ไม่รู้ว่าจะมีคนคิดแบบนี้เยอะมั้ย
กลัวการมีสังคม กลัวการมีเพื่อน เพราะคิดว่ามีแต่ความ จอมปลอม หาผลประโยชน์ให้เข้าตัวเอง กลัวเพื่อนไม่รัก
กลัวเพื่อนเกลียด กลัวเพื่อนไม่ยอมรับและที่กล่าวมาทั้งหมดนี้ คือ เราในวัยม.1-3
"จริงๆอายุแค่เนี้ย. >มีแค่สนุกกับไม่สนุก<


แต่สิ่งที่เราทำช่วงนั้นก็คือ เอาตัวเองออกจากกลุ่ม จนเพื่อนถามว่าเป็นไร~
เพื่อนก็ยังไม่ได้ทำอะไรให้~
จนเพื่อนถามว่า
"ทำไมไม่เล่นกับพวกกู
พวกกูทำอะไรผิดอะ"
เพียงแค่เราเห็นการการนินทากันในกลุ่ม การไม่ชอบกันในกลุ่ม [ไม่ก็ฉันเป็นประจำเดือนแล้ววีนใส่เพื่อนแค่นั้นเอง]

ด้วยนิสัยส่วนตัวเป็นคนที่บอสซี่ อยากให้เพื่อนทำตามสิ่งที่ตัวเองต้องการ แต่รู้ว่าต้องมีคนนินทา ไม่ชอบเราบ้างแหละ เป็นงั้นไป
[ทั้งหมดฉันทำตัวเองจ้า]55555

     นั้นแหละมันเลยทำให้เรารู้ว่าเราเป็นคนคิดมาก คิดลึก[ แฮร่!! ] วิเคราห์เยอะกว่านักจิตวิทยา เห็นเกินนักพยากรอากาศ คิดแทนคนอื่น นิสัยแย่อยู่นะเนี้ย5555

(แต่สิ่งที่เราคิดในตอนเด็กมันอยู่ในวัยทำงานซ่ะส่วนใหญ่น่ะสิเศร้าของแทร่)