จุดเริ่มต้นของเรื่องนี้ เกิดขึ้นเมื่อ 5 ปีก่อน ในวันนั้นเวลา ตีสาม เกือบไปตีสี ตัวผมได้เดินทางไปตลาดสด เพื่อซื้อข้าวของมา ค้าขายเหมือนเช่นเคย ผมได้เดินไปที่หน้าตู้ ATM เพื่อจะกดเงิน แต่กลับได้เจอ คนจำนวน 2-3 คนที่พก บัตรATM มาเต็มกระเป๋ากำลังช่วยกันกดเงินสดใส่กระเป๋า ในตอนแรกผมก็ยืนต่อคิว พวกเขาแต่เนื่องจากเขามีบัตรหลายใบจึง ใช้เวลาค่อนข้างนาน  แล้วเขาก็หันหลังมามองผมที่ยืนอยู่ข้างหลัง เหมือนไม่สบอารมณ์ ผมรู้ตัวจึง เลือกที่จะหันหน้าออกมา ทางถนนแทน พอผมหันหน้าออกมา ก็มีวัยรุ่นคนนึงเดินมาพอดี หันมามองที่ผม ผมจึงมองเขา เขาก็เดินผ่านไปไม่นาน เขาเดินมาอีก ผมก็มองเขาอีกเขา ก็มองผมเช่น กัน และอีกไม่นานเขาก็มาอีกครั้ง ในครั้งนี้เขาไม่เดินผ่านไปอย่างเคย เขาหยุด อยู่ข้างๆแล้วยืนมองมาที่ผม ผมก็มองเขาเช่นกันเพราะดูท่าทางแปลกๆ แล้วจากนั้นเขาก็เดินกลับไปแปปเดียว เขากลับมาอีกแล้ว เดินกลับมายืนมอง ผมเห็นท่าไม่ดีจึง เดินหนี ดีกว่า ในตอนที่ผมขับรถกลับ เขาก็ยังตะโกน ท้าทาย ด้วยว่า เห้ย.. รีบไปไหนละ  ผมก็ไม่ได้โต้ตอบอะไรเขา 

           แล้วก็ผ่านไปได้วันหรือสองวันไม่แน่ใจ ตัวเขาก็มาจอดรถรอตรงที่ผมจะข้าม ถนนเพื่อข้ามอีกตลาด แล้วแกล้งขับรถไล่ชนผม  คนในตลาดเห็นหลายคน กล้องวงจรปิด ก็แต่ผมก็ไม่ได้ แจ้งความหรือทำอะไรเขา เพราะไม่ได้อยากมีเรื่อง  ตัวเขาก็หายไปสักพัก แล้วเขาก็กลับมาใหม่ จอดรถดูผมตอนอยู่ หน้าบ้าง ขับมอไซค์มาจอดข้างๆ แล้วนั่งมองหน้าเหมือนอย่างเคยบ้าง บางทีก็เอาดาบ เคาะ รถตัวเองเพื่อเรียกให้ผม มองเขา ผมก็เฉยไม่โต้ตอบอะไร ให้ลูกน้องขับมอไซค์ มาจอดใกล้ๆ เพื่อถ่ายรูปผมอีก คนถ่ายนี่ก็ยืนถ่ายผมโต้งๆ เลยบ่นกล้องไม่ชัดอีก บางที่ก็จะไปจอดรถตามทางเส้นทางที่ผมใช้ประจำ จอดเล่นมือถือ  เวลาขับรถเจอกันพอดีเขาแกล้งขับเบียดเล็กน้อยแล้วก็ไป ทำแบบนี้ 3 -4 ปี มีอยู่ครั้งนึงเขาได้พารุ่นของเขามา ยืนมองผม  พอผมเห็น ก็จำหน้าได้ว่าเป็นเพื่อนของเพื่อน ผมจึงคิดว่าเขาเป็นน้องของเพื่อนนี่เอง  และมีอยู่ช่วงนึงผมได้ยินเสียงก๊อกๆ แก๊กหน้าบ้านบ่อย ๆจึงซื้อ กล้องมาติดไว้ที่หน้าบ้าน พอเปิดดู ก็เจอ เจ้าน้องเพื่อนผมนี่เอง แอบมุมเข้ามาทางหน้าบ้านเพราะว่าหน้าบ้านผมใช้แค่สแลนปิดหน้าร้านเอาไว้ เขาแอบมุมเข้ามาในตอนกลางคืน ย่องๆ มาตรงหน้าบ้านแล้วได้ใช้ไม้ เซลฟี่ติดกล้อง ยื่นส่องใต้หลังคา เพื่อส่องผมที่อยู่ในบ้านภาพเห็นใบหน้าเขาชัดเจน แต่ในตอนนั้นผม คิดว่าเขาเป็นน้องเพื่อน จึงไม่ได้เอาเรื่องไปแจ้งความ คิดว่าคงคะนองตามประสาวัยรุ่น จากนั้นเขาก็หายไปเหมือนว่าไม่มีอะไรกับผมแล้วไม่หาเรื่องแล้ว ขับรถผ่านก็บีบแตรยิ้มให้

   แต่แล้ววันนึงเขาก็กลับมาหาเรื่องผมใหม่ ครั้งนี้เขาพาคนโตมาด้วย เขาได้จ้างร้านซ่อมมอไซค์ หน้าบ้านให้คอยจับตาดูผม จ้างถูกคนเสียด้วย ช่างร้านนี้มีนิสัยพาล ชอบหาเรื่องคนแถวบ้านถ้ามีเรื่องเคลียดหรือทะเลาะกับใครมาจะชอบ พาลคนแถวๆ นั้นขนาดเจ้าของบ้านที่ตัวเองเช่าอยู่แท้ๆ ยังไปหาเรื่องเขา พอเจ้าของบ้านจะไล่ออก ก็ไหว้ขอโทษเขา แต่มาพาล คนอื่นแทนมาพาลบ้านผม ไปปั่นหัวเพื่อนๆว่าบ้านผมไปฟ้องจึงถูกด่า ทั้งที่จริงๆ ไปหาเรื่องเขาเองพาล ขนาดที่ว่าข้างๆ เป็นร้านซักผ้าหยอดเหรียญไม่มีคน ยังพาลไปตีท่อน้ำเขาแตก พอมีคนถามก็ทำหน้าไม่รู้เรื่องเพราะคิดว่าไม่มีใครเห็น ถึงเห็นก็ไม่กล้าบอก และพอช่างคนนี้ไปก่อเรื่อง มีเรื่องกับคนมา เขาก็จะรีบโทรไปปั่นวัยรุ่น คนที่ฝากให้เขาจับตาดูผม ว่า  ผมเก่ง ผมเดินไม่กลัวใครเลย ทั้งๆ ผมก็ปกติ โทรปั่นแล้วปั่นอีกจน เขาเริ่มคล้อยตาม มองผมเป็นนักเลงไปอีก  เขาทำแบบนี้อยู่บ่อยครั้งที่ผมรู้ เพราะผมได้ยิน ตลอด พอน้องเขาเริ่มเงียบๆไม่อะไรแล้ว โทรปั่นอีกแล้ว โทรปั่นให้ผมได้ยินเลยนี่แหละ ปั่นจนฝ่ายนั้นพาคนโต มาหลายคนเพื่อที่จะดูคนที่หาเรื่องลูกหลานเขา ทั้งๆ ที่ผมยังไม่ได้ทำอะไรเลยการหาเรื่องเริ่ม หนักขึ้นเรื่อยๆ มีการจ้างห้องข้างๆ ให้นำกล้องขนาดจิ๋วมาส่องห้องของผม ที่ๆผมอยู่เป็นห้องเช่าที่ไม่มีฝา ทำให้ เขาใช้กล้องค่อยๆสอดมาทางเหล็กคานหลังตาได้ ห้องข้างๆอาศัยอยู่เป็นครอบครัวสามคน พ่อ แม่ลูกผมเริ่มสงสัยสิ่งที่เพื่อนข้างห้องทำจึงนำถุงดำ ติดกาวอุดตามช่องลม แต่ดูเหมือนว่าความพยายามของผมจะสู้ความ มานะของผู้หญิงคนนี้ได้ เขาก็จะพยายามสอดกล้องเข้ามาส่องให้ได้ เนื่องจากกล้องมีขนาดเล็กมากๆ เขาจึงหาช่องสอดเข้ามาได้ง่ายไม่เว้นแม้กระทั่งรอยต่อหลังคา ในตอนเพื่อนข้างห้องยังไม่รู้ว่าผม ทราบสิ่งที่พวกเขาทำทั้งผม แต่เมื่อพวกเขารู้ พวกเขากลับเลือกที่จะมึนสู้ทำตัวปกติตอน อยู่นอกบ้านพอเข้าบ้านสอดกล้องแอบส่องเหมือนเดิม เพื่อนำคลิปไปขายให้กับคนที่มาหาเรื่องผม แต่ยังไม่หมดเท่านี้ พวกเขายังแอบแฮคมือถือ เหมือนเป็นการทำหน้าจอ คู่ขนานหรืออย่างไรผมก็ไม่ทราบ  จะเป็นแบบว่าหน้าจอมือถือของคุณจะไปแสดงในมือถือของเขา แบบเรียลไทม์ทำให้พวกเจาสามารถส่องดูว่าผมกำลังทำอะไรอยู่และอาจจะควบคุมได้ด้วยหรือเปล่าอันนี้ไม่แน่ใจ สาเหตุที่ผมทราบเรื่องทั้งผมนี้ไม่ใช่เพราะผมเก่ง หรือฉลาดอะไร เพียงแค่ช่างหน้าบ้านคนที่ชอบปั่นเขาเอาเรื่องพวกนี้ไปคุยโว ให้คนแถวนั้นฟังผม ถึงได้รู้เรื่องทั้งหมด คุยโม้ให้คนฟังไปทั่วด้วยความสนุก บอกว่าผมกำลังโดนตามฆ่า เพราะไปมองหน้าลูกหลานคนใหญ่คนโต บางคนในกลุ่มก็บอกว่าผมไปทำเขาก่อน ผมก็ยัง งง ว่า ผม ทำอะไรผมก็อยู่เฉยๆแบบนี้มาตั้งแต่วันแรก จนถึงตอนนี้ตลอด5 ปี พวกเขาปั่นหัวกันเอง แต่กลับมาโกรธผม แต่ละคนทำเหมือนผมจะไปฆ่าไปแกง ลูกหลานเขา  วัยรุ่นคนนั้นก็หาว่าผมจะไปล่อเขา ทั้งๆ ที่ผมยังไม่ได้ขยับตัวทำอะไรเลย บอกว่าผมวรนุช

ด้วย บอกว่าผมไปท้าทายเขาถ้าอ่านมาตั้งแต่แรกก็คงทราบดีว่าถ้าผมจะทำอะไรเขา แจ้งตำรวจง่ายกว่าไหม หรือถ้าผมไปหาเรื่องเขาจริง หรือผมนักเลง ผมจะเดินหนีทำไม ตอนที่ออกมาก็ตะโกนท้าทาย ผมยังไม่ตอบโต้เลย มองมุมไหนว่าผมเป็นนักเลง เห็นผมเฉยๆก็หาว่าผมแกล้งทำอีก คนอะไรมันจะแกล้งทำ 5 ปี โอกาสเอาเรื่องก็มีแต่ก็ไม่ทำ   

               เจตนาที่โพสครั้งเพียงเพราะอยากบอกเรื่องราวในมุมของผมเท่านั้น  หากท่านใดอ่านจนจบ ช่วยคอมเม้นบอกผมที ผมวรนุชยังไง

หรือท่านใดมีความรู้เรื่องมือถือ ช่วยบอกวิธีแก้ ให้ด้วยนะครับ