ต้องบอกก่อนว่าเราไม่มีความรู้เรื่องการร้องเพลงเลยนะครับ ที่จะพูดต่อไปนี้เป็นแค่ความรู้สึกที่เคยฟังเพลงมาหรือเคยร้องเพลงมา ถ้าเข้าใจผิดก็ช่วยบอกได้นะครับ

เข้าเรื่องเลยนะครับ เรารู้สึกว่าคนที่เรนจ์กว้างเสียงสูง (กว้างในระดับหนึ่ง เเบบถ้าเป็นผู้ชายก็จัดเป็น tenor หรือกว้างมาก ๆ สามารถร้องเพลงนิยมของไทยหรือสากลได้ทุกเพลงที่เป็นเพลงผู้ชายเสียงสูงตามคีย์ต้นฉบับได้) พลังเยอะเนื้อเสียงใส ร้องเศร้าบัลลาดหนัก ๆ ก็เศร้ามาก ๆ ร้องสดใสก็สดใสได้แบบสุด ๆ ยิ่งถ้าผู้หญิง soprano ไม่ต้องพูดถึงเลยครับ

เราว่าเรนจ์เสียงที่กว้างมันเล่นกับเพลงและโน้ตได้มากกว่า ใส่อารมณ์ผ่านเสียงได้เยอะกว่า ลูกคอก็ออกง่ายกว่า คีย์ไหนโน้ตไหนมาก็เอาอยู่หมด ไม่ต้องไปถึงเพลงสากลดัง ๆ ก็ได้ครับ แค่เพลงนิยมของไทยปัจจุบันที่วัยรุ่นชอบฟังกัน คนเรนจ์กว้างเสียงสูงร้องได้สบายมาก ยากมากที่จะเพี้ยน แค่หูดีจับจังหวะดนตรีได้ รู้หลักการร้องเพลงนิดนึง ไม่ถึงขั้นต้องเรียนร้องเพลงก็ร้องให้เพราะได้ แล้วคนเรนจ์กว้างไม่ใช่แค่ได้เเปรียบในส่วนเสียงสูง เสียงต่ำก็เหมือนจะลงได้เยอะมากเหมือนกัน

ส่วนคนเสียงต่ำเรนจ์แคบร้องเพลงหลาย ๆ เพลงไม่ได้ ร้องให้เพราะแบบคนได้ยินแล้วว้าวเลยนั้นยากมาก ลูกคอก็ออกยากกว่าคนเสียงกลาง ๆ หรือเสียงสูง ถึงมีลูกเล่นในเสียงก็ไม่ว้าวเท่าคนเสียงสูง

คนเสียงต่ำเรนจ์เเคบถ้าการร้องไม่แข็งก็โดนดนตรีกลบเสียงได้ง่าย ๆ แต่ถ้าเป็นคนเรนจ์กว้างเสียงสูง แค่อ้าปากมาคำแรกด้วยความที่คีย์สูง เสียงที่ออกมาจากคนร้องก็เพราะตั้งแต่ความดังความกังวาลกว่าเเล้ว ความเพราะเลยเยอะกว่าคนเสียงต่ำเรนจ์เเคบเเบบเห็นได้ชัด

ที่เราเข้าใจแบบนี้มันถูกรึเปล่าครับ