ผมนั้นเป็นคนตลกที่ข้างในมันไม่ตลกเลยซึ่งผมเป็นคนที่มีเพื่อนเยอะมากแต่ไม่มีเพื่อนที่เข้าใจผมเลยหรือเรียกได้ว่าไม่มีใครเข้าใจในตัวของผม มันทำให้ผมไม่มีเพื่อนสนิทเลยแค่มีเพื่อนเยอะมันเลยทำให้ผมสะสมความเครียดมากๆมันเลยเถิดจนผมหลอนอะ(ผมฝันเห็นผีบ้างได้ยินใครไม่รู้เรียกผมบ้าง)จนผมเกิดความที่อยากจะฆตต(ซึ่งมันไม่ดีมากๆนะครับแบบนี้)ผมเลยที่จะหาเพื่อนสนิทจริงๆดูซึ่งไม่เคยมีเลยสักคนที่เข้าใจผมดี ชีวิตประจำวันของผมคือ มาเรียน เหม่อรอยตลอดเวลาผมลองหาวิธีที่มันทำให้ผมสบายใจขึ้นซึ่งมันไม่มีผมดูทั้งอนิเมะคุยกัยพ่อแม่(ผมไม่มีโอกาศคุยเลยเพราะเอาแต่ชมหมาว่ามันมีประโยชน์มากกว่าผมมันไม่ทำไรเลยทั้งๆที่ผมทำแต่พ่อแม่ผมไม่เห็น)มันเลยเกิดความคิดนี้อะผมอยากระบายมันมากแต่ก็นะผมมันแย่ผมมันโง่ผมมันไม่ดีพอผมมันไม่ฉลาดอะไรเลยเรียนก็ไม่ดีทำไรไม่ได้แรงก็น้อยมันเหนื่อยมากเลยครับมันหนักมากเลยครับผมพยายามดีกับทุกคนแต่ทุกคนเลือกที่จะไม่สนผมมันก็แค่ขยะเสษเดนมนุษย์คนนึง ผมมันก็แค่ npc ที่คอยทำดีพอเสร็จแล้วก็โดนทิ้งนั้นแหละครับ ผมพยายามปรับตัวแล้วหลายครั้งมากซึ่งมันไม่ดีผมควรจะเป็นตัวของตัวเอง ผมไม่อยากอยู่เลยชีวิตแบบนี้ ไม่มีไรฉลาดไหมก็ไม่ไร้ประโยชน์ i am  the useless ผมพอแค่นี่แหละครับ ขอบคุณครับ (สุดถ้ายผมมันก็ดีแค่รี้แหละ)