ผมเพิ่งสอบบรรจุราชการได้ 6 เดือน ตอนแรกดีใจที่ที่นั่นมีคนตำแหน่งเดียวกับผมอยู่แล้วคนนึง เพราะจะได้มีเพื่อนสอนงาน เหมือนทำงานช่วยกัน ลักษณะงานเดียวกัน ผมอายุ 30+ น้องเขาอายุน้อยกว่านิดหน่อย แรก ๆ น้องดีมาก สอนงานดี บอกแต่ว่า มีอะไรถามได้เลย ผมใจฟูมาก พอได้หายเครียดที่ไกลบ้าน ผ่านไปไม่กี่อาทิตย์ นิสัยจริงเขาก็เผยออกมา ครั้งแรกที่ทำให้ผมรู้สึกแย่มากคือ ผมถามเรื่องงานว่า ทำแบบนี้ใช่มั้ย (ผมต้องการถามกันพลาด มันเป็นงานที่ทำเดือนละครั้ง และนี่เป็นครั้งที่ 2) คำตอบที่ได้รับคือ ทำไมคราวที่แล้วไม่จดล่ะ ผมว่า จดแล้ว แต่ลืมจดตรงนี้ ทำแบบนี้ใช่มั้ย เขาว่า แล้วทำไมไม่สำเนาไว้ล่ะ แล้วเขาก็ไม่ตอบคำถามที่ผมสงสัย เกิดเดดแอร์ทั้งห้อง งานก็ไม่เดิน ผมไปต่อไม่ได้เลย สุดท้ายก็ทำไปตามที่เข้าใจเอง หลังจากนั้นผมลองถามลองคุยกับเขา เขาก็จะตอบไม่ดี ตอบแต่ว่าไม่รู้ บางทีทำเป็นไม่ได้ยิน ชอบพูดแล้วมองด้วยหางตา เขาจะเป็นคนก๋ากั๋น ผู้บริหารจะชอบ จนวันนึงรุ่นน้องในห้องทักว่า เขาเป็นแบบนั้น แรก ๆ คนอื่นก็เจอ แต่กับผมหนัก น่าจะเพราะตำแหน่งเดียวกัน เขาเหมือนจะหวงความรู้และกลัวคนอื่นได้ดีกว่า ทุกวันนี้เครียดมาก ไปทำงานไม่มีความสุขเลย ผมแทบไม่คุยกับเขาเลย ทั้ง ๆ ที่ควรจะทำงานคู่กันไป น้องเขาก็คุยข้ามหัวผมไปมา เขาจะชวนทุกคนคุย ยกเว้นผม เวลาผมทำงานพลาด เขาจะตำหนิ ไม่มีช่วยเหลือปราณีปราศรัยแม้แต่นิดเดียว ในขณะที่ถ้าเขาผิด เขาจะเสียงดังหาข้อแก้ตัวทันที ผม toxic มาก ผมเป็นคนยอมคน ไม่มีปากเสียง ปัญหาทางบ้านและปัญหาส่วนตัวผมก็เยอะพออยู่แล้ว ผมควรจะจัดการกับความอึดอัดนี้ยังไงดีครับ จนผมคิดว่าผมจะเป็นโรคซึมเศร้าแล้ว ทุก ๆ เช้าที่ตื่นมา ผมจะคิดแต่ว่า ไม่อยากตื่นมาเจออะไรแบบนี้เลย อยากหลับยาวไปเลย เหนื่อยที่ต้องเจอแบบนี้ทุกวัน

ปล. 1 โชคดีที่เพื่อนร่วมงานหลายคนรู้ และคอยช่วยเหลือผมตลอด คอยชวนกินข้าว ชวนคุย และให้กำลังใจผมว่า เดี๋ยวน้องเขาก็ย้ายแล้ว มีแต่คนลุ้นให้น้องเขาหาที่ย้ายได้ไว ๆ

ปล. 2 ผมกำลังหาที่สอบบรรจุใหม่ ขึ้นบัญชีไว้ 2 ที่แล้วครับ รอลุ้นให้เรียกถึงไว ๆ