เรากับแฟนคบกันมาประมาณเกือบ 3 ปี ตอนนี้เราอายุ 27 ปี แฟนอายุ 30 ปี รับราชการครูทั้งคู่

จุดที่ทำให้เราคิดถึงทางไปต่อในความสัมพันธ์ คือ
- ไม่มีอะไรพัฒนา บางอย่างน้อยลง เช่น แรก ๆ มีเวลาไปเที่ยว ตจว ด้วยกัน ตอนนี้ไม่มีเลยค่ะ
- เราไม่เคยไปเจอแม่เขา เคยเจอแค่พ่อ ส่วนเขาก็เคยเจอแม่เราครั้งเดียว (เราไม่ได้อยู่กับพ่อค่ะ)
- เขาไม่มีเงินเก็บเลย ทำงานพิเศษนะคะ แต่มันเป็นเพราะเขาต้องดูแลพ่อแม่ มีรถต้องผ่อน เช่าบ้าน แล้วในมุมเราคือเรามีเงินเก็บมากกว่า แต่ก็นั่นแหละค่ะ เรามีภาระไม่เยอะเท่าเขา
- มีแต่พูดว่าอยากมีครอบครัว อยากมีบ้าน อยากมีลูกด้วยกัน แต่เรามองไม่เห็นทางที่จะไปถึงจุดนั้น เพราะที่เป็นอยู่ทุกวันนี้ก็เหมือนเดิม 
- เรื่องหลัก ๆ น่าจะเป็นการสร้างอนาคต เราไม่รู้ว่าต้องรออีกนานแค่ไหน ที่เขาจะพร้อม เขาเคยพูดว่าให้ได้ตำแหน่ง คศ 2 ก่อน แต่เราก็คิดว่าเงินมันก็ไม่ได้เพิ่มเยอะเท่าไรหรอก
- ความเอาใจใส่ เราไม่รู้ว่ามันน้อยลงไหม เหมือนตอนนี้เขาแค่ไปรับ/ส่ง เราจากหอ/บ้าน เราขับรถไม่เป็น บางทีก็หงุดหงิดตัวเองเรื่องนี้ เราไม่ค่อยอยากพึ่งพาเท่าไรนะคะ เพราะบางมีเราขอให้เขามารับ แต่เขาก็จะมีติดธุระ แต่เขาก็จะพูดว่าถ้าเราอยากไปไหนมาไหน ให้บอกเขานะ 

จุดที่ดีของเขา
- ซื่อสัตย์ มีความคิดดี เป็นผู้นำได้ 
- ไม่เคยทำร้ายร่างกายเรา ไม่เคยใช้คำพูดไม่ดีกับเรา
- ไม่กินเหล้า สูบบุหรี่ ไม่ปาร์ตี้ 

คือเราก็ไม่รู้ว่าควรจะรู้สึกยังไง เขาเป็นแฟนคนแรกของเรา เราไม่รู้ว่าควรปล่อยมือหรือไปต่อ มันมีแค่บางแวบที่เรารู้สึกอยากเลิก แต่เราก็ชั่งน้ำหนักไม่ได้กับความรู้สึกของตัวเอง

ถ้าให้พูดถึงพื้นหลังครอบครัวของเรา เราเป็นลูกคนเดียว ที่ถูกเลี้ยงมาโดยแม่ พ่อเป็นผู้ชายท่ี่ไม่เอาไหนเลย แม่กับเราเคยลำบากมาก่อนยังไง เราจำได้ และเราคาดหวังว่าถ้ามีลูกจะต้องไม่ให้ลูกลำบาก เรารักแม่มากนะคะ เพราะเราเติบโตมาดีที่สุดในแบบที่เขาให้เราเต็มที่ที่สุด แต่ลึก ๆ ย้อนไป เรามีอะไรทีอยากทำ เราอยากเรียนพิเศษ อยากเรียนภาษา แต่เราไม่กล้าขอเขา เพราะเรื่องเงินนั่นแหละค่ะ เราก็เลยมองว่าสุดท้าย เงินมันสำคัญในการสร้างอนาคต เราอยากให้ลูกเราไม่ต้องลำบากแบบเรา