หนูอายุ 20 พึ่งเสียคุณพ่อไปเมื่อ 2 วันที่เเล้วค่ะ ก่อนเชาเสียหนูทำงานอยู่กรุงเทพ หนูทำงานที่นั่นมา5ปี กลับเเค่ปีล่ะครั้ง ชีวิตนี้หนูไม่เคยเสียใครใกล้ตัวเลยค่ะ หนูไม่รู้จะรับมันยังไง พ่อเสียกระทันหันมากๆ มันทำให้ทุกอย่างตันไปหมด หนูเสียดายช่วงเวลาที่ไม่ได้อยู่กับเขา หนูเป็นคนที่ไม่ค่อยสนิทกับพ่อ เพราะเขาขี้ดุ นิ่งๆ เขินอายกับเขา เเม้กระทั่งในเฟสหนูเเทบจะไม่เคยทักหาเขาหรือเขาทักหาหนู ส่วนมากจะคุยกับเขาผ่านเเม่ที่โทรคุยกันนานๆที 1 เดือนที่เเล้ว ได้มีโอกาสคุยกับเขาค่ะ เราได้คุยกัน พ่อบอก เงิน10,000 ออก พ่อจะไปเที่ยวที่หนูทำงานที่กรุงเทพนะ ตอนนี้คุยกันสนุกมีความสุขมากๆค่ะ ทั้งๆที่พ่อไท่เคยพูดเยอะขนาดนั้น จู่ๆ ในวันที่เลิกงานกำลังจะนอน เเม่โทรมาบอกว่าพ่อเส้นเลือดในสมองเเตก ต้องผ่าตัดสมอง หนูกลับเครื่องคืนนั้นเลยค่ะ อะไรที่ทำไม่ได้คนเดียว หนูทำได้ในวันนั้นเพื่อกบับไปหาเขา กลับมาในตอนที่พูดคุยกับเราไม่ได้ พูดอัไรไม่ได้เเล้ว เห็นสภาพเขาใส่ท่ออยู่ห้องicu หนูทำใจไม่ได้ พ่อเข้าโรงบาลวันที่17ค่ะ หลังจากผ่าคัดหมอบอก50-50 นะ สมองพ่อพังหมดเเล้ว ไม่ตอบสนองอะไรเเล้ว ใน1วันเยี่ยมได้เเค่2ชั่วโมง หนูอยู่กับเจาจนถึงวินาทีสุดท้ายทุกวัน จนกระทั่งวันที่ 25 ที่ผ่านมา อยู่ๆพ่อก็อาการดีขึ้น หมอบอกเขาลืมตาเป็นช่วงๆนะ หมอเเนะนำให้เจาะคอ เพราะเขาอาการดีขึ้น เเละพ่อยังหนุ่ม อายุ46 มีโอกาศหายนะ เราตกลงกับหมอว่าจะเจาะกันวันศุกร์ ของวันที่28 3วันนั้น 25-27 เขาอาการดีขึ้นมากๆ ตอนนั้นใจชื่นมาก ไปหาเขาในห้องไอซียู เขาก็ยกมือขวานหามือหนูละก็จับมือหนูเเน่น เขาดูดีขึ้นมากๆ จนกระทั่ง ตี2ของวันที่28 หมอโทรมาบอกว่าพ่ออาการเเย่ลงมากๆ ให้รีบไปหา ตอนเข้าไปหาพ่อไม่เหมือนเดิมเลย ทั้งสีหน้า ร่างกายเขา ขาเข็งทื่อ ตาก็มองบน มือเจาละอ่อน ความดันเขาลดลงเรื่อยๆ จนกระทั้งเช้า หมอบอกเขาเเย่มากๆเเล้ว ถ้าอยากเอากลับไปดูใจที่บ้านได้นะ มันไม่มีทางรักษาเเล้ว เเม่ตัดสินใจเอากลับ ในวันนั้น เเละมาเสียที่บ้าน หนูทนดูไม่ได้ ร่างที่ไร้วิญญาญ มันเหมือนโกหก ทุกอย่างมันเหมือนโกหก 😭