เคยไหมครับที่เบื่อพ่อแม่เคร่งครัด ให้อยู่ในกรอบ ไม่ปล่อย
ให้ใช้ชีวิตเอง ถามไรนั้นนู่นนี่ ผมเจอแบบนี้ในโซเชียลบ่อย
มากแล้วก็มา บ่นบลาๆ
แต่สำหรับผมแล้วเขาไม่เคยถามอะไรเลย เรื่องเกรด เครียดไหม
เรียนเป็นยังไง อะไรยังไง เขาไม่เคยบังคับให้ตั้งใจเรียนอะไร เรียนจบ
ก็ให้มาหางานรับจ้างแล้วบ้าน **พ่อแม่ผมเป็นติดยามาก** แต่ก็ชั่งเขาเหอะ
บอกยังไงก็ไม่ฟัง เสพจนฟันหลุดหมดปาก ไม่มีที่เคี้ยวข้าวแล้ว แล้วเขาก็ปล่อยให้ยาย
ผมเลี้ยง(ฟิววัยรุ่น14-17มีลูกแล้วไม่เลี้ยง )ทั้งที่อายุ40ขึ้นแล้ว เขาชอบไปเสพสุขในคุก (ครึ่งชีวิตคือใช้ชีวิตในคุก)
แต่เขาออกมาก็ทำงานหาเงินให้ผมอยู่แต่ก็เป็นอาชีพอย่างว่า ขายยาอะไรบลาๆ
ถึงผมจะไม่มีพวกเขาคอยสั่งสอน แต่ผมก็ไม่เคยคิดจะทำสิ่งไม่ดี ผมก็ตั้งใจเรียน
มาตลอดไม่เคยเกเร ในอนาคตผมก็อยากมีงานดีๆทำเพราะไม่อยาก
เป็นเหมือนพ่อแม่
ผมเป็นซึมเศร้าด้วยนะ(มั้ง) ความรู้สึกผมแบบตายตอนไหนก็ได้
อยู่ก็ดี ตายก็ไม่เสียดาย แต่ผมก็มีเป้าหมายในชีวิตนะอยากรวยทำให้ยาย
มีความสุขจนอายุของท่านหมด ผมถึงจะไม่รู้สึกเสียใจ
ผมไม่รู้ว่ามันใช่ซึมเศร้ารึปล่าว อยากร้องไห้อยู่นะแต่ก็ร้องไห้ออก
ความรู้สึกว่างปล่าว เพราะคงชินกับคำพูดจาเพื่อน ครู และคนในครอบครัว
พูดให้เสียความรู้สึก บั่นทอนจิตใจ ผมได้ยินคำพูดพวกนี้จนชิน
ตอนนี้ก็ไม่ได้อะไรมากถึงจะว่าจะด่า แต่ผมก็ชิวมากแทบจะหัวเราะ
ให้กับคำพูดพวกนั้น (ไม่รู้ว่าผมเครียดจนมีอาการทางจิตรึปล่าว)
พ่อแม่ไม่มีวุฒิภาวะ
ให้ใช้ชีวิตเอง ถามไรนั้นนู่นนี่ ผมเจอแบบนี้ในโซเชียลบ่อย
มากแล้วก็มา บ่นบลาๆ
แต่สำหรับผมแล้วเขาไม่เคยถามอะไรเลย เรื่องเกรด เครียดไหม
เรียนเป็นยังไง อะไรยังไง เขาไม่เคยบังคับให้ตั้งใจเรียนอะไร เรียนจบ
ก็ให้มาหางานรับจ้างแล้วบ้าน **พ่อแม่ผมเป็นติดยามาก** แต่ก็ชั่งเขาเหอะ
บอกยังไงก็ไม่ฟัง เสพจนฟันหลุดหมดปาก ไม่มีที่เคี้ยวข้าวแล้ว แล้วเขาก็ปล่อยให้ยาย
ผมเลี้ยง(ฟิววัยรุ่น14-17มีลูกแล้วไม่เลี้ยง )ทั้งที่อายุ40ขึ้นแล้ว เขาชอบไปเสพสุขในคุก (ครึ่งชีวิตคือใช้ชีวิตในคุก)
แต่เขาออกมาก็ทำงานหาเงินให้ผมอยู่แต่ก็เป็นอาชีพอย่างว่า ขายยาอะไรบลาๆ
ถึงผมจะไม่มีพวกเขาคอยสั่งสอน แต่ผมก็ไม่เคยคิดจะทำสิ่งไม่ดี ผมก็ตั้งใจเรียน
มาตลอดไม่เคยเกเร ในอนาคตผมก็อยากมีงานดีๆทำเพราะไม่อยาก
เป็นเหมือนพ่อแม่
ผมเป็นซึมเศร้าด้วยนะ(มั้ง) ความรู้สึกผมแบบตายตอนไหนก็ได้
อยู่ก็ดี ตายก็ไม่เสียดาย แต่ผมก็มีเป้าหมายในชีวิตนะอยากรวยทำให้ยาย
มีความสุขจนอายุของท่านหมด ผมถึงจะไม่รู้สึกเสียใจ
ผมไม่รู้ว่ามันใช่ซึมเศร้ารึปล่าว อยากร้องไห้อยู่นะแต่ก็ร้องไห้ออก
ความรู้สึกว่างปล่าว เพราะคงชินกับคำพูดจาเพื่อน ครู และคนในครอบครัว
พูดให้เสียความรู้สึก บั่นทอนจิตใจ ผมได้ยินคำพูดพวกนี้จนชิน
ตอนนี้ก็ไม่ได้อะไรมากถึงจะว่าจะด่า แต่ผมก็ชิวมากแทบจะหัวเราะ
ให้กับคำพูดพวกนั้น (ไม่รู้ว่าผมเครียดจนมีอาการทางจิตรึปล่าว)