มีโอกาสได้ลองดู mv เพลง ฉันไม่ต้องการตัวเธอในตอนนี้ ดูแรกๆไม่ได้รู้สึกอะไร แต่พอดูไปจนถึงช่วงท้ายๆ รู้สึกดิ่งมาก เปิดเจอคอมเมนต์ที่มีคนบางส่วนเล่าเรื่องราวของตัวเอง ดิ่งมากกว่าเดิม เราเองก็เป็นหนึ่งในคนที่เคยเจอกับเหตุการณ์แบบนี้ค่ะ
แม่มีแฟนใหม่ แต่งงาน มีความสุข จากเป็นคนใจร้อนกลายเป็นคนใจเย็น ดีกว่าตอนที่เลี้ยงเรากับน้องแบบคนเดียว จนแม่แต่งงานได้ซักพัก พ่อเลี้ยงของเราเริ่มถูกเนื้อต้องตัวเรา สิ่งที้เราทำ เราไม่เคยรู้เลยค่ะว่ามันผิด และตอนนั้นเราอายุประมาณ 10 ขวบกว่าๆ ไม่คิดเลยค่ะ ว่าสิ่งที่เขากำลังทำกับเรา มันไม่ใช่สิ่งที่สมควรทำ จนเราอายุ 11 ย่าง 12 ปี เราได้ดูข่าวใน TV บ่อยๆ เกี่ยวกับเรื่องอะไรแบบนี้ หลังจากนั้นเริ่มรู้ทันทีว่าสิ่งที่กำลังทำอยู่มันผิด ( เรายังไม่ได้มีการสอดใส่นะคะ ) ทำแบบนี้ซักพัก เราเริ่มตีตัวออกห่างเพราะรู้แล้วว่ามันไม่ใช่ พอบอกแม่ แม่ถามเค้า เค้าบอกว่าเค้าไม่ได้ทำค่ะ แล้วก็รอดไป ทุกคนทำตัวปกติยกเว้นเราสองคน หลังจากนั้นเราแยกกันอยู่ เราไปอยู่ที่ต่างจังหวัดกับญาติๆ ค่ะ พอกลับมาบ้านบางครั้งก็จะทำตัวนิ่งๆ ไม่พูดกับใคร ต่างคนต่างไม่พูดค่ะ จนบางทีเหมือนทุกคนลืมมันไปแล้วว่าเคยเกิดขึ้น บางคนก็คงไม่เชื่อด้วยค่ะ ภายนอกพ่อเลี้ยงเป็นคนดี พูดเพราะ ดูเรียบร้อยและใจเย็นมาก
เวลาผ่านไป เรากลับมาอยู่บ้านตามคำสั่งของแม่ เป็นเวลา 5 ปี ที่เราไปอยู่ต่างจังหวัด กลับไปกลับมาบ้านเกิดกับบ้านที่ต่างจังหวัด สิ่งที่ทุกคนทำคือ พูดกับเราปกติ พ่อเลี้ยงทำตัวเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นมาก่อน เราเลยพยายามทำตัวปกติเหมือนไม่เคยมีอะไรเกิดขึ้น ใช้ชีวิตของเราไปค่ะ ซักพัก เวลาที่พ่อเลี้ยงทักมาหาเราในดฟซบุ๊ค เค้าใช้คำที่อ่านแล้วแปลกๆ เราเคยแคปให้แม่ดูนะคะ แม่บอกว่าอย่าไปสนใจ เราก็ปล่อยไป เวลาเค้าได้กลิ่นน้ำหอมของเราก็จะพูดขึ้นมาว่าตัวหอมจัง เวลากินข้าวเราเรียกเค้า หรือชวนเค้ากินอะไรซักอย่างนึง จะชอบพูดขึ้นมาว่าป้อนหน่อย (เวลาแม่ไม่อยู่นะคะ) เราเล่าให้แม่ฟัง แต่แม้เอาแต่บอกให้เราปล่อยผ่านไป เราไม่รู้นะคะว่าแม่คิดอะไร แต่แม่ไม่เคยย้อนกลับไปพูดเรื่องเก่าเลย เราไม่โอเคเลยไปเล่าให้พ่อแท้ๆฟัง พ่อบอกให้เราอยู่ห่างๆ ดูแลตัวเองดีๆ แต่ไม่ช่วยให้เรารู้สึกปลอดภัยเลยค่ะ เวลาเราจะทำอะไรก็ชอบมอง รำคาญค่ะ กลัว ไม่อยากอยู่บ้าน เราบออกแม่หลายครั้งว่าเราอยู่ที่นี่ไม่ได้เราไม่อยากอยู่ แม่ก็เอาแต่พูดว่าให้เราช่วยดูกิจการบ้าน ให้ดูแลยาย แล้วความรู้สึกของเราล่ะคะ ในตอนนั้นเราอาจไม่ได้โดนข่มขืนหรือไม่ได้มีการสอดใส่จะเต็มใจหรือไม่ก็ตาม แต่เรารู้สึกรังเกียจทุกทีที่มองหน้าเขา เพราะเขาดูเป็นคนดีมาก แต่มีแค่เราที่รู้ว่าเขาเป็นยังไง เราผิดไหมคะที่เราเคยไม่รู้ว่าสิ่งนั้นมันผิด เราเลยทำต่อไปเพราะความไม่รู้และเรายังเด็ก ทุกคนจะมองเราแบบไหนคะ
พ่อเลี้ยง
แม่มีแฟนใหม่ แต่งงาน มีความสุข จากเป็นคนใจร้อนกลายเป็นคนใจเย็น ดีกว่าตอนที่เลี้ยงเรากับน้องแบบคนเดียว จนแม่แต่งงานได้ซักพัก พ่อเลี้ยงของเราเริ่มถูกเนื้อต้องตัวเรา สิ่งที้เราทำ เราไม่เคยรู้เลยค่ะว่ามันผิด และตอนนั้นเราอายุประมาณ 10 ขวบกว่าๆ ไม่คิดเลยค่ะ ว่าสิ่งที่เขากำลังทำกับเรา มันไม่ใช่สิ่งที่สมควรทำ จนเราอายุ 11 ย่าง 12 ปี เราได้ดูข่าวใน TV บ่อยๆ เกี่ยวกับเรื่องอะไรแบบนี้ หลังจากนั้นเริ่มรู้ทันทีว่าสิ่งที่กำลังทำอยู่มันผิด ( เรายังไม่ได้มีการสอดใส่นะคะ ) ทำแบบนี้ซักพัก เราเริ่มตีตัวออกห่างเพราะรู้แล้วว่ามันไม่ใช่ พอบอกแม่ แม่ถามเค้า เค้าบอกว่าเค้าไม่ได้ทำค่ะ แล้วก็รอดไป ทุกคนทำตัวปกติยกเว้นเราสองคน หลังจากนั้นเราแยกกันอยู่ เราไปอยู่ที่ต่างจังหวัดกับญาติๆ ค่ะ พอกลับมาบ้านบางครั้งก็จะทำตัวนิ่งๆ ไม่พูดกับใคร ต่างคนต่างไม่พูดค่ะ จนบางทีเหมือนทุกคนลืมมันไปแล้วว่าเคยเกิดขึ้น บางคนก็คงไม่เชื่อด้วยค่ะ ภายนอกพ่อเลี้ยงเป็นคนดี พูดเพราะ ดูเรียบร้อยและใจเย็นมาก
เวลาผ่านไป เรากลับมาอยู่บ้านตามคำสั่งของแม่ เป็นเวลา 5 ปี ที่เราไปอยู่ต่างจังหวัด กลับไปกลับมาบ้านเกิดกับบ้านที่ต่างจังหวัด สิ่งที่ทุกคนทำคือ พูดกับเราปกติ พ่อเลี้ยงทำตัวเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นมาก่อน เราเลยพยายามทำตัวปกติเหมือนไม่เคยมีอะไรเกิดขึ้น ใช้ชีวิตของเราไปค่ะ ซักพัก เวลาที่พ่อเลี้ยงทักมาหาเราในดฟซบุ๊ค เค้าใช้คำที่อ่านแล้วแปลกๆ เราเคยแคปให้แม่ดูนะคะ แม่บอกว่าอย่าไปสนใจ เราก็ปล่อยไป เวลาเค้าได้กลิ่นน้ำหอมของเราก็จะพูดขึ้นมาว่าตัวหอมจัง เวลากินข้าวเราเรียกเค้า หรือชวนเค้ากินอะไรซักอย่างนึง จะชอบพูดขึ้นมาว่าป้อนหน่อย (เวลาแม่ไม่อยู่นะคะ) เราเล่าให้แม่ฟัง แต่แม้เอาแต่บอกให้เราปล่อยผ่านไป เราไม่รู้นะคะว่าแม่คิดอะไร แต่แม่ไม่เคยย้อนกลับไปพูดเรื่องเก่าเลย เราไม่โอเคเลยไปเล่าให้พ่อแท้ๆฟัง พ่อบอกให้เราอยู่ห่างๆ ดูแลตัวเองดีๆ แต่ไม่ช่วยให้เรารู้สึกปลอดภัยเลยค่ะ เวลาเราจะทำอะไรก็ชอบมอง รำคาญค่ะ กลัว ไม่อยากอยู่บ้าน เราบออกแม่หลายครั้งว่าเราอยู่ที่นี่ไม่ได้เราไม่อยากอยู่ แม่ก็เอาแต่พูดว่าให้เราช่วยดูกิจการบ้าน ให้ดูแลยาย แล้วความรู้สึกของเราล่ะคะ ในตอนนั้นเราอาจไม่ได้โดนข่มขืนหรือไม่ได้มีการสอดใส่จะเต็มใจหรือไม่ก็ตาม แต่เรารู้สึกรังเกียจทุกทีที่มองหน้าเขา เพราะเขาดูเป็นคนดีมาก แต่มีแค่เราที่รู้ว่าเขาเป็นยังไง เราผิดไหมคะที่เราเคยไม่รู้ว่าสิ่งนั้นมันผิด เราเลยทำต่อไปเพราะความไม่รู้และเรายังเด็ก ทุกคนจะมองเราแบบไหนคะ