อย่างที่ผมบอกไปครับว่าผมรู้สึกเข้ากับเพื่อนใหม่ไม่ได้ครับ
ผมพึ่งย้ายเข้ามาที่รร.ใหม่ตอนม.ปลายครับ ตอนนี้ผมเข้ามาอยู่ในรั้วรร.ใหม่ได้6เดือนเเล้วครับ ช่วยเดือนแรกๆก็เหมือนจะไปได้ด้วยดีจนเริ่มเข้าเดือนที่3ของการอยู่ที่คือผมรู้สึกว่าเพื่อนๆคนอื่นในห้องดูไม่ค่อยอยากคุยกับผมไม่ได้อยากให้ผมเข้าไปอยู่ในกลุ่มของพวกเขาครับ แต่ตอนแรกผมก็มีกลุ่มของผมนะครับแต่คือเกิดเหตุการณ์ๆหนึ่งขึ้นครับคือเพื่อนในกลุ่มของผมคนหนึ่งครับที่เขาเล่นกับผมเป็นประจำในช่วงแรกๆเขาทำทรศ.ผมแตกครับคือถ้าเขายอมรับว่าผิดหรือมาคุยกันดีๆตั้งแต่ทีแรกเรื่องอาจไม่เป็นแบบนี้ครับแต่เขาบอกว่าเขาไม่ผิดเป็นผมเองที่ผิดและตอนแรกเขาก็ไม่คิดที่จะชดใช้ทั้งที่ก่อนหน้านี้ผมทำหูฟังเขาพังแล้วทันทีหลังจากที่ผมรู้ผมก็รีบแสดงความรับผิดชอบทันทีคือโอนเงินซื้อหูฟังให้เขาใหม่หลังจากวันที่ผมรู้ว่าผมทำหูฟังเขาพังแค่วันเดียวเเล้วก่อนหน้านั้นผมก็แสดงเจตจำนงชัดเจนว่าผมยอมรับผิดและพร้อมชดใช้แต่พอตอนเขาทำคือเขาพูดเหมือนว่าเขาไม่ผิด แต่หลักๆเลยคือผมไม่ได้โกรธเพื่อนคนนี้ที่ทำทรศ.ผมแตกแต่ผมโกรธเพราะเขาทำลายความรู้สึกของผมเขาทำให้ผมเสียความรู้สึกมากครับ จนผมไม่คุยกับเขาแล้วตอนนี้เพื่อนในกลุ่มนั้นก็ไม่คุยกับผมไปด้วยครับแล้วตอนนี้ผมก็อยู่คนภายในห้องที่ทุกคนมีเพื่อนแต่ผมไม่มีครับ
ส่วนอีกเหตุการณ์นึงนะครับคือหลังจากที่ผมออกมาจากเพื่อนกลุ่มเดิมไม่สิครับต้องบอกว่าเพื่อนคนอื่นๆบีบให้ออกมามากกว่าครับผมก็ได้พยายามไปหาเพื่อนกลุ่มใหม่ๆครับแต่ผมกูรับรู้ได้ถึงความอึดอัดของเพื่อนกลุ่มนั้นครับแต่ก็ยังไม่ได้คิดอะไรจนกระทั่งครูได้ให้จับกลุ่มกันครับวันที่เลือกกลุ่มผมยังเป็นคนช่วยเลือกหัวข้อที่จะทำอยู่ด้วยกันเลยครับแต่พอตอนผมไปถามจะชวนให้ทำงานเขาบอกว่าทำจะเสร็จแล้วครับแล้วเขาก็บอกว่าผมไม่ได้อยู่กลุ่มเขาผมมักจะถูกลืมจากเพื่อนๆอยู่บ่อยครั้งจนหลังจากเคลียร์กันจบไปเรื่องกลุ่มผมก็พบว่าผมกับเพื่อนกลุ่มนั้นเข้าหน้ากันไม่ติดเพราะมีความกดดันและความอึดอัดมากขึ้นจนแค่มองผ่านๆก็รับรู้ได้ครับจนผมตัดสินใจเอาตัวเองออกมาครับ
และใช่ครับตอนนี้ผมนั่งเรียนคนเดียวภายในห้องที่เต็มไปด้วยทุกๆคนในห้องที่นั่งกันเป็นกลุ่มๆเเรกๆผมก็แทบอยากร้องไห้และไม่อยากไปรร.อีกแต่ผมก็ต้องอดทนพยายามไม่คิดและลืมสิ่งต่างๆที่เกิดขึ้นพยายามทำตัวให้เป็นปกติที่สุด แต่ตอนนี้ผมไม่มีความสุขกับการไปเรียนที่นี่อีกแล้วครับ ผมรู้สึกว่าภายในห้องเรียนนี้ผมไร้ซึ้งตัวตนเหมือนผมอยู่คนเดียว ผมควรจะทำยังไงดีครับ แต่จะให้ผมกลับไปหาเพื่อนกลุ่มเดิมก็ไม่ได้แล้วล่ะครับเพราะเขาดึงเพื่อนผู้ชายอีกคนมาแทนที่ผมแล้วครับทำหลายๆอย่างเหมือนที่ผมเคยทำและผมก็เสียความรู้สึกกับเพื่อนกลุ่มนั้นหลายรอบมากๆเลยครับกับคำพูดที่เหมือนไม่ได้ผ่านการคิดแต่หลายครั้งครับที่ผมทำเหมือนไม่รู้สึกอะไรกับคำพูดพวกนั้นแต่ในใจผมไม่โอเคมาก ถ้าจะถามว่าทำไมผมถึงโต้ตอบกลับน่ะเหรอคะรับ ผมเคยทำแล้วครับแต่กลายเป็นว่าสุดท้ายแล้วกลายเป็นผมที่เป็นคนผิดและถูกรุมต่อว่าแทนครับ
ตอนนี้ผมไม่มีความสุขหลงเหลืออยู่แล้วครับกับการไปเรียนที่รร.ใหม่นี้ แต่ผมก็พยายามไปเจอเพื่อนที่รร.เก่าของผมครับเวลาที่ผมคิดฝุ้งซานหรือรู้สึกแย่ครับ ผมสนิทและรู้จักกับเพื่อนที่รร.เก่ามาเกิบ10ปีทะเลาะกันก็มีบ้างครับแต่ไม่เคยมีใครทำให้เสียความรู้สึกมากขนาดนี้มาก่อนเลยครับและถึงเราจะทะเลาะกันมากขนาดไหนแต่เราก็กลับมาคืนดีกันได้ตลอดเลยนะครับ แต่กลับที่นี่มันต่างกันมากจริงครับ
ผมควรปรับตัวต่อไปยังไงดีครับหรือผมควรทำยังไงดีคือผมก็ไม่ค่อยมีความมั่นใจในการเข้าไปทักใครก่อนด้วยครับ
ผมเข้ากับเพื่อนที่รร.ใหม่ที่ ผมพึ่งย้ายมาตอนม.ปลายไม่ได้ครับ วอนช่วยให้คำแนะนำหรือคำปรึกษากับผมหน่อยครับ
ผมพึ่งย้ายเข้ามาที่รร.ใหม่ตอนม.ปลายครับ ตอนนี้ผมเข้ามาอยู่ในรั้วรร.ใหม่ได้6เดือนเเล้วครับ ช่วยเดือนแรกๆก็เหมือนจะไปได้ด้วยดีจนเริ่มเข้าเดือนที่3ของการอยู่ที่คือผมรู้สึกว่าเพื่อนๆคนอื่นในห้องดูไม่ค่อยอยากคุยกับผมไม่ได้อยากให้ผมเข้าไปอยู่ในกลุ่มของพวกเขาครับ แต่ตอนแรกผมก็มีกลุ่มของผมนะครับแต่คือเกิดเหตุการณ์ๆหนึ่งขึ้นครับคือเพื่อนในกลุ่มของผมคนหนึ่งครับที่เขาเล่นกับผมเป็นประจำในช่วงแรกๆเขาทำทรศ.ผมแตกครับคือถ้าเขายอมรับว่าผิดหรือมาคุยกันดีๆตั้งแต่ทีแรกเรื่องอาจไม่เป็นแบบนี้ครับแต่เขาบอกว่าเขาไม่ผิดเป็นผมเองที่ผิดและตอนแรกเขาก็ไม่คิดที่จะชดใช้ทั้งที่ก่อนหน้านี้ผมทำหูฟังเขาพังแล้วทันทีหลังจากที่ผมรู้ผมก็รีบแสดงความรับผิดชอบทันทีคือโอนเงินซื้อหูฟังให้เขาใหม่หลังจากวันที่ผมรู้ว่าผมทำหูฟังเขาพังแค่วันเดียวเเล้วก่อนหน้านั้นผมก็แสดงเจตจำนงชัดเจนว่าผมยอมรับผิดและพร้อมชดใช้แต่พอตอนเขาทำคือเขาพูดเหมือนว่าเขาไม่ผิด แต่หลักๆเลยคือผมไม่ได้โกรธเพื่อนคนนี้ที่ทำทรศ.ผมแตกแต่ผมโกรธเพราะเขาทำลายความรู้สึกของผมเขาทำให้ผมเสียความรู้สึกมากครับ จนผมไม่คุยกับเขาแล้วตอนนี้เพื่อนในกลุ่มนั้นก็ไม่คุยกับผมไปด้วยครับแล้วตอนนี้ผมก็อยู่คนภายในห้องที่ทุกคนมีเพื่อนแต่ผมไม่มีครับ
ส่วนอีกเหตุการณ์นึงนะครับคือหลังจากที่ผมออกมาจากเพื่อนกลุ่มเดิมไม่สิครับต้องบอกว่าเพื่อนคนอื่นๆบีบให้ออกมามากกว่าครับผมก็ได้พยายามไปหาเพื่อนกลุ่มใหม่ๆครับแต่ผมกูรับรู้ได้ถึงความอึดอัดของเพื่อนกลุ่มนั้นครับแต่ก็ยังไม่ได้คิดอะไรจนกระทั่งครูได้ให้จับกลุ่มกันครับวันที่เลือกกลุ่มผมยังเป็นคนช่วยเลือกหัวข้อที่จะทำอยู่ด้วยกันเลยครับแต่พอตอนผมไปถามจะชวนให้ทำงานเขาบอกว่าทำจะเสร็จแล้วครับแล้วเขาก็บอกว่าผมไม่ได้อยู่กลุ่มเขาผมมักจะถูกลืมจากเพื่อนๆอยู่บ่อยครั้งจนหลังจากเคลียร์กันจบไปเรื่องกลุ่มผมก็พบว่าผมกับเพื่อนกลุ่มนั้นเข้าหน้ากันไม่ติดเพราะมีความกดดันและความอึดอัดมากขึ้นจนแค่มองผ่านๆก็รับรู้ได้ครับจนผมตัดสินใจเอาตัวเองออกมาครับ
และใช่ครับตอนนี้ผมนั่งเรียนคนเดียวภายในห้องที่เต็มไปด้วยทุกๆคนในห้องที่นั่งกันเป็นกลุ่มๆเเรกๆผมก็แทบอยากร้องไห้และไม่อยากไปรร.อีกแต่ผมก็ต้องอดทนพยายามไม่คิดและลืมสิ่งต่างๆที่เกิดขึ้นพยายามทำตัวให้เป็นปกติที่สุด แต่ตอนนี้ผมไม่มีความสุขกับการไปเรียนที่นี่อีกแล้วครับ ผมรู้สึกว่าภายในห้องเรียนนี้ผมไร้ซึ้งตัวตนเหมือนผมอยู่คนเดียว ผมควรจะทำยังไงดีครับ แต่จะให้ผมกลับไปหาเพื่อนกลุ่มเดิมก็ไม่ได้แล้วล่ะครับเพราะเขาดึงเพื่อนผู้ชายอีกคนมาแทนที่ผมแล้วครับทำหลายๆอย่างเหมือนที่ผมเคยทำและผมก็เสียความรู้สึกกับเพื่อนกลุ่มนั้นหลายรอบมากๆเลยครับกับคำพูดที่เหมือนไม่ได้ผ่านการคิดแต่หลายครั้งครับที่ผมทำเหมือนไม่รู้สึกอะไรกับคำพูดพวกนั้นแต่ในใจผมไม่โอเคมาก ถ้าจะถามว่าทำไมผมถึงโต้ตอบกลับน่ะเหรอคะรับ ผมเคยทำแล้วครับแต่กลายเป็นว่าสุดท้ายแล้วกลายเป็นผมที่เป็นคนผิดและถูกรุมต่อว่าแทนครับ
ตอนนี้ผมไม่มีความสุขหลงเหลืออยู่แล้วครับกับการไปเรียนที่รร.ใหม่นี้ แต่ผมก็พยายามไปเจอเพื่อนที่รร.เก่าของผมครับเวลาที่ผมคิดฝุ้งซานหรือรู้สึกแย่ครับ ผมสนิทและรู้จักกับเพื่อนที่รร.เก่ามาเกิบ10ปีทะเลาะกันก็มีบ้างครับแต่ไม่เคยมีใครทำให้เสียความรู้สึกมากขนาดนี้มาก่อนเลยครับและถึงเราจะทะเลาะกันมากขนาดไหนแต่เราก็กลับมาคืนดีกันได้ตลอดเลยนะครับ แต่กลับที่นี่มันต่างกันมากจริงครับ
ผมควรปรับตัวต่อไปยังไงดีครับหรือผมควรทำยังไงดีคือผมก็ไม่ค่อยมีความมั่นใจในการเข้าไปทักใครก่อนด้วยครับ