เรากับเพื่อนได้มีโอกาสรวมตัวกันไปเยี่ยมเยียนคุณครูประจำชั้นเมื่อตอนประถมซึ่งท่านเกษียณไปหลายสิบปีแล้ว สมัยเมื่อพวกเรายังเด็ก
ครูประจำชั้นท่านนี้มีชื่อเสียงมากว่าเป็นครูที่ดุและเข้มงวดที่สุดในโรงเรียน พอได้ประสบกัยตัวเองก็นับว่าที่เขาเล่ากันนั้นเป็นเรื่องจริง
แต่ก็เป็นข้อดีที่ทำให้พวกเรามีอุปนิสัยบางอย่างติดตัวมาจนโตซึ่งล้วนเป็นมารยาทขั้นพื้นฐานในการใช้ชีวิตและได้รับการชื่นชม

มาตอนนี้เมื่อได้กลับมาเจอครูอีกครั้งในรอบเกือบ 30 ปีมันเป็นความรู้สึกที่อบอุ่นมากๆ ส่วนครูเองก็ดูมีความสุขมากเช่นกันที่ได้เจอ
เหล่าลูกศิษย์ที่ในอดีตเป็นเพียงแค่เด็กตัวเล็กๆ แต่ตอนนี้เติบโตขึ้น มีหน้าที่การงานที่ดี ความภูมิใจของครูพวกเราสามารถรับรู้ได้
ผ่านแววตาและรอยยิ้มบนใบหน้าของครูคลอดเวลาที่ได้พูดคุยกัน ครูยังคงจำชื่อพวกเราได้เกือบทั้งห้องจำเรื่องราวสมัยที่สอนพวกเราได้

ถึงท่านจะไม่เคยเป็นฝ่ายเรียกร้องให้ไปเยี่ยม แต่หลังจากที่ได้เจอครูวันนั้นทำให้พวกเรารู้สึกว่าครูเองก็รอคอยที่จะมีโอกาสได้พบศิษย์
ที่เคยสั่งสอนอยู่เสมอ แล้วพวกคุณล่ะคะ ได้มีโอกาสกลับไปเยี่ยมครูที่เคยสั่งสอนกันบ้างหรือเปล่า มาเล่าแลกเปลี่ยนความประทับใจ
ของแต่ละท่านกันได้นะคะ