วันนี้อยากมาถามเกี่ยวกับชีวิตเราเองค่ะ ว่าจะทำยังไงต่อ
คือพี่ของเราเปิดร้านนั่งชิวค่ะ พี่หาพนักงานเราเลยแนะนำเพื่อนเพราะเพื่อนหางานทำพอดีค่ะ ส่วนเราทำงานโรงงานค่ะเข้างาน8:00-17-00
ร้านพี่เราเปิด17:30  หลังเลิกงานเราจะขับรถไปช่วยพี่ขัลรถไป-กลับ22กม.  เลิกจากร้านนั่งชิวประมาณตี2ค่ะ ชีวิตเราวนอยู่แบบนี้จนไม่ไหว
เราเลยออกมาจากโรงงานมาทำร้านแบบเต็มที่แรกๆไม่ได้มีปัญหาค่ะ  หลังๆเราเหมือนไม่มีตัวตนเลยค่ะ แล้วทำงานก็ไม่ได้เงินเลยค่ะ 
พี่เอาแต่ชมเพื่อนเรา เพื่อนเราได้เงินนะคะ แต่เราไม่ได้พี่บอกให้เราออกจากงานมาทำร้านแล้วจะให้เงินค่ะ
เราเป็นแม่เลี้ยงเดี่ยวค่ะค่าใช้จ่ายสูงมากค่ะ พอออกจากโรงงานเวลาก็ประมาณนี้ค่ะ ปิดร้านตี2  ไปร้าน11โมง
ตื่น6โมงค่ะมาเลี้ยงลูกต่อ  ทำความสะอาดบ้าน  ไม่ได้หยุดแล้วก็พักไม่ได้ด้วย   พอยิ่งนานก็ยิ่งหนักขึ้นเรื่อยๆเลยค่ะ
รู้สึกเหนื้อยกายไม่พอมาเหนื่อยใจอีกค่ะ (ส่วนตัวเป็นคนขี้น้อยใจมากค่ะ)
เขาคุยกัน2คน ส่วนเราก็นั่งเสียบลูกชิ้นคนเดียวค่ะ  เวลากินเรากินคนเดียวค่ะ เขากินด้วยกัน
เราเป็นน้องแท้ๆนะคะ  ความรู้สึกเราคือไม่อยากอยู่ตรงนั้นเลยค่ะอยากออกไป จะร้องไห้ตลอดเลยค่ะ
(ขอโทษนะคะถ้าพิมแล้วมันงงๆเพนาะไม่รู้จะพูดยังไงแล้วค่ะ)