าเลยพูดสวนพูดจาประชดประชันแม้แต่ก็กับแม่กับยายเขาก็ไม่เว้น และนั้นที่อยู่บ้านเขาช่วงแรกๆผมยังหางานทำไม่ได้ก็ช่วยงานบ้านเขาแต่ทั้งๆที่แม่เขาบอกว่ามาอยู่นี้ได้ไม่ต้องตอบแทนอะไรหรอกก็เหมือนลูกคนหนึ่ง พอผมหางานได้แต่เงินก็ไม่ได้เยอะขนาดนั้นตอนนั้นตกลงกันว่าเราจะไปสมัครเรียนบัญชีกัน แล้วเพื่อนก็ไปสมัครก่อนล่วงหน้าเพราะเขามีเงินแต่ผมยังไม่มี พอผมได้เงินผมก็ไปสมัคร ทะเบียนเขารู้ว่าทางบ้านผมเป็นอย่างไงก็แนะนำสาขาธุรกิจค้าปลีกเพราะเรียนไปด้วยฝึกงานไปด้วย ผมก็คิดว่าดีพอเปิดเทอมไปเรียนกัน2วันเพื่อนก็มาบ่นให้ฟังว่าเพื่อนในห้องมีแต่คนยิ่งๆไม่มีใครคุยกับมัน มันบ่นจนผมใจอ่อนเลยไปถามทะเบียนว่าย้ายสาขาได้มั้ยคำตอบคือได้เราก็กลับมาเรียนด้วยกันอีกครั้ง ซึ่งผมก็พยายามหาเพื่อนใหม่ๆแต่เพื่อนผมก็มีความคิดด้านลบไม่ยอมเข้าหาใครก่อน ทั้งๆที่ยังไม่รู้จักกับเพื่อนคนนี้ดีแล้ว ระหว่างนั้นผมก็ย้ายกลับมาอยู่บ้านเหมือนเดิมเพราะผมไม่มีเงินให้เขาแล้วเขาก็ไม่ให้อยู่ ถึงแม่เขาจะบอกแบบนั้นแต่ยายเขาก็ไม่ได้โอเคที่ผมมาอยู่แล้วไม่ได้ให้เงิน พอได้เพื่อนกลุ่มใหม่เราก็รวมกลุ่มกัน ผมเพิ่งได้สังเกตตัวเองว่าผมค่อนข้างจะพยายามพูดอะไรไม่ให้เพื่อนผมอารมณ์เสีย แต่ก็มีหลายครั้งที่บ้างทีผมก็พูดเล่นๆปกติก็โดนเพื่อนพูดประชดกลับมาจนผมหน้าเสียก็มี ผมมานั่งดูคณะที่ผมอยากจะเข้าเพื่อนผมก็ยังพูดไม่เลิกว่ามันอยากเรียนอาหารผมก็บอกว่าก็เรียนดิ ผมก็พูดเล่นๆว่ากูอยากเรียนจิตวิทยา มันก็ดันบอกว่าเออกูก็อยากเรียนเหมือนกันทั้งๆที่มันยังไม่รู้เลยว่าจิตวิทยาเขาเรียนอะไร ผมก็ยิ้มแห้ง บทสรุปก็คือตอนนั้นผมกับเพื่อนนั่งกินข้าวกัน ผมใส่หูฟังอยู่เห็นเพื่อนมันเล่าเรื่องอะไรกันผมก็เลยถอดหูฟังแล้วถามว่าเล่นเรื่องอะไรอยู่มันก็ขำกันผมก็เลยบอกว่าใส่หูฟังอยู่ไม่ได้ยิน เพื่อนผมก็พูดขึ้นมาว่าผมเป็นคนเข้าใจอะไรยาก แล้วน้ำเสียงเพื่อนก็ไม่ได้ตลกด้วย พูดตรงๆคือผมไม่พอใจมากๆ ผมก็เลยแยกกลุ่มออกมา2วัน แต่ผมก็ยังพูดคุยกับเพื่อนใหม่อยู่ผมคนที่ผมไม่พอใจคือเพื่อนผม แล้วหลังจากนั้นเพื่อนในกลุ่มมีคนทะเลาะกันเองผมก็เลยแยกมาอยู่กับกลุ่มเพื่อนใหม่คนหนึ่ง เพื่อนคนนี้ก็มาเล่าให้ฟังว่าตอนผมแยกออกจากกลุ่มไป2วันนั้น เพื่อนสนิทผมเล่าให้เพื่อนใหม่ฟังว่าตอนช่วงแรกๆที่ผมไปอยู่บ้านมันผมก็ช่วยงานบ้านดีอยู่หรอกแต่หลังๆก็ไม่ช่วยอะไรเลย ก็ที่หลังๆที่ผมไม่ได้ช่วยเพราะทำงาน8โมงเลิก6โมง เขากินข้าวกันก็ประมาณ5โมง ผมก็คิดว่าเพื่อนจะเข้าใจผมที่สุดเพราะผมต้องทำงาน บอกเลยว่าผมจุกมากทั้งที่ก่อนผมแยกออกมาผมไม่ได้ทำท่าทำทางว่าผมไม่พอใจเขาเลยสักนิด แต่จู่ๆเขาก็เล่าแบบนี้ให้เพื่อนใหม่ฟังผมก็เลยพอดีกว่า 

ตั้งแต่มอต้นมารวมก็เกือบ6-7ปีที่รู้จักกันมา