บุษบงเบ่งบาน ณ.ลานสวนแลงามล้วนหลากสีคลี่กลีบสวยหอมระรื่นชื่นฉมลมระรวยกลายหมองด้วยนามเจ้าเฝ้าสงกา งามรักเร่ เร่รตี มาลีเจ้านามยวนเย้ายั่วเล่ห์สิเนหารักเร่รายปรายฉมสมอุราให้โหยหวนครวญหามิลาเลือน ยามลมโ

ค่ำคืนราตรี ทิวาลับลี้ บุหลันยาตรา เพ็ญทอแสงผ่อง ละอองโสภา วิบวับดารา ทอแสงประกาย กลิ่นอวลผกา แก้วกระดังงา กลางแสงจันทร์ฉาย หมู่พุดพยอม กลิ่นหอมกำจาย พิกุลโชยชาย สิตางศุ์แสงนวล เงาไม้ในน้ำ ทอดกิ่งก

... เหมันต์รัญจวน...  (กลบทยมกมัชฌิมา) ลมหนาวพัด​แผ่วแผ่ว​หวิวแว่วหวานดอกไม้บาน พลิ้วพลิ้ว​ลอย ปลิวว่อนหนาวคราวนี้​ มากมาก​อย่าจากจรเหมันต์ย้อน​ครวญครวญ​ รัญจวนจัง ยังคงเฝ้าฝันฝัน

**คือการแต่งคำประพันธ์ โดยใช้ร้อยกรองทั้งสี่ประเภท ( โคลง,ฉันท์,กาพย์,กลอน ) ชนิดใด ก็ได้ ๓ ชนิด มาแต่ง โดยให้ทั้ง ๓ ชนิดที่แต่งเป็นคำเดียวกัน หรือจะใช้เป็นคำพ้องเสียงก็ได้... ๏ พระพายพรมพัดพลิ้

…กระเทียมเถา…เหงาไหม… @ รุ่งอรุณ ยามเช้า เย้ายวนจิต แลเพ่งพิศ ม่วงงาม ลามริมรั้ว “กระเทียมเถา” ยาวเกี่ยว เลี้ยวลัดทั่ว เถาพันพัว ใบ

'บานดอกติ้วพลิ้้วลมเช้าเย้าหยอกฝัน ปีเดือนวันลั่นเลื่อนขับเคลื่อนย้าย ทยอยเก็บฝันเหน็บหนาวอันเปล่าดาย ที่เรียงรายหล่นร่วงเรี่ยลานดิน  เช้าหมอกหม่นฝนแปลกหน้ามาเยี่ยมยาม โลกสีงา

ม้านั่งเก่ามุมหนึ่งที่ในสวน เปิดสมุดทวนบทกลอนมาย้อนอ่าน สีกระดาษค่อนเหลืองเก็บเรื่องนาน กว่าสิบปีเลยผ่านฉันจดจำ บทกลอนไม่หวานซึ้งตราตรึงหรอก บทเย้าหยอกขุ่นเคืองทั้งเรื่องขำ บทที่แสนวุ่นวายหลายคนทำ บท

🌸เผยเบื้องหลังอาภรณ์ของตัวละครหญิงใน #หม่อมเป็ดสวรรค์ แรงบันดาลใจจาก “ดอกไม้ไทย” กับความงามที่ถูกตรึงไว้ภายใต้แจกัน  . เครื่องแต่งกายตัวละครหญิงที่เราเห็นกันในละคร