เราโดนบลูลี่ตอนอยู่ม.3ค่ะตอนนั้เราเป็นเนื้องอกในสมองแต่ยังไม่รู้ค่ะเริ่มแรกตาเรากรอกไปข้างบนไม่ได้กับบางมุมบางครั้งมันดูเหมือนคนตาเขค่ะเราโดนเพื่อนในกลุ่มที่เล่นด้วยกันล้อเค้าเรียกเพื่อนๆคนอื่นมามองหน้าเราแล้วขำกันค่ะซึ้งตอนนั้นเราไม่โอเครมากๆมันนอยแต่เราก็ทนจนเทอม2เราตรวจเจอเนื้องอกตอนนั้นอาการมันเริ่มเยอะแล้วค่ะตามันโปนออกมากับกรอกไม่ได้มากขึ้นเราก็พยายามไม่สนใจคำบูลลี่ี่จนตอนนี้เราขึ้นม.4เราต้องผ่าอุดเส้นเลือดก่อนค่ะหลังจากผ่าหน้าเรามันขยับไม่ได้ข้างซ้ายแล้วตามันปิดลงไม่สามารถขยับได้เนื้องอกมันทับเนื้อสมองไป25%ตอนนี้เราเครียดมากๆค่ะเราคิดว่ากลับไปแบบนี้อาจจะต้องโดนบลูลี่แน่ๆเพราะอาการทางหน่าเรามันหนักกว่ารอบอื่นเยอะเลยค่ะเพราะมันขยับได้แค่หน้าฝั่งขวาเราควรย้ายออกมาจากตรงนั้นแล้วมาอยู่กับพ่อแม่ที่ กทม ดีมั้ย เราชอบที่ไปเราอยู่ตั้งแรกนะคะเพือนบางคนก็ดีแล้วเราก็ผูกพันธ์กับที่นี่ด้วยค่ะแต่เราทนโดนบูลลี่ไม่ไหวเราควรทำไงดี😞😞