คือผมมีเพื่อนผู้ชายคนนึงที่เขาเหมือนจะไม่ได้เป็นผู้ชายแท้ครับ ผมชอบพาเขามาอยู่ที่บ้านด้วยก็พามาเล่นเกมปกติหรืออะไรแบบนั้น แต่ที่บ้านผมเขาไม่ชอบแบบพวกเพศที่สามอะไรแบบนั้นนะครับ พอเขารู้ว่าผมคบกับเพื่อนคนนี้เขาก็พยายามกันผมกับเพื่อนออกจากกันแล้วก็พยายามใส่คำพูดแย่ๆให้เพื่อนให้ผมคล้อยตามเขาว่าเพื่อนคนนั้นไม่ดีทั้งๆที่เพื่อนคนนั้นไม่ได้ทำอะไรเลยอ่ะครับ เขาคอยวงการผมทุกอย่างแล้วเขาก็คอยจับผิดผมทุกอย่างเลยแม้กระทั่งท่าทางการจับโจรการดึงทิชชู่ออกจากกล่องการเดินการนั่งเขาคอยจับผิดผมไปหมดแล้วไม่เคยปล่อยให้ผมไปทำอะไรเลยผมขอไปเที่ยวกับเพื่อนในเมืองซึ่งก็ไปกับเพื่อนอีก 2-3 คนแต่เพราะเขารู้ว่าหนึ่งในนั้นเป็นเพื่อนคนที่เหมือนจะไม่ได้เป็นผู้ชายไปด้วยครับเขาก็ห้ามผมไปเลยทันทีเพียงเพราะว่าเขาอคติกับคนคนนั้นแล้วเขาก็คอยว่าคอยด่าผมไปโดยตลอดเลยในที่ผมก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมเพราะเพื่อนคนนั้นก็ดีแถมเขาก็ไม่เคยทำอะไรรุ่มร่ามพ่อกับแม่ชอบพูดเหมือนผมเป็นสิ่งที่น่าอับอายของครอบครัวซึ่งนับวันมันยิ่งหนักขึ้นทุกวันเลยผมเหนื่อยมาก ผมก็พยายามที่จะทำให้พ่อแม่มีความสุขแล้วนะ ผมปรับตัวทุกอย่างเลย แต่กับเพื่อนคนนี้ที่เขาอคติผมไม่สามารถตัดเขาออกจากชีวิตได้จริงๆเพราะเราเรียนห้องเดียวกันแล้วก็สนิทกันมาแล้วด้วยแล้วผมก็มีเพื่อนคนนี้คนเดียว(ผมเป็นพวกเพื่อนน้อย)เขาอยากให้ผมทำตัวแมนๆห้าวๆเท่ๆ(ซึ่งผมก็ไม่เข้าใจว่าทำไมเขาถึงไม่ชอบในสิ่งที่ผมเป็น ผมไม่ได้เป็นกระเทยนะผมไม่ได้ออกสาวหรืออะไรด้วยแต่ผมมีแค่เพื่อนคนนี้ที่เป็นเพื่อนและเป็นคนที่คอยดูแลผมด้วย)เลยสงสัยว่าทำไมเขาถึงต้องทำให้ผมกับเพื่อนแตกหักกันด้วยถ้าเกิดเขาไม่ชอบขึ้นมาเขาก็จะพยายามกันผมออกจากคนนั้นความบงการว่าผมต้องมีเพื่อนแบบนี้ผมต้องทำท่าอย่างนั้นผมจะมีกิริยาแบบนี้ต้องแต่งตัวแบบนั้นต้องเป็นอะไรในทุกสิ่งที่ผมไม่ใช่เขาอยากให้ผมเป็นไปตามที่เขาวางไว้เขาไม่ปล่อยให้ผมมีอิสระในการใช้ชีวิตเลยผมไม่ได้ขออะไรมากมายเลยนะขนาดห้องส่วนตัวเขายังให้ผมไม่ได้เลยผมมีห้องส่วนตัวนะครับตอนนี้แต่เขาก็เปิดเข้ากันมาแบบเป็นห้องสาธารณะเลยผมแค่อยากได้ความเป็นส่วนตัวแต่รู้สึกเหมือนเขาจะลุกล้ำมาโดยตลอดเลยบางทีผมเล่นโทรศัพท์คุยแชทเขาก็ชอบเดินมาดูเดินผ่านแล้วแอบมองเขาคอยสังเกตทุกอย่างเลยอ่ะครับจับผิดผมไปหมดเลยผมควรแก้ปัญหายังไงดีครับผมอยากให้เขาปล่อยผมบ้างเพราะทุกวันนี้ผมแทบจะไม่ได้ทำอะไรเลยผมออกไปซื้อของเกิน 30 นาทีเขาโทรถามทักถามว่าผมว่าหายไปไหนทำไมไม่รับสายหนีไปกับใครหรืออะไรแบบนั้นเขาถามกับผมแบบนี้ตลอดเลยทุกครั้งที่ผมออกไปข้างนอก คือผมเป็นไกด์อยู่พิพิธภัณฑ์ที่นึง แล้วมันมีนักท่องเที่ยวมาผมก็ต้องพาเขาชมแล้วผมไม่รู้ว่าเขาโทรมาเพราะผมวางโทรศัพท์ไว้ข้างหลังเขาโทรมาแล้วเขาก็ถามว่าทำไมไม่รับสายเขาว่าผมอะไรแบบนั้นรัวๆเลยผมเหนื่อยมากเลยครับใครมีวิธีแก้ไหมผมอยากลองกับเขาคุยกับเขานะแต่พอผมพูดไปเขาก็น้อยใจผมอีกผมก็ไม่รู้จะทำยังไงแล้วครับ
พ่อแม่อคติทุกอย่างและคอยบงการทุกอย่างต้องแก้ยังไงดีครับ