คือเราคบกับแฟนมา 6ปีกว่า   นิสัยส่วนตัวเราเป็นคนขี้หึง  เราชอบมีปัญหากันหลายๆอย่าง
แต่ส่วนใหญ่เราจะเป็นคนที่หาทางแก้ไข ทำไงให้ไปเป็นแบบนี้
แต่แฟนเราส่วนใหญ่ไม่ค่อยสนใจว่าจะแก้ไข เวลาทะเลาะกันเหมือนเขาจะรับไม่ได้ 
  เข้าเรื่องเลยนะคะ คือมีช่วงนึง เรากับแฟนไปอยุ่กรุงเทพไปหางานทำช่วงปิดเทอม
รอบนี้ไม่ได้มีปัญหาอะไร ทุกอย่างปกติ ทำงานเกือบ5เดือน แล้วตัดสินใจลาออกกลับบ้าน
พอกลับสักพักนึง เราก็มาคุยอีกรอบว่าเบื่ออยู่บ้าน ไปอยู่อีกมั้ยสัก3-4เดือน และเราก็ไปกันอีกรอบ
และรอบนี้ แฟนเราได้ทำงานร้านชาบู ส่วนเราร้านเครื่องสำอาง    ตอนที่แฟนไม่ทำงานแรกๆ เขาก็ดูปกติทุกอย่าง
เสร็จทำงานก็รีบกลับมาหา แต่ผ่านไปสัก1สัปดาห์ แฟนเริ่มเปลี่ยนไป  จากหน้ามือเป็นหลังมือ ก็เลยทะเลาะกัน 
และวันนั้นเขามาบอกว่ารู้สึกกับเราไม่เหมือนเดิม ไม่ได้รักเหมือนเดิม เราฟังปุ๊บ ร้องไห้เลย ไม่เคยคิดว่าจะมีวันนี้
เขาเลยบอกว่าจะเลิกกับเรา เขาให้เหตุผลว่าอยุ่กับเราไม่มีอิสระ เราชอบบังคับ  วันนั้นก็เปลี่ยนชีวิตของเราเลย
จากที่เคยเป็นคนสดใสมาก  เป็นคนที่กล้าทำไรหลายๆอย่าง กลับกลายเป็นคนที่ไม่มั่นใจ
เราทะเลาะกันหนักเรื่อยๆ เพราะว่าเราไม่ยอมเลิก รั้งเขาเกือบ2เดือน
มีวันนึงที่ได้รุ้ว่าเป็นเพราะผญที่ทำงาน เพราะแฟนเราไปขอไอจี พอเรารุ้เราก้เลยถาม แฟนบอกว่าขอเพราะจะทำให้ได้เลิก ใฟ้เราตัดใจ
เราก้รั้งต่อ เพราะเรารักเขามากกก 6ปีกว่า อยู่ดีๆเขาก้เปลี่ยนไปเลย😕
แล้วผู้หญิงคนนั้นก้ทักมาในอจ ทักว่า ถามไรหน่อย  แล้วเราก็เอาสัพตอบว่ามีไร แล้วผญคนนั้นว่า นี่แฟนเล่นออ  นางพุดอีกว่าขอโทษถ้าทำให้ต้องมีปัญหาเพราะเขา แฟนเราก็ตอบว่าไม่ต้องขอโทษพี่ไม่ผิด ตอบแบบไม่นึกถึวความรุ้สึกของเราเลย
แต่เราก็ยังรั้งเขาตลอด ในตอนนั้นชีวิตคือสุดดิ่งลงที่สุดดดแล้ว   แฟนยืนยันว่ายังไงก็จะเลิก บางทีก้ไล่ให้ไปอยุ๋ที่อื่น
เขาทำงานกล้บช้าทุกวันๆๆ ในวันนึง ถ้าเราไม่ทักไป เขาก้จะไม่ทักมาเลยยยย ไม่มีเลยยยยย
เราร้องไห้ตลอดดด ร้องไห้ ต้องไปทำงานอีก จิตใจย้ำแย่มากตอนนั้น เป็นแบบนี้2เดือน จนแฟนบอกว่ากลับบ้านเถอะ ไมาไหวแล้วอย๋ึแบบนี้
เราก็จะกลับเพราะไม่ไหว แล้วก่อนกลับเราได้คุยกันว่าจะไม่เลิกกัน เขาบอกว่าจะแก้ไขเรื่องทั้งหมด ถ้ากลับ
พอกลับบ้านถึงบ้านแยกย้ายกัน สักพัก เขาพิมข้อความส่งมาบอกลา   และบล้อกเราทุกช่องทางงงงง เราดิ่งมากเวลานั้น ไม่รุ้จะทำไง ร้องไห้หนักมาก โทรหาเพื่อนให้เพื่อนเฝ้า ทำใจไมาได้ ยอมรับความจริงไม่ได้    ไม่กี่แล้วเราก้ต่องไปสอบ ทีแคส ไปกับเพื่อนหลายๆคน เพื่อนให้กำลังใจ
จนเพื่อนเห็นว่าเราไม่ไหวจริงๆ พาเราไปโรงพยาบาล ไปหาหมอจิตเวช  วันนั้นดิ่งมากกกห ที่สุดแล้วในชีวิต 
สรุปหาหมอ เราเป็นซึมเศร้า ชนิดปานกลาง ต้องกินยา และไปหาหมอตามนัด
เรารักษามา2เดือนกว่า เริ่มดีขึ้นยอมรับว่าไม่มีเขาแล้ว แต่คิดถึงตลอดเวลา แต่ดีขึ้นกว่าวันแรกมากในตอนนั้น 
เราได้รู้ทีหลัง ว่า เพื่อนที่ทำงานที่เขาบอกไม่มีอะไร สรุปเขาคุยกัน🥲 
เรารักษา กินยา ทำทุกวิธีทางเพื่อในลืมคนแบบนี้ให้เร็วที่สุด แต่ในใจเราลึกๆก็ยังรอเขาเสมอ 
รักไม่เคยเปลี่ยน ในเดือนเมษา  เขามาขอเราคืนดี บอกจะปรับปรุงทุกอย่าง เขาบอกว่ารู้แล้วว่าคิดผิดในตอนนั้นที่เลือกไปแบบนั้น
เรากลัวมากลังเลมาก กลัวเขาจะกลับมาทำร้ายเราอีก ไปปรึกศาเพื่อนๆเพื่อนบอกว่ายังรักก็ลองให้โอกาสดู การกลับมาของเขา วินาทีนั้น เราไม่ได้ดีใจ แต่เรากลับกลัว กลัวว่สต้องเจอแบบนั้นอีก สุดท้ายเราแค่ลองคุย กันก่อนเราให้โอกาสเขาครั้งสุดท้าย
จนตอนนี้กลับมาคบกัน 6เดือนกว่าแล้วแต่เราไม่เคยลืม ยังหลอนกับเรื่อวันนั้น ไม่เคยลืมเลยแม้แต่นิกเดียว  จนตอนนี้กลายมาเป็นปัญหาชีวิตของเรา
 เรามีปันหาหนักอีกรอบ เขากลับไปทำงาน และเขาก้ดูเหมือนไม่เหมือนเดิม เราเองก็ไม่ไว้ใจ เพราะอดีตตามติตใจตลอดเวลา
เราควรทำไงดี? คิดว่ามันคือความรักจริงๆมั้ยแบบนี้?