1.ตอนสมัยเรียนป ตรี มี ผู้หญิงคนหนึ่งสมมมุติว่าชื่อ D คุยทาง Messenger บอกว่ามีอะไรปรึกษาได้นะ แต่พอผมไปขอเบอร์ติดต่อกลับโกหกผมว่า 1.ไม่พกโทรศัพท์ 2.โทรมาแม่ชอบว่า  ผมเลยได้บทเรียนสมัยปตรีว่า เราเจอคนที่ไม่จริงใจกับเรานักสมัยเรียน 
2.ตอนทำงาน มีอยู่ช่วงนึงมีปัญหาบางอย่างในชีวิต คนที่ทำงานบอกว่ามีอะไรปรึกษาได้นะ  และมีบางจังหวะเขาบอกว่าให้ไลน์ไปหาเขานะไม่ให้โทรไปหาเขา คือเหมือนเขาจะไม่ให้โทรไปหาเขา  ผมก็เลยงงว่าคนที่ทำงานมีความจริงใจแค่ไหนเพราะคนที่จะปรึกษากันและกันได้ต้องมีเบอร์โทรศัพท์กันก่อน ทำให้เราคิดไปว่าจะเจอคนชื่อ D แบบสมัยตอนเรียนอีก
3.สมัยปี 2558 ผมเคยหกล้มกลางซอยต้องโทรไปเรียกคนที่มีเบอร์โทรศัพท์ในมือถือ ถ้าผมเจอคนพูดดีต่อหน้าแต่ไม่มีเบอร์ 1,2 ผมจะไปโทรศัพท์ขอความช่วยเหลือจากใครในตอนนั้น  ผมมักจะมองว่า คนที่ยอมติดต่อกับเราทางโทรศัพท์มีความจริงใจมากกว่าคนที่พูดดีต่อหน้า  และอีกอย่างคนอยู่ร่วมอาศัย เช่น พ่อ แม่ แม่บ้าน ผมมีเบอร์โทรศัพท์เหล่านี้หมดเลยครับ ผมเลยยึดว่าคนเหล่านี้มีความจริงใจในชีวิตมากกว่าคนอื่นๆครับ