จขกท.อายุ14เศษๆ
คือเราอยู่หอในมาเกือบๆสามปีแล้วค่ะ(บ้านอยู่ไกล)อยู่มาตั้งแต่ม.1เราไม่ค่อยกลับบ้านค่ะกลับบ้านเรารู้สึกแย่ตลอดเลยค่ะเลยเลี่ยงที่จะไม่กลับนานๆจะกลับที
แต่เราเป็นคนชอบดูหนังมากๆเลยค่ะชอบขนาดที่ว่าอ้อนแม่ซื้อบัตรบุฟเฟต์ให้6เดือนเลยค่ะ เราดูหนังทุกวัน เลิกเรียนเราดูตลอด บางครั้งเราดูหนังเลิกตีหนึ่งก็มี ชอบดูหนังรอบดึกๆมากวันศุกร์เราจะดูรอบดึกตลอดแต่เราขับรถไม่เป็นค่ะเวลาดูเสร็จก็ต้องเดินกลับ(ห้างกับหอไม่ไกลมาก)แต่ม.เขาไม่ค่อยเปิดไฟเลยค่ะเเอบมืดเราก็แอบๆกลัวเหมือนกันแต่เราชอบดูมากๆเลยไปดูตลอด ช่วงแรกๆเพื่อนที่อยู่หอด้วยก็ไปบ้างไม่ไปบ้างส่วนใหญ่ดูคนเดียวค่ะ เลยอยากลองแชร์ให้ฟังค่ะ รู้ว่าเป็นสิ่งไม่ควรทำแต่หนังเป็นสิ่งหนึ่งที่เยียวยาเราได้ค่ะเวลาเครียดๆจะไปดูเลยค่ะไม่ว่าตอนนั้นจะเวลาเท่าไหร่(เราาว่าช่วงนี้จะพยายามลดค่ะไม่รู้จะทำได้มั้ยชีวิตมันดิ่งตลอดเลยค่ะส่วนหนึ่งเราก็ขี้น้อยใจด้วยค่ะเลยนอยบ่อยๆ มีวิธีช่วยก็แชร์ให้ฟังได้นะคะ)
ชอบดูหนังรอบดึกคนเดียว
คือเราอยู่หอในมาเกือบๆสามปีแล้วค่ะ(บ้านอยู่ไกล)อยู่มาตั้งแต่ม.1เราไม่ค่อยกลับบ้านค่ะกลับบ้านเรารู้สึกแย่ตลอดเลยค่ะเลยเลี่ยงที่จะไม่กลับนานๆจะกลับที
แต่เราเป็นคนชอบดูหนังมากๆเลยค่ะชอบขนาดที่ว่าอ้อนแม่ซื้อบัตรบุฟเฟต์ให้6เดือนเลยค่ะ เราดูหนังทุกวัน เลิกเรียนเราดูตลอด บางครั้งเราดูหนังเลิกตีหนึ่งก็มี ชอบดูหนังรอบดึกๆมากวันศุกร์เราจะดูรอบดึกตลอดแต่เราขับรถไม่เป็นค่ะเวลาดูเสร็จก็ต้องเดินกลับ(ห้างกับหอไม่ไกลมาก)แต่ม.เขาไม่ค่อยเปิดไฟเลยค่ะเเอบมืดเราก็แอบๆกลัวเหมือนกันแต่เราชอบดูมากๆเลยไปดูตลอด ช่วงแรกๆเพื่อนที่อยู่หอด้วยก็ไปบ้างไม่ไปบ้างส่วนใหญ่ดูคนเดียวค่ะ เลยอยากลองแชร์ให้ฟังค่ะ รู้ว่าเป็นสิ่งไม่ควรทำแต่หนังเป็นสิ่งหนึ่งที่เยียวยาเราได้ค่ะเวลาเครียดๆจะไปดูเลยค่ะไม่ว่าตอนนั้นจะเวลาเท่าไหร่(เราาว่าช่วงนี้จะพยายามลดค่ะไม่รู้จะทำได้มั้ยชีวิตมันดิ่งตลอดเลยค่ะส่วนหนึ่งเราก็ขี้น้อยใจด้วยค่ะเลยนอยบ่อยๆ มีวิธีช่วยก็แชร์ให้ฟังได้นะคะ)