เพื่อนๆหลายคนที่เข้ามาอ่านกระทู้นี้ เราเชื่อว่าหลายคนคงเคยมีประสบการณ์ที่แอบรัก แอบชอบในวัยเรียน… ซึ่งแน่นอนว่าเราเองก็เป็น 1 ในนั้น  เริ่มเลยละกัน
 
ย้อนกลับไปประมาณ 12 ปีที่แล้วตอนนั้นเราอยู่มอ.4 (กำลังใสๆเลย) 😅 เราแอบชอบเพื่อนในห้องคนนึง ในสายตาเราตอนนั้นเค้าเท่ห์มาก สูง ผิวขาวแต่ไม่มาก มารยาทก็พอใช้ได้ วันแรกของการสมัครเรียนเขาไหว้แม่เราเป็นคนแรก ทั้งๆที่คนอื่นก็เฉยๆกับผปค. ที่พาลูกหลานมาสมัคร อาจจะเพราะรู้สึกว่าเป็นคนแปลกหน้า แต่เขาเป็นคนแรกที่ไหว้แม่เราอย่างสุภาพ ตอนนั้นเราก็ทั้งแปลกใจและดีใจในเวลาเดียวกันที่มีคนสุภาพกับแม่เรา 🙂 จนมารู้ทีหลังว่าเขากำลังจะมาเป็นเพื่อนร่วมชั้นเรียน พอวันเปิดเทอมมาถึงเราก็ได้เพื่อนใหม่ๆ และ 1 ในนั้นก็มีเขาด้วย 🥰 จนเวลาผ่านไปเราเองที่ดันคิดไม่ซื่อ อยากลองพัฒนาความสัมพันธ์กับเขา … ลองเดาค่ะว่าเกิดอะไรขึ้น 😌….. ใช่ค่ะ!!!!! ดิชั้นเสียเพื่อนชายคนนี้ไปตลอดกาล เพราะนางไม่ได้คิดอะไรเลยและยิ่งพอมารู้ว่าเราชอบ กลับยิ่งตีตัวออกห่างจากคนที่เคยสนิทกันมากๆแทบจะตบหัวกันกลายมาเป็นคนที่แทบจะไม่คุยกันเลย.. 😭

จนวันปิดเทอมม.6 มาถึงต่างคนต่างแยกย้ายไปเรียนมหาวิทยาลัย ตั้งแต่นั้นมาก็ไม่เคยรับรู้อีกเลยว่าเขาเป็นยังไงบ้าง เคยลองทักไปจีบแต่ก็โดนปฏิเสธเสมอ จนเราตัดสินใจล้มเลิกความคิดนี้ไป  วันเวลาล่วงเลยมานานจนเข้าปี 67 จากปี 57 เมื่อหลายอาทิตย์ก่อนมีโอกาสได้ไปสังสรรค์กับเพื่อนๆที่ร้านเหล้าแห่งนึงในตัวเมือง บังเอิญไปเจอเพื่อนคนนี้ที่เคยแอบชอบกำลังเดินเข้าร้านมา ใจหายแว๊บบบบบบบบบบ~ ทั้งมึน ทั้งมืด พยายามเพ่งว่าใช่เขาจริงๆรึเปล่า และก็เป็นเขาจริงๆ 🥹 ตอนนั้นทั้งดีใจและตกใจมันปนกันไปหมด แต่ก็ปล่อยผ่าน ไม่ทักไม่ทาย แยกย้ายกลับบ้านเพราะทั้งง่วง ทั้งดึก  ผ่านมาอีกเกือบ 2 อาทิตย์ให้หลังเราไปกับเพื่อนคนเดิม ร้านเดิมโดยไม่ได้คาดหวังอะไรเลยจริงๆ  และแทบจะไม่นึกถึงเขาด้วยซ้ำเพราะคิดว่าใครมันจะไปเจอกันได้บ่อยๆและที่เดิมได้ขนาดนั้น และใช่ค่ะ!!!! ดิชั้นเจอนางอีกกกกกก แบบโอ๊ยยยยยยยยยคุณน้าาาาาา (มาเป็นผัวฉันสักที) 🫣😅😂  แต่คราวนี้ขยับขึ้นมาอีกหน่อย เพราะนางมากับเพื่อนสมัยมอปลายอีกคน และเพื่อนสาวที่มากับนางก็มาชวนดิชั้นให้ไปนั่งร่วมโต๊ะด้วย(last minute สุดๆ) เพราะเราก็กำลังจะกลับห้องแล้ว ตัดสินใจเอ้าาาาา !!!! ไปนั่งก็ไปนั่ง แต่ก็เหมือนครั้งแรกค่ะ ไม่มีบทสนทนาใดๆเกิดขึ้นระหว่างเราและเขาเลย ต่างคนต่างดื่ม มีชนแก้วบ้างอะไรบ้าง แต่สุดท้ายก็แยกย้าย…… (แอบคิดเข้าข้างตัวเองหน่อยๆ ว่าเพราะเค้าเองนั้นแหละที่เป็นคนเห็นเราก่อนและบอกเพื่อนที่มาด้วยกันกับนางว่าเจอเรานั่งอยู่อีกมุมนึง จนเพื่อนคนนั้นมาเรียกให้เราไปนั่งร่วมโต๊ะด้วย) 
.
.
มันดีนะคะ การชอบใครคนนึงที่เราไม่ได้คาดหวังอะไรจากเขาแล้ว แค่ชอบเขาเฉยๆ แค่เห็นเขาเติบโตขึ้นมาอย่างดี มีชีวิตที่ดี สุขภาพดี สำหรับเราแค่นี้มันเพียงพอแล้วจริงๆ ขอให้ได้มีโอกาสกลับมาเป็นเพื่อนกันอีกครั้งก็พอค่ะ 🙂  
.
.
ปล.ทั้งเราและเขาไม่มี fb,ig ใดๆของกันและกันนะคะ 🥹

เพื่อนๆว่า ถ้าครั้งต่อไปได้เราเจอกันอีก และร้านเดิมอีก เราควรจะทำยังไงกับเพื่อนคนนี้ดีคะ..