เดินไปที่ศาล เห็นนางรำนางหนึ่งยืนหันผิดทาง จึงเอื้อมมือ จะไปขยับหมุนให้เหมือนชาวบ้านเขา
วินาทีนั้น ได้ยินเสียง มิใช่เสียง เพราะไม่มีเสียงอะไร
มีเสียงที่ไม่มีเสียง ดังขึ้นมาทันทีว่า "ไม่ต้อง"

ผมก็ชะงักงัง แล้วก็ไม่แตะต้อง เดินออกมา พร้อมนึกในใจ เสียงที่ไม่มีเสียง ไม่ใช่เสียงเราแน่นอน 
รอบตัวเรายี่สิบก้าวไม่มีใครสักคน แล้วมันเสียงผู้ใด๋ ข่อยจะตั้งให้ดีดี ทำไมไม่ต้องการ
เออ หรือว่าเรามโน โรคจิตอ่อนๆไปเอง
อารมณ์ขณะนั้น นึกถึงหมอปลา อะไรฟ่ะ เราเจตนาดีนะเธอ แต่คิดดีดี เออ เรานี่ ส. ใส่เกือกจังเลย
เอวัง ขอบคุณและสวัสดีครับ