ไม่ใช่ว่าฉันนั้นไม่รู้สึก

ความจริงฉันก็รู้สึก ....

คุณพระเติบโตเป็นผู้รับผิดชอบเสมอมา มีเรื่องหลายร้อยพันประการที่ต้องแบกรับและแก้ไข เจ้าตัวค่อยสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ เค้นสมองแก้ปัญหาที่เพิ่มพูนศะสม ทั้งที่หัวใจที่คิดว่าชืดชาไปแล้วหลั่งเลือดออกมาเงียบ ๆ สุดท้ายมันก็ยังคงเป็นก้อนเนื้อชุ่มเลือดอยู่นั่นเอง หากความร้อนรนกับปัญหาทำให้เขาละเลยเรื่องเหล่านี้ ปัญหาที่ครอบหาโถมมาทับถม และ เพิ่มเติมด้วยเชื้อไฟจากอนงค์ 

เรื่องตลกร้ายแสบ ๆ คัน ๆ ที่เธออยากจะฝากรอยแผลเอาไว้ให้เขาสักหนึ่งฉาด เธอเป็นต้นเหตุก็ให้มาเจ็บเหมือนกันบ้าง สถานการร์กลุ้มรุมวุ่นวายยาวนานเป็นแรมวันแรมเดือน นับแต่วันเกิดอนงค์พนันได้ว่าคุณพระไม่ได้นอนเต็มตื่นแม้สักวัน งานยังคงต้องทำ เรื่องที่ชัดก่อยังต้องแก้ไข เรื่องคุณนายชื่นขอร้องยังคงเป็นภารกิจที่ต้องดำเนินไป เดิม ... คุณพระคิดว่าตัวเองยังไหว 20 เอ ... หรือ อาจจะถึงขั้น 30 ปีผ่านไป สิ่งเหล่านี้ควรเป็นความเคยชิน เหมือนเช่นอากาศที่หายใจเข้าไปทุกวันหรอกหรือ

หลายเรื่องในไม่กี่อาทิตย์ที่ผ่านมา เขาตามล้างตามเช็ค แหวนที่ไปซื้อกลับมาให้แม่ ชัดที่เขาไปตามกลับมาจากสถานีรถไฟ ไม่มีสิ่งไหนในนี้ที่ทุกคนมองว่าดี ว่าชอบ ไม่มีใครคนใด รำลึกถึงสิ่งที่เขาทำให้ซักอย่าง แม่ที่มองว่าเขาทรยศ แม่ที่หลู่เกียรติด้อยค่า ว่าผู้หญิงพรรค์นั้นแต่งให้กับเขาแม่จะไม่มีวันเสียดาย ชัดที่กล่าวโทษว่าตัวเขาเป็นปัญหาระหว่างตนเองกับจันทร ทั้งที่เขาไม่ได้มีอะไร ไม่ได้ทำอะไร นอกจากปรับสถานการณ์ที่ทุกคนเอาแต่ใจตัวทำเรื่องยุ่งเหยิงให้กลับมาปกติดังเดิม 

นั่นมันก็ยังไม่เป็นไร ถึงช้อยจะมาเจ็บแค้นแทน พี่ใหญ่แย่งเขากลับมาสิ คุณพระถึงแม้จะเหนื่อยล้าอ่อนแรง คำวาจากราดเกรี้ยว แม้กำลังใจถูกบั่นทอนลงไป แต่คุณพระก็ยังเข้าใจ เพราะมันเป็นแบบนั้นมาแต่เริ่ม ประสบการณ์ภาพที่เห็นทั้งสะท้อนและสอนสั่ง คุณแม่รักพี่อย่างไร คุณแม่รักชัดแบบไหน เหตุใดถึงต่างกัน คุณแม่รักพี่เหมือนคุณแม่เคยรักคุณพ่อ เรียกร้องต้องการ พี่รักคุณแม่แบบที่คุณพ่อรัก ใช่สิ ช้อยว่า ทุกตนจึงมาเอากับพี่ใหญ่ พี่ใหญ่ถึงต้องเฉือนใจตัวเอง

คำพูดของช้อยตรงเข้าเป้าถนัดถนี่ แต่ไม่ใช่คนที่ช้อยคิด คุณพระมีเหตุและผล คุณพระขัดเกลาตัวเอง จนคิดว่าไม่ว่าเรื่องไหนก็ไม่อาจกระทบกระเทือนได้ แต่ไม่ใช่ในคืนวันฝนตกนั้น คุณพระรู้ว่าอาการของโรคบางอย่างเริ่มปรากฏ ประกอบกับการเลี้ยงดูที่ไม่เคยเชื่อว่าตัวเองควรได้รับสิ่งดี คุณพระถึงสามารถอยู่แบบนี้โดยไม่ต้องมีความรักก็ได้ แต่อันที่จริงมันไม่ใช่แบบนั้น ไม่ใช่เอาเลย คุณพระเพียรพูดออกมาดัง ๆ ย้ำกับตัวเอง ไม่มีใคนเป็นเจ้าของใคร ความรักสามารถอยู่ในหัวใจคนที่รัก สำรหับคุณพระความรักอยู่ในใจคุณพระก็พอ .... จริงหรือ

เรื่องจริงยิ่งกว่าจริง ไม่ใช่สิ่งที่ปากพูด แต่มันคือน้ำตาจำนวนมากที่หลั่งลงภายในใจ เราควรมีใจยินดีเมื่อเขามีความสุข ไม่ต้องร้องไห้เพราะเรา พนันได้ว่าความรักอยู่ในหัวใจคนที่รักในความคิดของอนงค์ และ ในความคิดของคุณพระนั้นต่างกันโดยสิ้นเชิง และ การพูดออกมาดัง ๆ ในครั้งนี้ เพื่อบอกตัวเอง เพื่อสื่อสารกับอนงค์ ความรักอยู่ที่ตัวผมก็พอแล้ว ไม่จำเป็นต้องได้ครอบครองเธอคนนั้น ก่อนหลับตาลงอนงค์เพียงแค่คิดว่าเขาคือ 1 ใน 100 ที่แสนดีเกินมนุษย์ นี่แหละอนงค์ถึงได้รักแต่ เป็นคนอย่างอนงค์ ที่อิจฉาตาร้อน ไม่อยากให้ใครมีความสุขแล้วนี่เล่า ถึงไม่คู่ควรกับคุณพระ ยิ่งประสบพบเจอเหตุการณ์ยามเช้าวันนั้น อนงค์คิดว่าตัวเองแสนจะเข้าใจ 

แต่ก็ไม่ใช่อีก ทั้งโรคร้าย ทั้งครอบครัว และ ทั้งอนงค์ ทำให้อาการทางใจของคุณพระยิ่งกำเริบ เขารู้ใจตัวเองและยิ่งไปกว่านั้นตอนนี้เขารู้ใจเธอ แต่เขาไม่กล้าจะยื่นมือออกไป เขาไม่รู้จะตอบสนองเธอได้มากแค่ไหนให้สมน้ำสมเนื้อกับสิ่งที่เธอทุ่มเท เขาจะยินดีที่ความรักจะร้อยรัดผูกพันเขาและเธอไว้ด้วยกันหรือไม่ มันจะเป็นไปได้หรือเปล่า ยิ่งเขาเป็นแบบนี้ ขนาดตอนยังดี ๆ เธอยังทำให้เสียน้ำตาตั้งมากมาย หากผูกพันแล้วจากกันไปเล่า เขาไม่อยากคิด ดังนั้นอย่าเริ่ม ... ให้ความรักมันอยู่ในใจช้ำ ๆ ของเขาคนนี้ก็พอ

สิ่งเหล่านี้ผสมกัน ทำให้ความอ่อนล้าทั้งใจทั้งกายยิ่งทับถม ความรู้สึกบางอย่างที่เคยตกตะกอนนอนก้น โผล่พ้นขึ้นจากข้างใต้กลายเป็นน้ำขุ่น ก่อนมโนภาพจะเลือนหายไปอีกครั้ง เขาเห็นสุ่น .... แท้ที่จริง เขาเพิ่งเข้าใจเดี๋ยวนี้กับเรื่องที่สุ่นเผชิญ การอยู่โดยไม่ถูกรัก การอยู่โดยความรักอยู่ได้เฉพาะเพียงในใจของคนที่รักมันเป็นแบบนี้ สำหรับสุ่นเป็นเขาที่ต้องขออโหสิเขาคงทำได้ไม่ดีพอ สำหรับเขาคงโทษใครไม่ได้เป็นเรื่องที่เขาทำตัวเอง 

กำลังใจในการมีชีวิตอยู่จึงถดถอยและหดหาย

ณ ที่นี้ มีน้ำตาเป็นจำนวนมาก