ทุกครั้งรู้สึกเหมือนไม่มีใครรักเรา แม่ก็รักพี่สาวมากกว่าจริงๆเรื่องมันก่อนหน้านี้เราเก็บมานานหลายปีจากคำพูดที่เขาพูดถึงพี่สาว แต่พี่สาวของเราไม่ได้อยู่กับครอบครัว เขาไปอยู่ทางญาติฝั่งพ่อตั้งแต่เด็กๆนาน 10 ปี แต่พอเมื่อวันที่ 30 กันยา ที่ผ่านพ่อได้เสียเนื่องจากป่วยเป็นมะเร็งตับ  ทุกคนก็เจอกันพร้อมหน้าพร้อมตากันอีกครั้ง ทุกอย่างในใจเหมือนปลดล็อคที่เราตั้งคำถามในใจมาตลอดว่าทำไมแม่พูดถึงแต่พี่สาวว่าดีเก่งมากงั้นงี้ จนได้ฟังเขาพูด แต่จริงๆเราตั้งใจฟัง แต่ทำหน้าทำตาเป็นหูทวนลม เขาพูดคุยกับญาติๆกับพี่สาวกันตามประสาคนไม่ได้เจอกันนานคุยไปคุยมาเขาก็พูดว่า พ่อแม่รักพี่สาวคนนี้มากเพราะเป็นลูกคนเเรกเลี้ยงเหมือนไข่ในหิน (จริงๆแล้วแม่รักพี่สาวกับพี่ชายแต่ว่าพี่ชายไม่อยู่แล้วเป็นผู้ป่วยทางจิต แม่รักพี่สาวมากแม่พูดกับทุกคนว่าพี่สาวเก่ง ทั้งๆที่เวลาเป็นหนี้เราจะเป็นคนชดใช้ในสิ่งที่แม่ก่อตลอดแต่พี่สาวไม่เคยเลยทักไปก็ไม่ตอบว่าบ้านเราแบบนู้นแบบนี้) ส่วนตัวเราเป็นคนสุดท้อง เราอยู่กับพ่อมาตลอดพ่อเลยผูกพันเพราะอยู่มานานเจอหน้าบ่อย เราช็อคมากคำนี้เหมือนไม่เจ็บ เราจุกจนน้ำตาไหล มันเกิดคำถามแค่ผูกพันจริงๆหรอ แล้วที่เราทำทุกอย่างล่ะพาพ่อไปโรงบาล ทำธุรกรรมต่างๆให้ เขาไม่เคยมาดูดำดูดีบ้านเราเลย พอวันงานศพพ่อ มาขอทำบัญชีเก็บซองงานศพพูดว่ากลัวเรากับแม่เอาไปใช้หมด ตลอด 3 วันของงานศพพ่อเราอดทนกับคำพูดมาตลอด จนวันเผาพ่อ เรากับพี่สาวทะเลาเรื่องของกินที่ไว้แจกคนมางานกับของชำร่วย เพราะเราจะเอาไปให้คนที่ใส่ซองมาให้แต่ไม่ได้มางานเราอยากให้ของที่ระลึกเขา เราแค่บอกว่าแบ่งไว้ให้หน่อย เขาก็พูดก็เอาไปสิ2-3 ชิ้น บ้านละชิ้นพอ แต่ทีพวกเขาเอากลับกันที่เยอะกว่าที่เราขอแม่กับไม่ค้านอะไรเลยพอเป็นเรา แม่กับพูดใส่เรา เหมือนอารมณ์แบบแม่กับพี่สาวรุมด่าเรา จนเราโมโหสุดๆเราก็เลยตะคอกใส่ เรารู้สึกผิดแต่เราก็เสียใจจากที่แม่ไม่เคยว่าเรากับไอเรื่องแค่แต่วันนี้ทำถึงว่าเรา เราเลยหยุดเพราะพึ่งเผาพ่อเสร็จเราเลยร้องไห้เดินหนีออกมา ซึ่งก็ไม่มีคนโทรตามเราเลย วันศพพ่อปกติแม่จะโทรตามเราแม่กลัว แต่พอพี่สาวมานอนด้วยเพราะต้องรอเก็บกระดูกแม่ไม่โทรตามเลยเราทักไปเรื่องบิลงานศพพ่อเขาก็ไม่ตอบ จนวันนี้เราโทรไป เขาคุยหัวเราะกันกิ๊กกั๊ก ส่วนเราร้องไห้เสียใจตั้งแต่วันเผาพ่อบวกกับพ่อที่ไม่อยู่กับเราอีกแล้ว ตอนนี้เราดิ่งมาก พ่อเสียแล้วเรารู้สึกไม่เหลือใครเลยตอนนี้ (ขออภัยถ้าหากพิมพ์ไม่เข้าใจ เนื่องจากตอนนี้เราเสียใจมากเราหาพื้นที่ระบาย)