ผมอายุ22 แฟนอายุ 24 เราคบกันมาได้2เดือนแล้วครับ ใช้เวลาคุยกัน4เดือนก่อนตัดสินใจคบกัน คู่เราเป็นคู่ที่ไม่ค่อยทะเลาะกันครับ มีอะไรเราจะค่อยๆคุยกันตลอด ช่วงคบกันแรกๆเราก็ไปทานข้าวด้วยกันทุกครั้งที่มีโอกาส ส่วนนิสัยแฟน เค้าเป็นผญ.ที่ ดูเท่ๆ มีเพื่อนเยอะ ส่วนใหญ่จะเป็นเพื่อนผญ. เรียนเก่งและก็ผมเป็นแฟนคนแรกของเค้าครับ แล้วก็ตอนนี้เค้าทำงานแล้วครับ อยู่คนละจังหวัดกัน ตอนนี้เราห่างกันมา1เดือนแล้วครับ ซึ่งวันคบกันวันแรกผมลงรูปคู่ของเราครับเป็นรูปที่ผมนำมาจากไอจีเค้า เป็นรูปเดี๋ยวของเราทั้ง2 แล้วเอามาแปะต่อกันแล้วโพสต์ลงสตอรี่ เพราะตอนนั้นผมคิดว่าเค้าคงอยากให้ผมเปิดตัวเค้า ซึ่งพอมองนึกย้อนไปมันดูล้ำเส้นเกินไปเรื่องนี้ดูเหมือนว่าผมจะมีส่วนผิด แต่นั่นแหละปรากฎว่า เค้าโกรธมากครับ แล้วก็ไปปรึกษากับเพื่อนเค้าว่าไม่โอเคร จนในที่สุดเค้าก็มาบอกผมว่าไม่โอเครกับการที่โพสต์รูปเค้าแบบนั้น เค้าให้เหตุผลว่า เค้ายังไม่ได้ชอบผมถึงขั้นนั้น เค้ายังรู้สึกไม่ดีถ้าผมโพสต์รูปเค้าแบบนั้น ผมก็เลยถามเค้าต่อไปว่า แล้วทำไมถึงคบกับผมล่ะ เค้าตอบว่าก็เปิดโอกาสให้ตัวเองได้ลองมีแฟน และก็ชอบผมระดับหนึ่งระดับที่คบเป็นแฟนได้ แต่ก็ยังไม่ได้ถึงขั้น ที่จะเอารูปเค้าไปโพสต์ หรือเค้าจะแท็กผมลงสตอรี่ หรือเปิดตัวในโลกโซเชียลของเค้า แต่เค้าให้ผมแท็กเค้าได้นะครับ เค้าบอกว่าแท็กในพื้นที่ของผมได้หมายถึงพวกโพสต์หรือเพลงหรือข้อความน่ารักๆอ่ะครับ ผมจุกมากเค้าใช้คำว่าพื้นที่ของผมผมแท็กเค้าได้ ทำไมกันนะทำไมมันไม่ใช่พื้นที่ของเรา ซึ่งผมโอเครนะครับผมบอกไปแบบนั้น แต่ผมก็ไม่กล้าแท็กเค้าอีกเลย เค้าดูขีดเส้นไว้ชัดเจน ถึงจะบอกแท็กได้ในไอจีผมแต่ความรักมันคือ2คนนิเค้าพูดแบบนี้เหมือนการให้ผมทำไปคนเดียวเถอะอะไรทำนองนี้ แต่มุมผมมองว่าความรักไม่ใช่การที่จะเอาการโพสต์ลงโซเชียลมาตัดสินอย่างเดียวผมจึงปล่อยผ่านเรื่องนี้ แต่คบกันมาซักพักผมเห็น1อย่างครับที่มันทำให้ผมหยุดตั้งคำถามไม่ได้ ว่าเพราะอะไรกันนะเค้าถึงเป็นแบบนี้ สิ่งนั้นคือ 1. เวลาแชทคุยกันเค้าจะไม่ค่อยชวนผมคุยเลย บทสนทนาใน1วัน 95% ผมเป็นคนถามส่วนเค้าตอบแต่มันเป็นการตอบที่ดูจริงใจนะครับไม่ใช่ตอบห้วนๆ ผมก็เลยลองคุยเรื่องนี้กับเค้าว่าไม่โอเครมันดูไม่ใส่ใจ เค้าก็เลยถามให้เหตุผลว่าที่เค้าไม่ถามเพราะ เค้าคิดว่ามันก็เรื่องทั่วไปอ่ะแบบลูทีนเดิมๆ ก็เลยไม่ถามซึ่งเค้าเป็นแบบนี้ตั้งแต่เราเริ่มคุยกันนะครับ ผมจึงบอกเค้าไปว่าแต่ก็นี่ไม่ใช่หรอคำว่าแฟนอ่ะ การถามสาระทุกข์สุกดิบกัน ถามสิ่งเดิมๆซ้ำๆนี่ไม่ใช่หรอที่เค้าเรียกว่าแฟนเค้าก็เลยรับฟังแล้วก็ตอบมาว่าจะปรับให้นะ ผมก็โอเครเรื่องนี้ผ่านไป ส่วนเรื่องที่ 2. เค้าไม่เคยเป็นห่วงหรือหวงผมเลยเวลาไปร้านเหล้า เช่น ไปกับใคร กลับตอนไหน เมามั้ย กลับกี่โมง อย่ากินเยอะนะ ดูแลตัวเองด้วย ขับรถดีๆ เป็นต้น. ทุกครั้งที่ผมบอกจะไปร้านเหล้าเค้าก็จะตอบตกลง โดยที่ไม่ถามอะไรเลย มันจะเชื่อมกับข้อ1ครับที่เค้าไม่ชวนคุยหรืไม่ถามอะไรผมเลย หลังจากเหตุการที่ผมไปร้านเหล้า 2-3ครั้ง ผมก็สังเกตุสิ่งนี้เลื่อยๆมา จนวันหนึ่งเราโทรคุยกันอยู่ จู่ๆเค้าก็พูดขึ้นมา ว่าผมโอเคไรมั้ยกับการที่เค้าไม่ห่วง หรือหวงผมเลยเวลาไปร้านเหล้า เค้าให้เหตุผลว่าที่ไม่ห่วงหรือหวงเพราะ ก็แค่ไม่อยากถามเฉยๆแบบก็ไม่ได้อยากรู้ขนาดนั้นเลยไม่ถาม และก็ถามผมต่อว่าโอเครมั้ยกับการที่เค้าไม่แสดงออกถึงการห่วงหรือหวงผมเลย ผมก็เลยตอบว่าผมก็ไม่โอเคหรอก เพราะมันแสดงถึงความไม่แคร์กันเลย เพราะถ้าเค้าไม่หวงผมคงไม่อะไร แต่นี่เค้าไม่ห่วงผมด้วย เค้าก็เลยตอบว่าจะปรับตัวนะ ผมก็เลยตอบกลับไปงั้นเรามาค่อยๆปรับกันนะ ผมก็จะปรับความคาดหวังลง เราก็โอเคร แล้วเรื่องนี้ก็ผ่านไป ส่วนเรื่องสุดท้ายเรื่องที่ 3. ตลอดระยะเวลา1เดือนที่เราห่างกัน มีแค่ผมที่ขอโทรคุยกับเค้า เค้าไม่เคยขอโทรเลย ระหว่างวันเราคุยกันน้อย แบบเค้าทำงาน ผมเข้าใจแต่งานเค้าจะมีช่วงพักครับ เวลาเค้าพักเค้าก็จะทักมา ว่าพัก แล้วผมก็จะคอยถามว่า งานเป็นไงเหนื่อยมั้ย โยงกับข้อ1อีกแล้วครับ ผมจะเป็นฝ่ายถามตลอด เค้าไม่เคยถามผมบ้างเลยว่าเกรียนเหนื่อยมั้ย แต่นั่นแหละความรักคือการให้โดยที่ไม่หวังผลตอบแทน ผมพยายามเอากฎให้80 คืนกลับมา20 มาปลอบใจตัวเอง จะได้ไม่ดูท็อกสิคหรือเรียกร้องจนเกินควรครับ ส่วนถ้าครั้งไหนที่ผมตอบแล้วไม่ถาม เค้าก็จะไม่ชวนคุยต่อ บทสนทนามันก็จะดูแห้งๆอ่ะครับ คุยอีกทีคือตอนเค้าเลิกงานเลย เค้าก็จะทักมาบอกถึงห้องแล้ว พอถึงช่วงค่ำๆทำธุระเสร็จ ผมก็จะขอโทรคุยกับเค้าวันเว้นวันครับเพราะให้เค้าไปทำอย่างอื่นบ้าง เช่น อ่านกาตูน ดูหนัง ส่วนในวันที่จะโทรผมก็จะถามก่อนว่าวันนี้โทรคุยกันมั้ย ซึ่งส่วนใหญ่เค้าก็จะโอเคร แต่เวลาคุยโทรศัพท์นี่ บทสนทนานี่ดีมากครับทั้งเค้าและผมต่าง ชวนคุยและบทสนทนามันก็เลยคุยได้นานและสนุกครับ แต่นั่นแหละเราก็มีดีฟทอร์คกันบ้าง โดยจะเป็นผมที่เป็นคนหาหัวข้อต่างๆ มาถามเค้ามันทำให้บทสนทนาไม่น่าเบื่อครับผมเลยทำและก็คอยเช็คความสัมพันธ์ด้วย เช่น ตอนนี้รู้สึกอย่างไรกับความสัมพันธ์ของเรา สิ่งที่ไม่โอเครหรืออยากให้อีกฝ่ายปรับ บรา~~~อื่นๆมากมาย เราก็คุยกันไปแซวกันไปให้มันไม่เครียดมาก แต่นั่นแหละครับ คำถามที่ผมจะถามคือ ใน3 ข้อที่ผมกล่าวมานี้ มันจะมีสิ่ง1ที่ลิ้งกันอยู่ คือเค้าไม่ให้ความสำคัญกับการสนทนากับผมเท่าไหร่รวมไปถึงตัวผมด้วย แบบไม่ค่อยอยากรู้อะไรในชีวิตประจำวันผม ไม่ห่วงผมเวลาไปร้านเหล้า ไม่ค่อยโทรหาแบบคุยก็ได้ไม่คุยก็ได้ หรือจะโทรคุยด้วยได้ก็แค่ตอนเค้าว่าลงจากคุยหรือทำธุระอื่นๆกับครอบครัวหรือเพื่อน เช่น เค้าจะเลือกคุยกับแม่หรือเพื่อนก่อนเสมอถึงจะเป็นคิวผมซึ่งนี่ผมเข้าใจเพราะคนเหล่านั้นมาก่อนผมและสำคัญกับเค้า แต่หลังๆมานี่เริ่มรู้สึกว่ากาตูนที่เค้าอ่าน หรือที่เค้าดู จะเริ่มแซงผมขึ้นมาแล้วครับ แต่อันนี้ยังไม่แน่ใจนะครับ เพราะเรื่องมันเกิดขึ้นเมื่อคืนเป็นครั้งแรก ผมขอโทรคุยและก็ถามว่าอยากคุยมั้ยหรือวันนี้อยากทำอย่างอื่น เค้าตอบผมว่า อยากทำอย่างอื่นโดยให้เหตุผล ซึ่งผมไม่แน่ใจว่ามันคือข้ออ้างรึป่าว ว่า เมื่อคืนเราคุยกันดึกมาก ถึงตี2 ก็เลยไม่อยากคุยเพราะกลัวดึก ผมก็รับฟังครับเพราะสมเหตุสมผล ถ้าเหตุผลนั้นมันไม่ใช่ข้ออ้างผมก็เข้าใจมากๆครับ  แต่นั่นแหละ มันจะเป็นเหตุผลหรือข้ออ้างต้องดูว่าเค้าจะให้กาตูนแซงขึ้นมาสำคัญกว่าผมมั้ย มันถึงจะเห็นข้อสรุปว่าผมตกอันดับลงมาจริงๆมั้ย555 ผมถามตัวเองบ่อยครั้งนะครับ ว่าหรือเราไปขอเค้าเยอะเกินไป จากที่ฟังมาผมแทบไม่ขออะไรเค้าเลยนะครับ ผมจะบอกแค่ช่วยๆกันปรับ แต่ผมก็มาคิดโทษตัวเองตลอดเวลาว่าหรือเราไปขอเกินไป เพื่อนๆคิดว่าผมขอเกินไปมั้ยครับสิ่งเหล่านี้ผมคิดว่ามันคือพื้นฐานของการเป็นแฟนกันด้วยซ้ำ - การชวนคุยบ้าง - การหวงห่วงบ้าง -การให้ควาสำคัญแฟนในเวลาว่างบ้าง ผมจะเอายังไงดีครับพี่ๆ ผมใช้เวลาเรียบเรียงค่อนข้างนานเพื่อที่จะให้ผู้อ่านเข้าใจมุมมองของแฟนและผมมากที่สุด จะได้ไม่เข้าใจแฟนหรือผมในทางที่ผิดไปมากเเละช่วยผมได้ตรงประเด็น สุดท้ายนะครับ ผมควรจะเอายังไงต่อดีครับ   #ขอบคุณสำหรับคำตอบและการตั้งใจอ่านนะครับ ผมจะนำคำตอบมาพิจารณาตัวเองและความสัมพันธ์