คือเราเช่าห้องอยู่คนเดียวคนแล้วเพื่อนขอมาอยู่ด้วยเพราะมาทำงานเราก็ให้อยู่เพราะเขาไม่มีที่อยู่ แล้วเราเป็นคนที่ขี้งกมากเป็นคนซีเรียสกับเรื่องค่าน้ำค่าไฟมากจะเป็นคนที่พยายามไม่ใช้ไฟเยอะกับใช้น้ำ แล้วมันไม่ได้เป็นทุกคนที่คอยมาห่วงเรื่องพวกนี้ก่อนเขาจะมาเราก็บอกไปว่าเราค่อนข้างที่จะเครียดกับเรื่องพวกนี้นะ ชีก็โอเคๆพออยู่จริงอะมันก็ทำตัวตามที่ตัวเองอยู่ที่อื่นมาก่อนคือเราใจแคบไปไหมคะ เราทนเห็นเพื่อนเปิดพัดลมทิ้งไว้โดยที่เดินไปนู้นทำนี้จนลืมปิดพัดลมไม่ได้ ทนเห็นเพื่อนเปิดตู้เย็นค้างไว้นานๆเวลากินน้ำไม่ได้แพนิคจริงๆค่ะอาบน้ำก็นาน คือเหมาะกับการอยู่คนเดียวจริงๆเราก็ชอบเห็นใจคนอื่นเวลาเขาทุกข์แต่สุดท้ายกลับเป็นเราที่หาเหาใส่หัว เราใจแคบไหมคะหรือต้องลองเปืดใจอย่าเอาตนเป็นหลัก มันก็ดีนะคะที่เราคอยเป็นห่วงเรื่องการเป็นอยู่คอยบาลานซ์ความสมดุลไว้จะได้ไม่ลำบากตอนไม่ไหวจริงๆ เพื่อนๆคิดเห็นยังไงคะ