สวัสดีค่ะทุกคน คือเรื่องมันมีอยู่ว่า เรารู้จักกับคนๆนึง มันเป็นความสัมพันธ์ที่เหมือนจะเป็นแฟนก็ไม่ใช่ เพราะเขาไม่เคยเอ่ยปากขอเราคบ แต่ก็ทำตัว ทำทุกอย่างเหมือนที่แฟนเขาทำกัน แรกๆดีมากๆเลยคะ ทุกอย่างเป็นไปได้ดี เราคอยห้ามคอยเตือนอะไร เขาก็ให้ความสำคัญกับสิ่งๆนั้นดีมาก รับฟังคำตักเตือนของเราทุกเรื่อง พอผ่านไปได้สัก 2 ปี เราเริ่มมีเวลาให้กันน้อยลง ส่วนตัวเราไม่สบาย รักษาตัวอยู่ที่โรงบาลเป็นเวลานาน เขาก็ทำงานของเขา ทำหน้าที่ของเขา ต้องท้าวความก่อน คือ ก่อนหน้านี้ที่รู้จักกันแรกๆ เขาเป็นหนี้เยอะมาก เป็นคนเก็บเงินไม่อยู่ ใช้เงินเก่ง เวลาเขาลำบากก็จะมีเรานี่ละ ที่คอยซัพพรอตเขาในทุกๆเรื่อง ไม่ว่าจะเป็นเรื่องเงิน หรือ เรื่องปัญหาในชีวิต ปัญหาในครอบครัว เราจะคอยช่วยเหลือซัพพรอตเขาตลอดเลย กลับมาที่ เราเข้าโรงบาลรักษาตัวเป็นเวลานาน เขาเริ่มเปลี่ยนไป ไม่ได้หมายความว่าเขาไปมีคนอื่น หรือ อะไรนะคะ แต่จากที่เขาเคยฟังคำตักเตือนของเรา คำแนะนำของเรา ตอนนี้เขากลับไม่รับฟังสิ่งเหล่านั้นเหมือนเคย โทรศัพท์ที่เคยให้เราจับเล่น รู้ทุกอย่าง ตอนนี้แม้แต่รหัสหน้าจอเขาก็ไม่ยอมบอกเราเลย จากที่ไม่เคยติดเพื่อน ตอนนี้กลับติดเพื่อน เพื่อนกลายเป็นสิ่งสำคัญสำหรับเขามากกว่าตอนนั้นที่เรามักจะเป็นสิ่งสำคัญสำหรับเขาก่อนเพื่อนเสมอ พอเขาเริ่มตั้งตัวได้ เขาก็เหมือนจะลืมเรา ยามที่เราลำบากเขาไม่พร้อมที่จะช่วยเหลือ โกหกเราว่าไม่มีพอที่จะช่วยเหลือเรา แต่เราก็จับได้ ว่าเขามีแล้วใช้มันซื้อสิ่งของที่ตัวเองอยากได้ โดยไม่สนถึงความจำเป็นเลย ไม่ไปรับไปส่งเหมือนเคย มีเวลาให้กันน้อยลงเรื่อยๆ แล้วที่สำคัญ คือ บางทีก็ทำเหมือนต้องการเรามากๆ แต่บางทีก็ทำเหมือนมีเราก็ได้ไม่มีเราก็ได้ เราสับสนมากๆ เราอยากรู้ว่า เราควรทนอยู่กับความสัมพันธ์แบบนี้ไหม หรือ ควรพอ มันเป็นคำถามที่เราตั้งถามกับตัวเองมาสักพักแล้ว แต่ก็ไม่สามารถที่จะตัดสินใจได้เลย🥲🥲🥲