หนูมีความรู้สึกเหมือนหนูแบกรับอะไรหนักๆ ไม่มีแผลนการใช้ชีวิต รู้สึกไม่มีแรงจูงใจไม่มีแรงกระตุ้นในการตื่นขึ้นมาใช้ชีวิต ตื่นแล้วมันก็เหมือนทุกๆวัน มันไม่มีแรงจูงใจว่าวันนี้เราจะทำอะไรดี ไม่กล้าออกไปเจอผู้คนเพราะกลับมาแล้วมันจะรู้สึกแย่กับตัวเอง หมอเคยบอกให้หนูเข้าพบจิตแพทย์เพราะหนูเคยเป็นเครียดจนลงกระเพาะ แต่ที่บ้านไม่ได้พาหนูไปหาหมอตามนั้นเพราะเขาคิดว่าหนูมีปัญหากับเพื่อนที่โรงเรียน เพราะว่าหนูไม่ได้ไปเรียน 3/4 อาทิตย์เพราะเครียดลงท้องแล้วมันหนักมากๆ แล้วก็มีปัญหาเรื่องการเงิน แล้วก็เรื่องคุณแม่หนูที่เขาป่วยเป็นมะเร็ง หนูเลยปล่อยเรื่องที่หมอพูดผ่านไป เพราะหนูไม่อยากให้ที่บ้านเครียด แต่กลายเป็นว่ามันไม่รู้สึกดีขึ้น มันกลายเป็นว่าหนูไม่อยากตื่นขึ้นมาใช้ชีวิต รู้มึกมันเหนื่อยมันท้อ มันไม่มีแรง แล้วไม่อยากออกไปเจอผู้คนเลย หนูควรทำยังไงดีคะ หนูลองปรับตัวให้ตัวเองไม่คิดถึงอะไรแบบนี้แล้วแต่มันก็แย่ลงมันยิ่งฟุ้งขึ้น ทำยังไงก็ไม่ดี หนูควรคุยเรื่องเข้าพบจิตแพทย์จริงๆจังๆมั้ยคะ