เราโดนพี่ชายเราทำร้ายร่างกายเมื่อตอนอายุ14ประมาณสองสามครั้งได้แต่ครั้งที่สามหนักสุดเราจำได้เลยว่าวันนั้นไม่มีคนอยู่บ้านมีแค่เรากับพี่ชายเขามาหาเรื่องเราเราำยามเดินหนีเข้ามาให้ห้องแต่มันก็ต่อยตีเราเตะเรา เราพยามสู้แต่สู้ไม่ไหวเราคว้าโทรศัพท์มาโทรหาตำรวจมันขว้าโทรศัพท์เราทิ้งจนใช้งานไม่ได้แล้วมันก็ขับรถหนีออกไป เรานั่งร้องไห้อยู่สักพักยายเราก็กลับมาจาหงานบุญเราเข้าไปกอดเขาแล้วก็บอกเขาว่าเกิดอะไรขึ้นเขาดูไม่ได้เป็นห่วงเราเลยไม่ปลอบไม่อะไรเลยเราเลยเดินเข้ามาในห้องแล้วเผลอหลับจนถึงเย็น พอถึงเย็นแม่กับพี่สาวเราเขากลับมาจากทำธุระเหมือนยายจะเล่าให้ฟังว่าเกิดอะไรขึ้นพอเขารู้เรื่องเขาทำเหมือนว่ามันเป็นเรื่องตลกยังไงไม่รู้เหมือนพูดแซวเราว่า"ทำไมไม่เอามีดฟันมันไปเลยลูก"เราอายุ14เองอะเราจะไปทำอะไรได้แล้วหลังจากนั้นคนในบ้านก็ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นจนตอนนี้เราอายุ17แล้วยังติดอยู่ในใจอยู่เลยเราร้องไห้ทุกครั้งที่นึกถึงเราไม่รู้จะแก้ยังไงเราเห็นหน้ามันทุกวันอะ
เราไม่กล้าเล่าเรื่องนี้ให้ใครฟังเลย