ตอนจขกทอายุน่าจะประมาณ 17-19 จำไม่ได้แน่ชัดแต่จำได้ว่าเรียนมัทธยม
ไม่แต่งหน้า ไม่สนสวย ผมสั้นแต่งตัวเหมือนผู้ชายไม่สนใจเรื่องสวยงามรู้สึกว่าตัวเองเป็นผู้ชายด้วยซ้ำ 
เวลาเห็นอะไรสวยเช่นชุดสวยๆตามห้างก็คือชอบรู้ว่าสวยแต่ไม่เคยอยากได้ ไม่เคยอยากใส่ ทั้งๆที่เป็นคนชอบศิลปะและมีรสนิยมทางศิลปะดีมากแต่ไม่เคยสนว่าอยากได้อะไรสวยๆ

ได้มีอาจารย์ท่านนึงเคยเป็นครูสอนวิทยาศาสตร์เป็นเพื่อนกับคุณแม่ ซี่งอาจารย์ท่านนี้ได้ลาออกจากงานไปสอนมโนมยิทธิที่วัดท่าซุงของหลวงพ่อฤษีลิงดำเลยเพราะศรัทธามาก ท่านเป็นเพื่อนของแม่และชวนแม่ พ่อ เรา และพี่ให้ไปลองฝึกมโนมยิทธิ 

ผลปรากฏที่ไปกันในวันนั้นคือทุกคนกลับมาพูดเหมือนกันหมด งง ไม่เข้าใจ ตามไม่ทัน ได้แต่นึกๆตาม....มีเราคนเดียวที่เข้ามโนมยิทธิได้ทำให้เราศรัทธาหลวงพ่อและพระพุทธศาสนาแบบเกิน100 เพราะเราเห็นมากับตาในครั้งนั้น

คนอื่นบอกจินตนาการเห็นภาพเบลอๆแต่สำหรับเราคือไม่ใช่ 
ตอนที่อาจารย์ให้จินตนาการสร้างภาพพระในจิตและเปลี่ยนสีไปมา ย่อขยาย ฯ พอถึงจุดนึงที่สมาธิมันมั่นคงมากๆ
ภาพพระที่จินตนาการ จขกทขอสาบานว่าภาพพระชัดมากๆๆๆๆเหมือนมองด้วยตาเนื้อหรือเวลาที่เรากำลังฝัน ชัดระดับนั้นเลย (แบบซูมเข้าซูมออกเห็นลายละเอียดชัดเจนใสกิ๊กภาพไม่หายและอยู่นานไม่ลลายเปลี่ยนหรือเบลอ มันเหมือนเรามองคนคนนึงด้วยตาเนื้อเราปกติประมาณนั้น) 

หลังจากนั้น เราจะเกิดอาการปิติแบบที่ในตำราบอกคือร้องไห้คะ เพราะเราตกใจว่านี้มันคืออะไร มันเป็นไปได้อย่างไร? มันมหัศจรรย์มาก และภาพพระจะกลายเป็นใสจนขาวแล้วยิ่งปิติร้องไห้ออกมาเท่าไหร่ภาพพระเปร่งประกายสีขาวออกมาสว่างแบบโอ้ยไม่รู้จะพูดยังไง มหัศจรรย์แบบสุดๆในชีวิต 

หลังจากนั้นพออาจารย์บอกให้ไปพระจุฬามณี คือตาที่มันหลับตาอยู่ เห็นห้องที่เรานั่งอยู่ทั้งๆที่หลับตา เห็นชัดเหมือนมองด้วยลูกตาเนื้อไม่ใช่ในจินตนาการ ....หลังจากนั้นคะลอยอย่างเร็วทะลุขึ้นหลังคาไปเลย

หลังจากออกจากมโนมยิทธิครั้งนั้นเจอผีมาตัวเป็นๆมาเดินให้เห็นสองรอบในหนึ่งอาทิตย์ เรื่องนี้คือให้เล่าแล้วจะยาว

ทุกวันนี้จขกทไปต่างประเทศหลายปีจนกลับมาไทย  ทำศัลยกรรม แต่งตัวดี  แต่งหน้า  แต่ก็ยังอยู่ในโหมดสุภาพเพียง ออกยูนิเซ็กซ์ คือไม่ดูผู้หญิงจ๋าและก็ไม่ผู้ชายจ๋า 

มีเหตุการณ์เคยเจออ่ะไรแปลกๆหรือพวก supernatural เรื่องลึกลับมาให้เห็นบ้างจะจะบางครั้ง ล่าสุดคือยูเอฟโอมาให้ประมาณตีสองหลังทำกสินไฟที่ระเบียงชั้นบน คือมาให้เห็นแบบชัดมากลูกใหญ่ใกล้ๆกับระเบียง

แต่ไม่เคยมีครั้งไหนที่จะเข้าสมาธิทำฌาณได้ระดับแบบที้คยทำได้ครั้งแรกนั่น

ตอนนี้ฝึกทั้งกสิณพระ กสิณไฟ ฯลฯ คืออย่างมากคือภาพชัดประคองได้แค่สามนาทีแต่ไม่ชัดระดับ blue ray แบบสมัยเด็กและก็ไม่มีแสงเปร่งประกายหรือพระท่านมานำทางแสดงปาฏิหารให้เห็นแบบตอนสมัยที่นั่งตอนเด็กอีกเลย 

อยากทราบว่าทำไมมันทำไม่ได้แล้วคะ? ต้องเพิ่มศีลให้มากข้อขึ้น หยุดแต่งหน้า 
บวช, ทำบุญเพิ่ม หรือต้องวางใจวางจิตแบบไหน? 

จากการทำมโณยิทธิครั้งนั้นทำให้เราเชื่อทุกสิ่งทุกอย่างในพระพุทธศาสนาเกินร้อย และตอนนี้หลังจากผ่านทุกข์มาสักระยะที่ห่างพระพุทธศาสนาไปเราอยากศึกษาเพิ่มเพื่อหลุดพ้น