ผมอายุ17ย่าง18ละครับมาเรียนไกลบ้านนานๆทีจะได้กลับเดือนละครั้งหรือบางทีถ้ารรปิดหลายวันก็กลับแรกๆไม่รู้สึกอะไรไปบ้านสองสามวันกลับจนพักหลังๆรรปิดเทอมอยู่บ้านยาวเลยพอรรเปิดเทอมพ่อกับแม่มาส่งพอท่านกลับความรู้สึกผมเหมือนเด็กอนุบาลเข้ารรวันแรก ร้องให้คนเดียวบ่อยมากเป็นเกือบทุกคืนพอมันนึกถึงหน้านึกถึงกับข้าวที่แม่ทำร้องให้ทุกครั้งเลย เวลาได้กลับบ้านก็จะมีความรู้สึกไม่อยากมาอยู่ไกลบ้านจนมันไม่ค่อยมีความสุขในการเรียนเลยอยู่เหมือนคนจะเป็นซึมเศร้าแล้ว นี่ขนาดท่านยังอยู่เวลาผมนึกถึงยังร้องให้ผมคิดไม่ออกเลยว่าถ้าท่านไม่อยู่ ผมจะอยู่ยังไง