ตั้งแต่เราแยกกัน เราเรียนคนละที่กับเพื่อน เราก็คุยกันน้อยลง แต่ปกติก็คุยกันเรื่องซีรีย์ นิยายงี้

เพื่อนสนิทเราชื่อ ก.เราอยากมาเล่าเรื่องที่ทำให้เราคิดมากและกังวลเกี่ยวกับเพื่อนสนิท

คือเพื่อนคนนี้เป็นเพื่อนคนแรกที่เรายกให้เป็นเพื่อนสนิทและจริงใจ แต่มันมีเหตุการณ์นึงที่เราให้ไม่เชื่อให้เพื่อนนี้

ตั้งแต่เพื่อนเจอเพื่อนอีกคนขอตั้งชื่อสมมุติว่า  น.  เพื่อนก็แปลกไปจากเราเลย ไม่ตอบแชท ปกติจะตอบแม้จะนานๆตอบ แต่นี้ส่งอะไรไปคือเมินอ่ะ 

 จะพูดถึงนิสัยเพื่อนก่อนนะ

น. คือเพื่อนใหม่ที่นางไปสนิทด้วยและเป็นคนที่มาเรียนที่เดียวกับเราเรียนห้องเดียวกันคณะเดียวกัน(ในความคิดเราเขาคือคนที่เกือบทำให้กลุ่มเราแตกเราเกือบเสียเพื่อนที่ดีอีกคนไปอ่ะ)ที่น.มารู้จักพวกเราได้คือตอนแบ่งห้องแล้วห้องเนี้ย.น.มาคนเดียวไม่มีเพื่อนเลย น.เลยมาเล่นกับพวกเรา และได้สนิทกับเพื่อนสนิทเรา

น.เป็นคนเก่งมาก เป็นคนชอบให้เพื่อนลอกงาน ช่วยงานเพื่อน แต่ไม่ชอบใครนินทาหมด แล้ว น. ไม่ชอบเพื่อนในกลุ่มเราคนนึงชื่อ บ. 

บ.เป็นคนเก่งที่สุดประจำกลุ่มและเป็นคนจริงจังทุกเรื่อง(อารมณ์แบบคนเก่งเจอคนเก่งอ่ะ) น.ไม่ชอบเพื่อนเรา หลังๆไม่ชอบทั้งกลุ่ม เหมือนแบ่งพักแบ่งพวกเลย

ตอนแรกเราก็ว่าเพื่อนๆกันระบายให้กันฟัง แต่ไม่เคยมีใครพูดตรงๆใส่กันเลย ด้วยความที่บ.เปรียบเสมือนน้ำเต็มแก้ว

ก็เข้าใจเพื่อนว่ามันพูดยาก หลังๆเราเริ่มเหนื่อยกับการนินทาคน ว่าคนนั้นไม่ดีอย่างงั้นอย่างงี้ จนเราหนีจากตรงนั้นอยู่กับ บ.สองคน 

เราเหมือนนกสองหัวเนอะ แต่เราก็ไม่เคยเล่าเรื่องของอีกฝ่ายให้อีกฝ่ายฟัง อย่างน้อย บ.ก็คือที่รู้จักมาก่อน น. แต่เราก็เคยทิ้งบ.ไปอยู่ น. ก็เพื่อนสนิทเราอยู่กับ น. อ่ะ แต่ บ. ก็ไม่เคยเห็นหัวเรา บ.ทิ้งเราสองครั้งแล้ว เราน้อยใจนะที่ไม่ถูกเลือก แต่ก็ยังรู้สึกผิดที่เราทิ้งเพื่อน เราเคยทิ้งเพื่อนให้กินข้าวคนเดียวแล้ววันนั้นคือนางไม่ได้กินข้าวนางไปซื้อลูกชิ้นกิน ความรู้สึกตอนนั้นคือเรารู้สึกไม่ดีอ่ะ มันแย่ แต่วันนั้นเพื่อนมาชวนเรา แต่เพื่อนอีกคนที่ชื่อ ม. ที่อยู่กับ บ. และคนคนที่ บ. เลือกและเห็นหัวช่วยเหลือทุกอย่างแบกงานกลุ่มแบกมัน แต่วันนั้นมันไม่ชวน บ. ไปกินด้วยทั้งๆมันอยู่กับ บ. คือทุกคนไม่ชอบรวมถึงเราด้วย

เราไม่ชอบเพื่อนที่จริงจังขี้ประชดประชันและน้อยใจที่เพื่อนไม่เคยเลือกเราเลย แต่เพื่อนเป็นคนใส่ใจคนอื่น 

มีวันนึงที่เราพบเจออุปสรรคนกขี้ใส่หัวเรากลางกิจกรรมก้อนใหญ่เว่อร์และเละอะวันนั้น แต่มีแค่ บ. คนเดียวที่วิ่งตามเรามาเรามามาช่วยเช็ดขี้นกให้ใช้ทิชชู่เพื่อนไปหมดห่ออ่ะ มันทำให้เรารู้สึกผิดมากที่เราทำตัวแย่ใส่เพื่อนทิ้งเพื่อน นินทาเพื่อน นินทาเราคือ เราว่าเพื่อนไม่ดีแบบนั้นนี้คืออารมณ์คนไม่ชอบการกระทำนั้นของเพื่อน แต่เราก็คุยกันตรงๆรอบนึงแล้วกับเรื่องที่เราไม่ชอบไม่พอใจที่เพื่อนมีนิสัยแบบนี้ อันนี้ในส่วนของเรานะ  เรารู้สึกผิดมากจริงๆกับเรื่องนี้ ก่อนจะแยกย้ายกันไปเรียนที่ใหม่เราก็ได้เขียนขอโทษให้ไปกับของปัจฉิม มันจะสายไปไหมที่เราจะทำดีด้วย วันเกิดเพื่อนปีหน้าอยากสั่ง

ขนมให้กินเป็นขนมที่อร่อยมากอ่ะ มันจะสายไปไหมที่เราจะทำดีด้วย เพราะเรายังรู้สึกผิดมาถึงทุกวันนี้

###งุ้ย จะเล่าเรื่องของ ก. แต่เป็นว่ามาเล่าเรื่องของ บ. แทน ต้องก็โทษคนที่มาอ่านด้วยนะ มันหลงประเด็นไปครึ่งหน้าเลย

เราเชื่อในเพื่อนสนิทเรามาตลอเนะเรายกมันให้เป็นคนที่เราจะรักและไว้ใจที่สุด เราไม่เคยพูดมันไปให้ทางไม่ดีไม่อยากให้มามองคนมันไม่ดีอ่ะ

มันคือนิสัยเพื่อนที่จะทำต่อกันอ่ะ เราไม่เคยพูดและมองมันให้แง่ลบเลยเว้ยคือเราให้ใจไปแล้ว แม้มันจะมีนิสัยแย่บางบ้างครั้งก็ตาม

แต่มาวันนึงคือตอนนั้นเราพึ่งรู้ว่าเพื่อนมันโกหกเราอ่ะ แล้วเราเชื่ออย่างสนิทใจ มันบอกว่าไปดูสถานที่ที่จะเรียนกับครอบครัวแต่จริงๆมันไปกับเพื่อน เพื่อนคนนั้นคือ น.

ตอนแรกที่นางบอกว่าไปดูที่เรียนมาวันนี้ คือมันมอที่เราจะไปด้วยกันสามคน แต่ตอนนั้นเราเข้าใจดีว่าเราอยู่บ้านบ้านใกล้ยังไงก็ไปไม่ได้อยู่แล้ว เพื่อนเข้าใจเราแหละเลยไม่ชวน เราไม่อะไรเลยนะเว้ยที่ไม่ได้ไปกับเพื่อน แล้วเราก็ถามเพื่อนไปว่าไปกับใคร ด้วยความที่เรารู้ว่าคนที่ขับรถเป็นก็มีแต่พ่อและพี่ที่ขับรถเป็นแต่ก็ยุ่งกันทุกคน ก็แค่อยากรู้ว่าใครไปส่งในหัวเราคิดว่าไปกับพ่อแม่แหละ สักพักนางกะตอบมาว่าไปกับครอบครัวๆ แต่จริงๆนางไปกับน. 

นางมาโป๊ะแตกพูดปากพูดตอนนั่งคุยเล่นกัน ในหัวตอนนั้นคือทำไมๆ ทำไมต้องโกหกกันด้วย ด้วยความที่เรารู้นิสัย แต่ไม่เคยว่าเพื่อนจะมาทำกับเรา ตั้งแต่นั้นมาความเชื่อและไว้ใจคือเราเริ่มระแวงเพื่อน ไม่เคยว่าที่เพื่อนทำกับคนอื่นจะมาทำกับเราจากเหตุผลการณ์นั้นก็ทำให้เราเชื่อใจเพื่อนลดลง คิดมากว่าเวลาเราไม่อยู่เพื่อนนินทาเราไหม ทำกับเราเหมือนที่ทำกับคนอื่นไหม 

แต่เราก็ทำตัวปกติจนเรียนจบเพราะเราก็ทำความเข้าใจว่าเป็นมันกลัวเรานอยด์แหละ แต่กูยังคิดว่าเข้าใจกูเลยนะ ทำไม่ไม่บอกตรงไและชี้เหตุผลวะเราแต่ยังรักและยกให้มันเป็นคนสนิทเหมือนเดิมนะเพราะให้ใจไปแล้ว แม้ว่าความไว้ใจมันไม่เหมือนเดิม

ตั้งแต่แยกกัน ก็คุยกันน้อยลงเพราะเราติดเกมช่วงปิดเทอม เลยไม่ค่อยได้คุยกัน พอเลิกเล่นเกมเราก็กลับไปคุยกับมันมีอะไรส่งให้ดูแต่ช่วงนี้ก็ยังดูปกติอยู่

จนวันที่เราเจอกันวันนั้นคือ ก. ได้เจอ น. ด้วยมันเป็นกลับบ้าน ตั้งแต่นั้นมา ก. ก็ไม่ค่อยตอบหรืออ่านแชทเราเคยเมินและเหินห่างไปเลย  เรากลัวอ่ะ เอาตรงๆให้หัวเราคิดว่า น.ไปพูดอะไรให้ทำอะไรให้ ก. แตกแยกกันป่าว เพราะ น.เป็นที่เห็นเราทุกวัน  แต่เราก็ไม่อยากมีความคิดแบบนี้นะ แต่มันก็อดคิดไม่ได้ ตั้งแต่ ก. สนิทกับ น. นิสัยต่างจากเมื่อก่อนเยอะ เรารู้ว่าเพื่อนนิสัยแบบนี้นนี้ แต่เราก็จะเบรกเช่นจะนินทาใครมาคัยกับเราจะไม่คุยด้วยอะไรแระมาณนี้ แต่ก็รับฟัง เราจะไม่สุมไฟอ่ะ จนตอนนี้นางก็ยังไม่อ่านข้อความเรา 3เดือนละ นางไม่เคยทิ้งนานขนาดนี้