ครอบครัวชอบดูถูก,ตอกย้ำสิ่งที่เราทำพลาด ไม่รู้ครอบครัวไหนเป็นบ้างมาคุยกันได้นะคะ เราไม่ได้เป็นเด็กดีค่ะ ร้าย เเต่ก็ไม่ได้เกินเด็ก15ค่ะ ไอ่การร้ายไม่สนใจเรียนคือปัจจัยที่ทำให้เราไม่ได้เรียนค่ะ (ตอนเเรกเเม่เป็นคนเสนอนะคะว่าจะให้เรา
ดรอปเรียนมาอยู่กรุงเทพ ปลอบเราต่างๆนาๆ)แต่พอเรามาอยู่กทม.กับเเม่มันยิ่งเลวร้ายกว่าอยู่ที่ ตจว.มาก ซึ่งคือท่านจะพูดตอนอารมณ์ไม่ดีค่ะว่าเรามันไม่มันความสามารถที่จะเรียน ซึ่งเราก็ยอมรับค่ะว่าเราบกพร่อง
ไม่อายเขาบ้างหรอที่ไม่ได้เรียน เป็นไงเพื่อนได้เรียนตัวเองไม่ได้เรียน ไม่มีโอกาศได้เรียน ตอนที่ท่านพูดเราก็ฟังเงียบๆนะคะพอผ่านมาๆ ท่านเริ่มเอาคำเดิมๆที่เคยด่าไว้มาด่าตลอดเรื่อยมาค่ะ มันทำให้เราเริ่มเจ็บใจแบบแปลกๆค่ะ ว่าเราเเย่ขนาดนั้นเลยหรอการที่เราดรอปเรียนแปลว่าเราจะไม่มีโอกาศอีกเเล้วหรอ การที่พูดแบบนี้ตลอดทุกครั้งที่ท่านไม่พอใจมันสร้างบาดแผลให้เรามากค่ะ ทางคุณย่าที่ตจว.ก็โทรมาตอกย้ำเราบ่อยๆค่ะว่าไม่ได้เรียนเสียดายเวลาเนาะแล้วก็พูดอย่างกับเเม่เลยค่ะ ส่วนตอนนี้เราได้เรียนเเล้วนะคะถึงจะช้ากว่าเพื่อน1ปี ส่วนเเม่เราก็ยังเหมือนค่ะ ยังใช้ความผิดพลาดของเรามาดูถูกเสมอ เราก็พยายามไม่สนใจแล้วเราพยายามเอาความผิดพลาดนั้นมาเป็นบทเรียนเเทน แต่ทำยังไงสิ่งที่เราทำพลาดไปมันก็ยังเป็นแผลในใจอยู่ดีค่ะ TT