ผมคุยกับคนนึงมา จะสองเดือนกว่าเเล้ว คนๆนี้เป็นคนที่ผมชอบมาตั้งเเต่ ม.4ตอนนั้นผมจีบเค้าเเล้วเเต่เค้าให้ผมเป็นเเค่เพื่อน เพราะเค้าชอบ ผู้หญิง
จน ม.6 เค้าเลิกกับเเฟนได้สักพัก ผมก็ทักไปคุยเเล้วก็คุยกันยาวเลยครับ จนเมื่อวันสองวันก่อนผมรู้สึกว่าความสัมพันธ์ มันไม่พัฒนาไปไหนเลย เหมือนจะ
ถอยหลังลงเรื่อยๆด้วยผมเลยตัดสินใจไปถามตรงๆเลยว่า :

ที่เราคุยด้วยทุกวันเราไม่ได้อยากเป็นเพื่อน เราก็เข้าใจนะว่าเราชวนคุยไม่เก่ง เราก็พยายามชวนคุย แต่ตอนนี้เรารู้สึก เหมือนอยู่กับที่เลย เหมือนเราคิดไปเองคนเดียว ถ้าแกกไม่โอเครหรือไม่อยากคุยกับ เราบอกมาตรงๆเลยนะ เราจะได้ไม่ทักมาแล้ว

เค้าบอกผมว่า เค้าเปิดใจให้ผมเเล้ว เเต่เค้ารู้สึกว่าช่วงนี้เราดูห่างๆกัน เค้าเลยไม่มั่นใจ 
ตรงนี้อาจจะเป็นเพราะช่วงนี้ผมไม่ค่อยได้ไปหาเค้า เนื่องจากเเม่ไม่อยากให้ออกจากบ้านดึก เเล้วผมกับเค้าก็อยู่ไกลกันพอสมควร รถผมก็ไม่มีเงินก็ไม่ค่อยมี

คุยไปเค้าก็บอกผมประมาณว่า เราไม่ได้ปฎิเสธเเกนะ เเต่ เเค่มันยังรู้สึกไม่ถึง (อันนี้เเหละครับที่ทำให้ผมนอนไม่หลับ)

มันติดอยู่ในใจผมมาตั้งเเต่คืนก่อน ผมตอบคำถามตัวเองไม่ได้ว่า ผมพลาดตรงไหนไป หรือ ว่ามันยังขาดอะไรไปอีกครับ