สวัสดีค่ะ คือเราทำงานอยู่ที่คลีนิคแห่งหนึ่ง ทำตำแหน่งผู้ช่วยหมอค่ะ ในที่ทำงานเราอายุน้อยสุดค่ะ ช่วงแรกที่เราทำงานเรารู้สึกเหมือนคนที่ทำงานเราไม่ชอบเราแต่เราไม่ได้คิดอะไรมากค่ะ แรงจูงใจที่เรารู้สึกเหมือนเขาไม่ชอบเรา คือที่ทำงานเรา มีผู้ช่วยหมอที่ทำอยู่แล้วค่ะ2คน พนักงานเคาน์เตอร์1คน แล้วก็ผู้จัดการกับหมอค่ะ เรารู้สึกเหมือนพี่พนักงานเคาน์เตอร์ไม่ชอบเราค่ะ เพราะพี่เขาชอบมองเราด้วยสายตา ด้วยความเราเป็นพนักงานใหม่ไม่มีประสบการณ์ด้านนี้ อาจจะทีบางทีที่เราต้องถามพี่เคาน์เตอร์ แต่พี่เขาจะขมวดคิ้วแล้วมองเราเหมือนไม่อยากตอบ แต่บางทีพี่เขาก็คุยดีกับเรากินข้าวหรือยัง เราเลยคิดว่า บุคลิกพี่เขาคงเป็นคนแบบนั้นหน้าเหวี่ยง ที่คลีนิคเราขาดคนค่ะต้องการผู้ช่วยเพิ่ม เราเลยแนะนำเพื่อนเราค่ะให้พี่ผู้จัดการ เขาก็เลยรับเพื่อนเราทำงาน พี่ผู้ช่วยทั้ง2คนเขาไม่อะไรกับเรานะคะ(ตอนแรก) เขาชอบที่เราเรียนรู้งานเร็ว เราทำงานได้1เดือน จนตอนนี้เข้าเดือนที่2 พี่ผู้ช่วยคนที่1 ขอแทนว่า พี่Aนะคะ ผู้ช่วยคนที่2 ขอแทนว่า พี่B นะคะ ทำงานเข้าเดือนที่2 พี่Aขอลางานเกือบทั้งเดือนค่ะ เพราะติดธุระ นี่แหละค่ะจุดเริ่มต้นที่เรารู้สึกจริงๆ เราทำงานแต่เราโดนด่าทุกวันเลยค่ะ ตอนพี่Aอยู่เราไม่เคยโดนด่าเลย แต่พอพี่เขาไม่อยู่ พี่Bด่าเราเยอะมากค่ะ ที่คลีนิคมีตารางเวรแต่ละวันใครทำอะไร มันจะมีหน้าที่ซัพพลาย ที่เราต้องทำทุกอย่างหลังร้าน ล้างอุปกรณ์ รีดผ้า แพ็คของ เข้าตู้อบฆ่าเชื้อ หน้าที่ซัพพลายจะวนกันไปค่ะ เรารู้สึกพี่Bโยนตรงส่วนนี้มาให้เราทำหมดเลยค่ะ แต่เราไม่ได้อะไรก็ทำๆไป ตลอดต้นเดือนยันกลางเดือน เราทำเหมือนโดนเอาเปรียบ บางอย่างเราไม่ได้เป็นคนทำผิดแต่เราโดนเขาด่าเขาว่า เพื่อนเราไม่โดนนะคะ บางอย่างเราโดนด่าแทนเพื่อนด้วยค่ะ จนมีวันนึงเราโดนเขาด่า พอมาอีกวันผู้ตัดการเรียกเราไปคุย แล้วบอกว่าพี่ๆเขาบอกมาว่าเราเป็นแบบนั้นแบบนี้ เราเก็บของไม่ดู แต่ความจริงคืออาทิตย์ก่อนหน้าเราแทบไม่ได้ทำหน้าที่ผู้ช่วยเลยค่ะ เราต้องไปเรียนรู้การเป็นเคาน์เตอร์ พอเราได้กลับไปทำหน้าที่ผู้ช่วย พี่Bก็มาถามหาของจากเราตะคอกใส่เรา ทั้งที่เราไม่ได้อยู่ดูแลด้านหลังเลย เขาบอกผู้จัดการว่าเราเก็บของไม่เป็นที่ จริงบ้างแต่งบ้าง ผู้จัดการก็ถามว่าเรามีอะไรจะพูดไหม แต่พอเราพูดไป ผู้จัดการก็บอกให้เราฟังพี่เขาเพราะเขาทำงานมาก่อน เขาบอกอยากให้เราปรับปรุง หลังจากที่คุยเราก็โดนเหมือนเดิมค่ะ ด่า ใช้ ว่าเราโดนเกือบทุกวัน มีวันนึงให้เรายกของหนักมากๆไปเก็บชั้น2เรายกไม่ขึ้นเลยค่ะ เราตัวเล็กด้วยค่ะ เราเกือบตกบันได พอเรายกไปเก็บเสร็จเขาให้เราไปยกน้ำ10กว่าแพ็คไปเก็บ แต่เขานั่งเฉยๆ ล่าสุดเราก็โดนผู้จัดการเรียกคุยอีก เขาบอกเราหน้าเหวี่ยง ชักสีหน้า พี่เขาบอกผู้จัดการว่าหมอบอกมา แต่เราไม่ได้ทำเลยค่ะ เราไม่มีอะไรไม่ดีต่อหมอ เราจะชักสีหน้าทำไม แค่เราเป็นคนหน้านิ่ง ผู้จัดการก็บอกขอพูดรอบสุดท้ายให้เราปรับปรุง เรารู้สึกเสียใจค่ะ เพราะเราไม่ได้ทำเลย ถึงพี่Bจะใช้เราด่าเราเราก็ไม่เคยชักสีหน้าใส่ ยิ่งกับหมอเราก็ไม่เคย จนผ่านมาหมอที่ผู้จัดการบอกเข้างาน เราเลยตัดสินใจไปขอโทษหมอไปพูดกับหมอค่ะ เราก็ขอโทษหมอค่ะว่าเราไม่ได้ชักสีหน้าหรือทำหน้าเหวี่ยง เราเป็นคนหน้าดุ ถ้าเกิดหมอไม่โอเคหรือไม่สบายใจเราก็ขอโทษหมอค่ะ เราไม่อยากเป็นเด็กไม่มีมารยาทในสายตาหมอ หมอก็บอกเราว่าหมอไม่ได้คิดอะไรค่ะ ไม่ต้องคิดมาก พอเราเปิดประตูออกมาจากห้องหมอ พี่Bเขายืนแอบฟังที่เราคุยกับหมอค่ะ แล้วเขาก็รีบไปคุยกับพี่ที่เคาน์เตอร์ สักพักเขาก็เรียกเราไปคุย พี่B" คิดว่าเข้าไปคุยกับหมอดีแล้วหรอ ที่เข้าไปคุยกับหมอคิดว่าใช้คำพูดดีแล้วหรอ ถ้าคิดว่าดี ก็ประเมินตัวเองซะนะ" แล้วพี่เขาก็หัวเราะ แล้งก็บอกว่าไม่ได้ว่าอะไรแล้วก็ไล่ให้เราไปค่ะ อันนี้เรารู้สึกไม่โอเคที่มาแอบฟัง แต่นั้นแหละค่ะ เราก็โดนเขาว่าเหมือนเดิม จนถึงวันนี้ เขาพูดใส่เราว่าทำงานมาขนาดนี้ไม่น่าพลาด วันหลังไม่ต้องมาทำตรงนี้ คือที่เราพลาด เพราะเวลาพี่เขาสอนเขาสอนเรารอบเดียว บางที่เราก็ต้องสลับไปทำงานตรงเคาน์เตอร์อะไรที่ต้องสอนเขาก็ไม่สอนเรา สอนเพือนเราแทน ที่เราเล่ามา คือเราไม่ได้รู้สึกคนเดียวใช่ไหมคะว่าเขาไม่ชอบเรา เราควรทำงานนี้ต่อไปไหมคะ เราค่อยข้างกดดัน
รู้สึกเหมือนคนในที่ทำงานไม่ชอบเรา ควรทำยังไงดีคะ