ตามชื่อกระทู้เลยค่ะ คิดว่าผู้จัดจัดละครสร้างละครมาก็คงอยากให้ขายได้ แต่อยากจะมาวิเคราะห์ว่าทำไมตั้งใจทำแล้ว มันถึงออกมาไม่ success แบบนี้

ประเด็นเรื่องชู้รัก ที่ร้อนแรงเหลือเกินในทวิต
คิว่าถ้าพยายามทำความเข้าใจ มันก็ยังพอจะเข้าใจได้อยู่แหละ อาจจะอธิบายว่า
- มานะรักตะวันมาตลอด แต่มันยังไม่มีจุดให้มานะรู้สึกว่าต้องรุกตะวันหนักแล้ว มานะถึงยังไม่กล้าล้ำเส้น เวลารักตะวันก็บอกแบบกล้า ๆ กลัว ๆ ถ้าจะเอาจริง มานะจับตะวันปล้ำได้ตั้งแต่ช่วงที่เรียนมหาลัยละ
- ส่วนตะวันเองก็ชอบมานะแต่ไม่เคยกล้าล้ำเส้นเหมือนกัน เพราะความกลัวการเปลี่ยนแปลง ประกอบกับความเห็นแก่ตัวและทะเยอทยานมากๆจนตัดสินใจไปแต่งงานกับคุณพอล
- พอได้กลับมาอยู่ในสถานที่เดิม เที่ยวด้วยกัน ได้มาใช้เวลาด้วยกันแค่ 2 คนนานๆอีกครั้ง มานะถึงตัดสินใจรุกเลย เพราะไม่มีอะไรจะเสียแล้ว ถ้าจะคว้าตะวันให้ได้มันต้องตอนนี้เท่านั้น
สุดท้าย กิเลสและความเห็นแก่ตัวของมนุษย์ก็นำพาให้ตัวละครทำสิ่งที่ “ผิดศีลธรรม” อย่างรุนแรง

เราไม่ได้จะบอกว่าสิ่งที่ตัวละครทำไม่ผิดนะ แค่จะบอกว่าเหตุผลของตัวละครเป็นสิ่งที่เข้าใจได้ และเป็นธรรมชาติของมนุษย์จริงๆ บางทีเราก็ปล่อยเบลอกับบางเรื่อง ปล่อยไปตามกิเลส ทำสิ่งที่อยากทำไปก่อน ผลค่อยคิดทีหลัง อะไรแบบนี้

ดังนั้นตามความเห็นของเราคือบทส่วนนี้ไม่ได้ไม่สมเหตุสมผลหรือไม่สมจริงนะ มันแค่ไม่สมควรที่จะถูกนำเสนอออกมาในรูปแบบนี้เท่านั้นเอง
หวังว่าว่าละครคงค่อยๆพาเราไปเห็นจุดที่ตัวละครต้องเรียนรู้และสำนึกถึงความผิดที่ทำ (ถ้าหากไม่มี จะไม่เข้าข้างต่อแล้ว) จริงๆถ้าค่ายอยากทำเนื้อเรื่องแบบนี้ โปรโมทไปในทางว่าคนเราทำผิดศีลธรรมกันได้ พลาดได้ เพราะมันเป็นแง่มุมหนึ่งของมนุษย์ ค่ายต้องเปิดด่ามานะกับตะวันก่อนใครเลยค่ะ ไม่ใช่มา romanticize แบบนี้ มันกลายเป็นทำให้ละครดูบ้งไปเลย

ประเด็นอื่นๆในเรื่อง

ความทะเยอทะยานของตะวัน
อันนี้เราก็คิดว่ามันเข้าใจได้นะ ว่าคนเรามันเห็นแก่ตัวได้ขนาดไหน ตะวันเห็นแก่ตัว ทะเยอทะยานและเป็นต้นเหตุของปัญหาทั้งหมดก็จริง แต่ก็จะมีมุมที่ตัวละครมีความน่ารัก มีความเป็นห่วงเป็นใยในแบบของตะวันเอง ทำให้รู้สึกว่าตัวละครตัวนี้มีความสมจริงมาก แต่ไม่น่าเอาใจช่วยเลยซักนิดเดียว

บทละคร 
เราว่ามันไม่ได้แย่ขนาดพรชีวันนะอันนั้นคือแย่รับไม่ได้จริง ๆ  เรื่องนี้เห็นความตั้งใจของการเขียนบทมากกว่า  เห็นความพยายามที่จะสร้างตัวละครที่มี “ความเป็นมนุษย์” มี “ด้านมืด” “ความเห็นแก่ตัว” แต่มันไปไม่ถึง เพราะการเล่าเรื่องวนไปวนมา มูฟออนเป็นวงกลม ทำเหตุการณ์พันกันมั่วไปหมดจนคนดูเรียงรายละเอียดไทม์ไลน์ได้ยาก ที่สำคัญคือ main theme ของบทถูกนำเสอนว่าเป็น coming of age ซึ่งละครแนวนี้ส่วนใหญ่จะฟีลกู๊ด แต่โลกหมุนรอบเธอกลับเล่าแบบครึ่ง ๆ กลาง ๆ จะกู๊ก็ไม่ จะดาร์ก็ไม่ จนคนดูงงว่าจะเอายังไงกันแน่ สรุปว่าบทของโลกหมุนรอบเธอยังหาแก่น หาธีม หรือหาจุดยึดของตัวเองยังไม่เจอ จึงทำให้บทมีความเละอยู่ประมาณนึง
 
ผู้จัด
สิ่งที่แย่จริงๆเลยคือเรื่องของผู้จัดอย่างพี่แอนนี่แหละ การทำละครที่"พยายาม"และ"เอาแต่ใจ" มากเกินไป มันทำให้คนดูเหนื่อยจะดูจริงๆ ตั้งแต่อกเกือบหักแอบรักคุณสามี 3 อีพีสุดท้าย ก็ไม่มีละครเรื่องไหนอีกเลยที่ค่ายนี้ "ทำถึง" ทุกอย่างบ้งและพังจนเกือบจะพินาศทั้งหมด คิดว่ามาจากการปิดรับไม่ค่อยฟังความเห็นของใคร(โดยเฉพาะคนดู) ของตัวผู้จัดเอง ประกอบกับความพยายามของค่ายในการลอกเลียนแบบหลายๆอย่างที่เห็นว่าดี เช่น ซีรีส์เกาหลี แต่ทำไม่ถึง มันเลยดูฝืนไปหมด ความพยายามแบบผิดที่ผิดทางมันเลยส่งให้บทออกมาเลี้ยวไปนู่นไปนี่ ไม่มีความเป็นแก่นหรือเรื่องของตัวเองที่ดีพอ
ที่สำคัญที่สุดที่จะต้องตำหนิผู้จัด คือ เรื่องไม่ส่งบทให้นักแสดงอ่านก่อนนี่แหละ สุดเกินจะคาดไปมาก ต้องขอชื่นชมสปิริตนักแสดงมากๆ ที่ยังทำงานต่อมาได้จนจบ และเล่นดี เล่นละเอียดมากจริงๆ 

ขอละครดีๆแบบมาตาลดาให้เจมส์จิอีกซักเรื่อง 
ขอละครเรียลๆแบบหนองกะแยงให้โบว์เมลอีกเรื่องนึง 
ไม่ทราบว่าจะหวังมากไปไหมหนอ