เรื่องนี้เราขอเล่าให้ฟัง เรากับแฟนคบกันมาได้สักระยะ เรียกว่าไม่นานมาก แฟนเราเป็นลูกชายคนเดียวค่ะ ซึ่งตอนแรกเราก็ไม่คิดว่าเราจะคบกันได้นานหรอก เพราะเราเป็นคนบ้างาน หรือเป็นพวกถ้าไม่ได้ทำอะไรจะรู้สึกว่าตัวเองไร้ค่า แต่แฟนคนนี้เขาใจเราในระยะแรกซึ่งเราโอเครนะ ก็ไม่เคยมีคนเขาใจนิเนอะ แรกๆ อะไรๆ มันก็ดี จนกระทั้งเราท้อง ซึ่งเราก็ตกใจมาก เราก็เคยผ่านการมีแฟนนะ แต่เราไม่เคยท้องเพราะเป็นคนที่มดลูกมีปัญหา ช่วงนั้นก็มีทะเละกันมั่ง ทะเลาะเพราะเราแบบ บอกเขาว่าจะไปไหนก็ไป เราจะได้โฟกัสกับลูก ทะเลาะกัน ดีกันยุจน 3 เดือนเราก็แท้ง เพราะน้องไม่สามารเติบโตได้ น้องหยุดการเติบโตเนอะ ตอนนั้นคือเสียใจ แต่คนที่บ้านเราเองก็แทบจะไม่มีใครสนใจจริงๆ จังๆ เลย ตอนนั้นมีแค่แฟนที่ดูแลเรา เราก็ขอบคุณเขามากๆ มันดูเหมือนไม่มีอะไรนะ เราดูเขากับบ้านเขาได้ เราทำงาน เราทำงานบ้าน และก็ดูแลเขาตามระเบียบ มาฟังในมุมอีกมุม แม่แฟนกับแฟนเราเป็นคนอารมณ์ร้อนมากก เวลาปะทะกันคือบันเทิง เราต้องห้ามทัพแล้วแฟนเราทำร้ายตัวเองบ่อยมาก แต่พอได้สติ ดีกัน ก็ไปซื้อของที่ลูกชอบ ที่อชยากได้ ตามใจกัน แล้วก็มาบ่นว่าทุกข์ใจ เงินหมด ให้เราฟัง ซึ่งเราก็เห็นบ่อยจนชิน จนกระทั้งวันหนึ่ง เราบอกแฟนว่า เทอเราไม่ไปบ้านนะ นัดลูกค้าไว้ แต่แฟนขอให้ไปเราอ่าเกรงใจแม่ กลัวเขาไม่โอเครถ้าเราจะให้ลูกค้ามาคุยงานที่บ้าน แต่แฟนบอกว่าขอแล้ว แม่ก็โอเคร เราก็อ่างั้นตามนั้น แล้วสิ่งที่ไม่คาดคิดคือ แม่แฟนเราโมโห แฟนเราพยายามอธิบาย แต่คนแรงกับคนแรงมันจะอธิบายกันรู้เรื่องมี่ไหน แม่แฟนเราชี้หน้าเราว่า ดูไว้นะเทอทำ แม่ลูกเขาทะเลาะกัน ทำไมลูกฉันต้องเอาแต่ให้ท้ายผู้หญิง แล้วให้ผู้หญิงทุกคนมารังแกฉัน มาใช้ของในบ้านฉัน ใช้ไฟฉัน พอแฟนเราถามว่าแล้วเขาเล่นทั้งวันไม่เห็นด่า แม่ตอบตอบว่าก๋เขาเป็นลูกนิ แต่คือเราอะไม่ใช่ เราช็อก คือเรารู้ว่าแม่หูไม่ดี หูดับ แต่วันที่เจอเหตุ เรายังไม่ได้พูดอะไรสักคำ กับโดนจนแบบ เห้ย!! นี้ถ้าไม่โอเคร ไปก็ได้ค่ะ เพราะเราเอาจริงๆ แทบไม่ค่อยได้ไป อยู่แต่บ้าน เราพยายามประหยัด แต่เขากับทุกอย่างต้องแพง แค่ถูพื้นยังผิด วันอาทิตย์ นั้นเราร้องให้ทั้งวัน ร้องจนลูกค้ามารับของ แล้วก็ร้องต่อ พอเราขอแฟนกลับบ้านแฟนเราโมโหมาก คือด้วยรัก และไม่อยากให้ปัญหามันมากไปกว่านี้ เราเลยอยู่จนวันจันทร์  พอ หกโมงเรารีบดีดตัวเลย  คือของก็ขนออกมา เราขอกลับมาอยู่บ้านเช่าตัวเองดีกว่า ส่วนแฟนเราก็ได้แต่บอกให้เราเข้าใจ  พอเราร้องให้ เขาก็บอกว่าเราไม่เข้าใจเขาเลย เราต้องเข้าใจมากแค่ไหน ไปไหนเราก็ย้อมไปกัน 3 คนเพราะกลัวคนแก่ยุบ้านจะอันตราย ยอมไปที่เดิมๆ ซ้ำๆ ทั้งๆที่ไม่ชอบ กินของที่ไม่ชอบเพราะกลัวแม่แฟนจะไม่ชอบเรา เขาบอกว่าเขาชอบเรา รักเรา แต่วันที่เขาบอกเราว่าไม่ต้องยกมื้อไหว้ ทำแม่ลูกเขาทะเลาะกัน ทั้งๆที่เรายังไม่ได้พูดอะไรสักคำ แล้วสุดท้ายพอเขาดีกัน เขาก็โทษว่าเพราะเราไม่มีเวลา เขาก็อยากเที่ยวกับครอบครัว พอเราพูดอะไร แฟนเราก็บอกเราคิดมาก คิดเยอะ ถามจริงนะ เราจะหยุดความคิดได้ไง แก้วมันแตก ต่อยังไห้เหมือนเดิม เราได้แต่บอกตั้วเองว่างั่นเราอยู่บ้านเรา อยู่บ้านเช่าเถอะ เรื่องลูกเราก็เงียบรอบนี้เราไม่บอกใครเลย เราได้แต่บอกตัวเองว่า ตัวเราในตอนนี้ไม่รู้อะไรถูก อะไรผิด ต้องอดทนกับอะไร ถูกด่า พอดีกันก็ไปซื้อรถให้กัน โอ๋กันงี้อ่อ แล้วความรู้สึกเราอ่า เราทิ้งสิ่งที่รักเพื่อเขา กันปัญหาครอบครัวของเราออกจากเขา เพราะไม่อยากให้ครอบครัวตัวเอง ทำลายครัวใหม่ที่จะสร้าง อยากรักษามันไว้ แต่มันเหนื่อยเหลือเกิน เราแค่ผู้หญิงคนหนึ่ง ที่มองหันหลังแล้วไม่เจอใครเลย พอมีเขาเราก็ดีใจ แต่ตอนนี้เราตันมาก  ตันจนไม่รู้ว่าจะออกจากเหตุการ์ณนี้ยังไงเลย คนที่เราคบกันได้นานๆ รักษาความสัมพันธ์ได้ เขาทำยังไงเหรอค่ะ